Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Vanochtend werd ik bruut opgeschrikt door een telefoontje van Suzanne Brok die mij meldde dat haar moeder vannacht was overleden aan een hersenbloeding. Jopie Brok was een prominent lid van de Supportersclub Willem II die graag met veel toewijding hand- en spandiensten verrichtte voor het bestuur.

Al nadenkend over wat ik zou schrijven over haar, viel het me op dat ik over Jopie lang niet zoveel weet dan over haar in 2007 overleden man Kees. Volgens mij komt dat, omdat Jopie zichzelf eigenlijk volledig wegcijferde: zij was vooral de vrouw van Kees en de moeder van Suzanne.

Eigenlijk gingen Kees Brok en zijn dochter Suzanne vanaf het begin met zijn tweeën naar Willem II toe. Tijdens het 100-jarig bestaan in 1996 won Suzanne echter een seizoenkaart. Omdat ze die natuurlijk allang eentje had, gaf ze ‘m aan haar moeder en sinds die tijd ging Jopie ook mee naar de Tricolores. En ze was gelijk verkocht.
Ze werd zo mogelijk nog fanatieker dan haar man en dochter en voortaan gingen ze met zijn drietjes naar de thuiswedstrijden en ook vaak naar oefenwedstrijden en bekerwedstrijden. Tevens zijn ze met zijn drietjes vaak naar wedstrijden in het buitenland geweest.

Ook in de bus (bus 1!) naar de uitwedstrijden had Jopie na korte tijd haar vaste stekkie linksvoor gevonden. Zij hield de drankconsumptie van de vaste kern bij en won bijna altijd wel prijzen met de blinde toto of de busbingo. En ze gnuifde van plezier als ze merkte dat dat anderen soms een beetje begon te irriteren. En terecht, want zij kon er immers ook niks aan doen dat ze die mazzel had.

Jopie was ook steun en toeverlaat van Martijn. Ze hielp hem jaarlijks met het maken van de ledenpassen en toen Kees overleed nam ze zijn taak als coördinator lotenverkoop meteen over. Pas een jaartje geleden stopte ze hiermee.

Jopie zorgde erg goed voor Suzanne en was ook altijd te vinden bij het voetbal, Suzannes passie. Voetbal, zowel bij Willem II als bij de wedstrijden, werd haar grote passie. Alles week ervoor. Als ze een keer niet te vinden was bij het voetballen van Suzanne, dan vroeg iedereen gelijk waar ze was. Ze was ook erg geliefd en altijd te vinden bij toernooien.
Ook hielp ze altijd mee met het g-zaalvoetbaltoernooi van SVG. Daar maakte ze ook de foto’s.

Haar volledige naam is Jopie Brok-van de Wouw. Met haar 53 jaar was Jopie natuurlijk veel te jong om ons te verlaten, maar wie weet wordt ze ergens met “onze Kees” herenigd. “Ons Suzanne”, haar grote trots, zal haar echter geweldig missen. Wij wensen Suzanne en de overige familieleden van Jopie en Kees ontzettend veel sterkte toe bij de verwerking van dit grote verlies.

Maar één ding staat vast: als Suzanne verder gaat op de weg die Kees en Jopie voor haar hebben uitgestippeld, dan gaat haar dat zeker lukken!

Namens het bestuur van de Supportersclub Willem II,

Jan van den Dries, voorzitter