Beste Jos ,

veel woorden met en zonder inhoud hebben wij uitgewisseld.
Maar vooral veel gegeten en gedronken tientallen jaren bijna wekelijks.
Waar plannen en ideeën geboren werden.
Moskou, St. Petersburg onuitwisbaar qua herinneringen
en gelukkig met vele dierbare foto’s .
Toneel ……….affiche’s voorstellingen en veel meer.
En nu verlaat jij het toneel van het leven…………..

Goede reis waarde vriend …………. naar waar? weet alleen jij nu.

XXX Sake

De vierde man van 'de lieve mannen-club' vulde op 11 april 2022 voor het laatst de vierde stoel. Ruim een jaar later blijkt dat deze vierde stoel voor eeuwig leeg blijft, omdat jouw Odyssee is geëindigd, want je bent vertrokken met onbekende bestemming. Lief en leed hebben we in ruim dertig jaar vriendschap gedeeld, ik vaak babbelend, met instemmend of afkeurend gebrom retour. Samen jaren doorgebracht aan de bar, aan de dis, hangend op jouw bank aan de Gymnasiumstraat onder het genot van een goed glas wijn, of mee op reis met de Trans Mongolië Express, waarbij we bijzondere avonturen beleefden in Moskou, op de Mongoolse steppe of fietsend door Beijing. Warme herinneringen koester ik aan jou oude brombeer, en hopelijk volgt er voor jou nu hemels theater. Smok van Griet.

Onze Ome Jos,

Ik heb alleen maar goede en warme herinneringen aan Jos. Hij is uiteindelijk helemaal uit mijn blikveld verdwenen, maar indertijd (medio-eind 90-er jaren) liepen we heel dicht met elkaar op. Ad, Jos, en het clubje mensen dat bij de Eenhoorn kwam. En toen ik zwanger raakte van Beau kwam het idee om Jos als peetvader te vragen. Een gebaar van vriendschap en vertrouwen van beide kanten want Jos was overduidelijk atheïst, maar dit kwam gewoon uit ons hart op. Jos ging er in mee, ook uit liefde. De moed en tegelijk ongemakkelijkheid waarmee hij destijds voorin de kerk stond zal ik echt nooit vergeten! ‘Ome Jos’, statig, enigszins afstandelijk en voor het grootste deel met de armen over elkaar , werd hiermee zelf een icoon. Ons eigenste Ome Jos.
Niet veel later heb ik nog meegespeeld in zijn productie “Who’s afraid of Virginia Woolf”.. een geweldige ervaring en met zijn verrassende keuze voor Miles Davis als intermezzo maakte het een legendarische voorstelling. Hier was hij gewoon heel erg goed in. Daarna was mijn leven zodanig anders als moeder dat onze wegen elkaar niet echt meer gekruist hebben. Wellicht dat Ad (Kingma), mijn partner destijds en vader van Beau, hem nog wel eens zag en sprak in de Koppelpaarden en ook onlangs is hij nog bij hem in het ziekenhuis geweest. Ook al liepen de levens uiteen; ik beschouw Jos (en Ad denk ik ook) echt als een vriend. Het spijt me dat hij overleden is. Hij was hoe dan ook onderdeel van ons gezin en familie geworden en blijft dat.

‘Vliedt niet, laffe en verachtelijke creaturen; één enkele ridder slechts valt u aan.’
Dan steekt, zoals u weet, de wind op en het zoveelste avontuur van Don Quichotte blijkt een dwaasheid…’
Uit het Geminachte Kind - Guus Kuijer

Liefs en Sterkte allemaal

Ingeborg