Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Thelma, wat ben ik toch blij dat je zo aan Jon denkt!Hetzelfde geldt voor mij voor Tineke; ze leeft voor mij voor altijd als een verloren, schattig nichtje en ook nog als het naamgenootje van onze moeder.

Lieve Jon

Altijd als de bomen gaan uitlopen, de lente zichtbaar is begonnen, moet ik weer aan jouw onverwachte dood denken. Tuinieren was jouw lust en iedere lente was je weer volop aan het genieten van jullie tuin.
Waarom moest je zo jong sterven?
Wat was je toch een fijne vent. We vergeten je nooit.

Jon jouw gezin wordt wel steeds getroffen. Met tegenspoed, maar gelukkig ook voorspoed. Jouw kleinkinderen zijn stuk voor stuk schatten! Jon wat zou je trots op ze zijn geweest en natuurlijk ook op hun ouders, jouw zoon en dochter!
Je zou ook zeker trots zijn op Erica, die zo sterk in dit leven staat en ondanks alle tegenslag toch positief bijft. Daarom blijft zij voor mij als zus een voorbeeld!

Lieve schat, wat hebben we toch misdaan? Nu is onze zoon Gert gevallen en heeften hersenkneuzing opgelopen.Hoe het zal gaan weten we niet.Hij is ook doof aan één oor (juist Gert, voor wie muziek zó belangrijk is)en zijn reukvermogen is weg. In dat jonge gezinnetje is het een ramp: net een nieuw huis en dan dit. Waarom moet 2 van mijn zoons zo'n ongeluk treffen en één ook nog op 2 1/2 jarige leeftijd verdronken is? En ik mijn man moest verliezen die nog maar 55 jaar was? Ik ben niet gelovig, maar soms zou ik er bijna toe neigen.

Heb ik je al verteld dat je een stamhouder hebt? Op 4 april is JIM geboren, zoon van jouw Gert. De hele familie is trots, niet in het minst je broer Sjak, had je dat kunnen denken? Ook je 2 kleindochers, Merlijn en Kim mogen er wezen, lieverd,ik vertel hen steeds over jou en echt, Merlijn heeft het vaak over 'opa Jon'. Ik voel me vaak zo alleen; nooit kan ik het geluk over die kinderen met jou delen.Maar laat ik niet klagen, ik heb nog zoveel. Alleen jou niet.

Lieve Jon, Na het supergezellige weekend met de zussen/broer/schoonzus/zwagers blijft dan weer de vraag bij mij: Waarom?
Jij hoorde daar toch zeker bij, Niemand had toch gedacht dat jij weg zo zijn, nu al meer dan 10 jaar terug.
Niemand is je vergeten, ook tijdens het weeknd was je toch in gedachten bij ons.
Lieve Erica, weet dat we hem missen, dat blijft.

Lieve schat, geen dag ben je uit mijn gedachten en ik mis je gruwelijk. Weet je, af en toe lees ik iets en dat treft me dan zo, zoals dit gedicht. Het is zo wat wij voelden toen ons eerst kind, onze trots Erik, verdronk op 2 1/2-jarige leeftijd. Opeens raakt zo'n gedicht mij dan.Ik doe het hierbij:

Te Middelharnis is een kind verdronken.
Sober berichtje in het avondblad:
't stond bij een hooiberg die had vlam gevat
en bij een zolderschuit, die was gezonken.

Zes dagen heeft het in mij nageklonken.
Op het kantoor vroeg men: zeg, heb je wat?
Ik werkte door, maar steeds weer hoorde ik dat:
te Middelharnis is een kind verdronken.

En kranten waaien weg en zijn verouderd,
de dagen korten, nachten worden kouder,
maar over 't water komt zijn kleine stem.

Te Middelharnis, denk ik, 'k denk aan hem
en bed zijn hoofdje tussen hart en schouder,
en zing voor hem dit lichte requiem.


Ed. Hoornik (1910 - 1970)

Lieve Erica, een kaarsje voor Jon, zommar, omdat ook ik hem nog steeds mis. Het was zo'n lieve gezellig zwager, de lievelingsoom van de meiden.
Ik heb nog steeds een levedige herinnering aan hem, en denk dat dit zal blijven.

De 24ste oktober, onze trouwdag. 42 jaar geleden, ik kan het me nauwelijks voorstellen. Jij vond die datum nooit zo belangrijk, hechtte meer waarde aan ons leven samen. Helaas mocht dat niet zo lang duren als wij hoopten en verwachtten. Wie had gedacht dat jij, sterke en gezonde man, zo maar dood zou neervallen? Je hebt zoveel gemist lieverd. Twee kleinkinderen hebben wij en een derde op komst. Wat had je ervan genoten! Steeds als ik naar hen kijk, mis ik jou.Voor mij leef jij in hen voort.

Lieve Erica,
Ik heb even een paar kaarsjes bij Jon opgestoken, er stond er zo zielig nog maar eentje. Ik heb Jon niet gekend, maar zo op de foto vind ik het een mooie man met een lieve uitstraling. Ik hoop dat de opgestoken kaarsjes je tot steun zijn, dat ze je wat licht en warmte mogen geven.Denk er maar aan, dat Jon (al zie je hem niet) toch nog heel vaak bij je is en dat hij daar waar hij nu is op je wacht...
Liefs,