'Green Pastures'
Wij die wandelen in het licht
van het zacht getijde,
het verwonderd aangezicht
naar de pracht der weiden,
elkaar leidend bij de hand
door het lieflijk groene land —
niet zal Hij ons scheiden.
Wie heeft onze gang geleid
langs koele stromen,
ons in liefde en licht geweid
aan de groene zomen,
ons van tranen en angst bevrijd?
Wat met schromen werd verbeid
is met schroom gekomen.
In de zomen van het licht
gaan wij aardse beiden,
komend voor zijn aangezicht
aan het eind der tijden
zien wij eindelijk, ongedeeld
wat geen aardse wei verbeeldt.
Glans in glans, door glans omspoeld
op de groene weiden.
'Spoedopname'
Leg het nu hier maar neer:
horloge, sleutelbos,
het mes met stalen veer,
de vulpen en het geld.
Alles wat niet meer telt;
leg het hier zo maar los.
Of neen, berg het maar op,
maak avond en ga heen.
— Zó is het goed. Alleen
met ring en harteklop.
'Slapende'
Schoon sterk gelaat, mij diep vertrouwd,
naar denkens verten uitgebouwd,
gekorven met stroeve lijn
van wie geborgen zwoegend zijn, —
geev' God dat geen onedel schrift
ik in uw zuivere velden grift.
Waar in der ogen diepe nis
de vlam van ons geheimenis
stil achter donker fronsen brandt,
o, worde 't licht nooit aangerand
door mij —
Slaap goed, ik zie u niet meer aan
uw droom moet naar de diepten gaan,
zijn verten, — vrij.
