Ik kende Joost niet maar wil toch de familie veel sterkte wensen na dit grote verlies Gegroet boudewijn

Lieve Joost,

Daar gingen we dan met 'don' Leo Deuzeman mee op de Contest richting Texel..

Bij het aanmeren van de sluis bij Den Oever pakte Leo een fles Berenburg en gooide de dop overboord met de mededeling... als je de dop overboord gooit, dan moet de fles leeg......

Leo was nog niet uitgesproken of jij kwam met 6 flessen Berenburg uit de kombuis en draaide één voor één de doppen eraf en zei nou Leo daar gaan we...

Rust zacht lieve Joost.
Heel veel sterkte Lieve Minke, Mimi en Joep.

Lief...
Mooi...
Zacht...
Geestig...
Rustig....
Je was er... en hoe!
Je bent er nog...
In ons hart ❤

Lieve Joost,

Als broertje van een van mijn allerbeste maten heb ik je lang mogen kennen. We zagen elkaar echter niet enorm vaak, maar als we elkaar zagen was het gezellig. Erg gezellig en.... Was er je lach, je grappen en de relaxte manier waarop je er was. Wat een mazzel dat ik nog een borrel met je kon drinken op de laatste Koningsdag in de vijfhoek. Even een kleintje met Seb en Sjaan werd heel gezellig. Met jou naast me aan de stamtafel was lachen gegarandeerd. De snelheid van je grap doet me denken aan je broer. Jij bent alleen nog sneller. Aan eten deden we niet die avond, zonde van het moment. Vertrekken was al helemaal niet de bedoeling, met whiskey cola kwam je aanlopen toen ik mijn jas wilde pakken.

Zoals je weet hou ik van sport. Zelf wilde ik ook graag de fitte jongen uithangen in Amsterdam en ik moest zonodig een halve marathon lopen. Dacht dat ik het heel aardig deed die zondag al kwam ik volledig vertieft het Vondelpark uit. Maar wie kwam me daar in de binnenbocht inhalen om de Amstelveenseweg met een eindsprint in te rennen om onder de 1:50 in het Olympisch te finishen....? Jawel Joost Hoes. Op karakter vertelde Seb een dag later want je deed die dingen nooit. Ontgoocheld liet je me ploeteren, jij breed lachend vragend of ik mee wilde rennen. “Nee loop maar door Joossie” ik zwoeg wel even alleen door...

Loop lekker door Joossie, wat heb ik gelachen en genoten van de verhalen die Seb over je vertelde. Ondernemer, HFC’er, Haarlemmer, Komiek, Vader, Doorzetter en hele hele mooie vent.

Rust zacht lieve Joost.
Heel veel sterkte Lieve Minke, Mimi en Joep.
Koester al het mooie!

Lieve Joost,

Vanaf dag één dat de Beinumbar open ging zag ik jou tenminste ieder weekend voor een koffietje of een pils en later om de legendarische Friethoes frieten te bezorgen! Altijd feest met jou! Vroeg of laat, een dansje kon altijd, een duik op de nieuwe bank bij VB was dan ook gewoon prima en al rupsend stond je weer op, joe!
Toen ik zes jaar geleden verhuisde naar Amsterdam was jij de held die samen met mijn paps alle spullen heeft overgebracht. Daar ben ik je nog steeds super dankbaar voor (mijn paps net zo). “We zouden nog een keer uit eten gaan”, dat was gewoon een soort standaard groet jaren lang als we elkaar weer zagen haha. Inmiddels vader van twee mooie kids en een lieve vrouw die ik nog nooit ontmoet heb maar het kan niet anders dan dat zij een tegek mens is!!

De frieten zijn me gelukkig gevolgd bij mijn tweede bijbaan, restaurant Herengracht. Herinneringen zijn om te koesteren, net zoals de frieten mij altijd zullen blijven herinneren aan jou, lieve gekke Joost ❤️

Helaas kon ik niet bij het afscheid zijn vanwege niet te begrijpen onmenselijke regels op ACTA, ben er over drie weken klaar gelukkig...

Heel veel sterkte lieve Seb, Maaikel, gezin, familieleden en vrienden de komende tijd.

Liefs,

Marit Bakker

Lieve Mimi en Joep, jullie vader Joost was een geweldige kerel! Hij was lief en verzorgend en grappig en hij hield erg van gezelligheid. We hadden altijd lol met z'n allen. Hij kon iets zeggen met een twinkeling in zijn ogen en dan dacht je is het nou een grapje of meent hij het? Papa was heel erg dol op jullie en heel trots en hij kwam vaak even langs, dan kwamen jullie even in de tuin kijken of iets eten of drinken. Ik had het vaak met jullie vader over eten en dan stond hij bv ineens weer voor de deur met een frituurmandje, zo enthousiast. Papa en mama waren een prachtig stel. Ze waren samen een beetje gek en grappig en slim en lief. Toen papa zo ziek werd heeft mama heel goed voor jullie alle vier gezorgd, terwijl ze zelf ook heel veel verdriet had. Tussen veel nare behandelingen door krabbelde papa steeds weer op en dan konden jullie weer leuke dingen doen met z'n allen. We waren hier thuis dan heel blij dat we hem/jullie weer zagen lopen of fietsen: ' oh gelukkig het gaat weer goed' dachten we.. Dan kwam hij bv ineens Jaccio ophalen: kom we gaan hardlopen, maanden niet hardgelopen maar ja hoor daar gingen ze, gelijk 5 km, dat viel dan wel een beetje tegen = ). De laatste jaren hadden we een app groepje, dat had jullie vader gemaakt het bedankgroepje, ook met Belle erbij, daarin hadden we met z'n vijven heel veel contact en humor en we stuurden grappige filmpjes en berichtjes tot op het laatst toe.
Ik kan nog steeds niet geloven dat hij er niet meer is. We zullen er mee moeten leven maar met hem er bij was het hoe dan ook een stuk leuker. liefs