Lieve familie en vrienden van Joost,
Al bijna een jaar lang probeer ik te bedenken wat ik hier zal schrijven en nog weet ik het niet.
Want wat zeg je als er zoiets oneerlijks gebeurt?

Ik heb Joost helaas niet lang gekend maar in de korte tijd dat we samen werkten werd me snel duidelijk dat hij zo'n persoon was waar mensen graag bij in de buurt zijn. Zijn gevoel voor humor was fantastisch, hij maakte me vaak aan het lachen. Maar ook een serieus gesprek ging hij niet uit de weg. Ik kreeg het idee dat Joost het leven wilde vieren. Des te oneerlijker is het dat zijn leven zo vroeg moest eindigen.
Lieve Joost, ik denk nog vaak aan jou en je gezin. Als ik terugdenk aan je grappen moet ik nog steeds lachen. Je bedrijf blijft voortbestaan en ik ben blij dat ik er heb mogen werken en dat het zo goed gaat. Ik zal je nooit vergeten.
Liefs, Marieke

Lieve Joost,
Volgende week ben je een jaar geleden vertrokken, al ben je er soms nog steeds...

In 2013 kwam ik voor Friethoes werken, inmiddels zijn we een paar jaar verder en kan ik er uren over vertellen. Vanaf de eerste keer dat ik jou en Seb ontmoette, zijn jullie mijn voorbeelden geweest. Jullie: altijd hard werkend, feestend, lachend, behulpzaam, maar ook met schijt aan wat anderen vinden. Voor mij een gouden combinatie.

Wanneer jij en Seb aan kwamen lopen op een festival en ik al frietjes stond te scheppen, werd ik vaak een beetje zenuwachtig. Want als jij en Seb aan kwamen lopen betekende dat, dat het feest nu echt ging beginnen. Niks te gek en altijd tranen van het lachen. Mijn mooiste herinneringen zijn bij jullie. En ik heb zoveel van je mogen leren. Met ergens bovenaan het lijstje de realisatie hoe weinig je nodig hebt: friet(!), een muziekje, een biertje en een groep mensen.

Nog steeds word ik soms overspoeld door het gevoel van geluk wanneer ik aan het werk ben bij Friethoes. Wanneer de zon zakt, de rij lang is, iedereen keihard staat te werken en we onze eigen muziek uit de speakers laten knallen. Mensen blij maken, door ze een frietje te geven, een praatje te maken en een dansje te doen. Alsof de wereld bestaat uit dat moment. Zo simpel en zo leuk, wat anderen wellicht niet zullen begrijpen maar wat voor mij kan voelen als magie. Alsof ik daar hoor.

Er zullen altijd momenten zijn dat je bij me bent en wanneer mijn gedachte bij jou is. Ik hoop dat ik altijd je energie zal blijven voelen en zal mijn best doen deze ook uit te dragen naar anderen. De wereld is leger zonder jou, en mist Joost.

Dank je wel voor Friethoes, de mooie herinneringen en de vrienden.
Op jou

Allereerst wil ik alle familie van Joost van harte condoleren met dit grote verlies. Wat een verdriet en onrecht. Joost leerde ik kennen op de kleuterschool en we hebben een groot deel van onze jeugd gedeeld. Eerst op de Antonius School en vooral bij de Koninklijke HFC waar we hele zaterdagen aan het voetballen waren en altijd in hetzelfde team zaken. Een team met echte characters waar de film OldStars niet bij in de buurt komt. Joost was altijd bij iedereen geliefd en had een bijzonder groot gevoel voor humor. Zijn energie in de kleedkamer was vaak groter dan in het veld. Vaak voetbalden wij niet om te winnen maar vooral om plezier te maken. In onze volwassen jaren zijn we elkaar een beetje uit het oog verloren maar vaak dacht ik nog terug aan de geweldige voetbaljaren waar Joost altijd de gangmaker van het team was. Hij was vooral befaamd om zijn geweldige traptechniek en ik zal nooit vergeten dat hij ooit een goal als Willy Carbo scoorde. https://www.youtube.com/watch?v=50RVG8zwuHc Een ander leuk verhaal staat hieronder al beschreven door onze toenmalige trainer Martijn Vonck toen wij hem in het ziekenhuis gingen bezoeken, een dag die ik nooit zal vergeten. Ik hoorde van een andere coach van ons, Hans van der Straten, dat Joost overleden was en dat vond ik wel heel apart. Ik wist wel dat hij ziek was maar het kwam toch als een grote shock dat iemand met zoveel energie op zo’n jonge leeftijd komt te overlijden. Joost was altijd bijzonder creatief, zo herinner ik mij een geweldig HFC weekend in Center Parks. Diverse teams van HFC zaten in huisjes naast elkaar en Joost opperde het idee om uit alle huisjes de flesjes Dreft te stelen en deze in plastic zakjes in onze zwembroeken mee te nemen in de wildwaterbaan. Ik verwachte er niet veel van, zoveel water en zo weinig Dreft. En na een paar minuten na het loslaten van de Dreft leek er niks te gebeuren. Toen wij beneden bij de wildwaterbaan aankwamen stond het schuim inmiddels tot het plafond. Ik zal nooit vergeten hoe de andere bezoekers met hun armen wijd spreidend de baan probeerden te verlaten. Wat heb ik toen gelachen. De wildwaterbaan werd gesloten om hem schoon te maken. Maar Joost had nog een zakje bewaard, en toen de baan weer openging, gebeurde er zelfs met 1 zakjes precies hetzelfde en werd de baan voor de rest van de dag gesloten. Wat een eeuwige held! Er was datzelfde weekend ook nog een glijbaan race, wie was het snelst beneden? Joost won omdat hij zijn zwembroek naar beneden had getrokken en op zijn blote reet zonder enige weerstand als een speer naar beneden ging. Ik ben dan ook niet verbaasd dat hij zijn creativiteit uiteindelijk heeft om weten te zetten in een prachtig bedrijf met een heel goed verhaal. Ik zal hem in ieder geval nooit vergeten. Jacques van Oortmerssen

Heel veel sterkte bij dit vreselijke verkies voor jou en je gezin.

Liefs Esther Haverkort

Ik kende Joost niet maar wil toch de familie veel sterkte wensen na dit grote verlies Gegroet boudewijn

Lieve Joost,

Daar gingen we dan met 'don' Leo Deuzeman mee op de Contest richting Texel..

Bij het aanmeren van de sluis bij Den Oever pakte Leo een fles Berenburg en gooide de dop overboord met de mededeling... als je de dop overboord gooit, dan moet de fles leeg......

Leo was nog niet uitgesproken of jij kwam met 6 flessen Berenburg uit de kombuis en draaide één voor één de doppen eraf en zei nou Leo daar gaan we...

Rust zacht lieve Joost.
Heel veel sterkte Lieve Minke, Mimi en Joep.