15 jaar geleden was werken bij Rozemarijn mijn bijbaan als studentje. En wat heb ik hier genoten. Deze baan is tot nu toe nog steeds mijn leukste baan geweest en eigenlijk alleen maar door de leuke collegas's ,de kids en alles wat we meemaakte in die korte periode dat ik er werkte. Dat je na 15 jaar nog steeds contact hebt met je collega's zegt genoeg :) . Als ik ergens ben en ik vertel over deze tijd heb ik het eigenlijk altijd over Joost. Wat een heerlijke vent. Er was een avond dat Ellen en ik geen trek hadden in het normale avond eten, en zo hadden we bedacht dat als alle kids op bed zouden liggen wij dan een pizza zouden laten bezorgen. And so be it. Iedereen naar bed, maar goed Joost mocht altijd wat later en tja de pizzakoerier was net te vroeg dus halverwege de trap dacht Joost: he,,, wat is dat?Pizza? dat wil ik ook!!! En daar zaten we dan hoor met zijn drietjes pizza te eten,,,want tja tegen zo'n blij gezicht en die pretogen zeg je gewoon geen nee..
Hoe lang geleden het ook is, ik zal Joost nooit vergeten en hij zal altijd in mijn verhalen naar voren komen ookal heb k maar een jaar met hem doorgebracht. Het geinen onder de douche en in bad, de liedjes voor het slapen en de gekkigheid uithalen overdag, het was een topper!

Lieve Joost,
Op mijn kennismakingsdag bij Rozemarijn (toen nog in Heemstede, 2005) was jij het die als een charmante gastheer lachend een stoel van bij de tafel wegtrok en me gebaarde te gaan zitten. Ik voelde me welgekomen.
Jouw aanwezigheid, ook al bleef die soms op de achtergrond, kleurde met warme genegenheid de sfeer in de groep. Ook mijn dochter die stage kwam lopen vanuit de Vrije School herinnert zich jouw intelligente humor...
Dank dat wij een stukje van jouw leven, jouw vriendelijke hart, mochten delen.

Beste Familie van Joost,
ik wens jullie kracht en liefdevolle troost bij dit afscheid. Jullie prachtige zoon heeft, omringd door liefde, zijn levensreis en de overtocht volbracht, en wordt aan gene zijde vast met evenveel liefde opgewacht...

Geertrui Mestdag
(tot 2015 werkzaam in Rozemarijn, ondermeer Jaarboek en Nieuwsbrief)

Lieve Maaike, Joop, broers en zus,
Wat ontzettend verdrietig dat jullie afscheid hebben moeten nemen van Joost.
Hem los hebben moeten laten dat is zo verdrietig.
We kennen jullie al zolang en weten dat jullie lieve zorgzame ouders zijn.
Nu zijn er de mooie herinneringen aan Joost om troost te bieden en om met elkaar te koesteren.
We denken aan jullie.
Liefs,
Teun en Hanneke

Lieve Joost,

Wat was je altijd een vrolijke jongen . Elke ochtend stond je bij het hek van rozemarijn en was je blij mij te zien. Als ik weg ging naar mijn werk gaf je mij altijd even een knuffel of je speelde vrolijk op je gitaar of mondharmonica.
Toen ik hoorde dat je was overleden schrok ik wel lieve Joost .
Heel veel sterkte Joop,Maaike en familie,
Veel liefs
Merel