Onvoorstelbaar dat je er niet meer bent.......
Ik weet nog zo goed dat Arjen me aan jou en Eric voorstelde. Ik voelde me meteen zo welkom bij jullie hartelijkheid en oprechte interesse.
Geregeld spraken we met elkaar af, altijd gezellig, zelfs op wintersport geweest en hoewel ik totaal geen aanleg voor skieen bleek te hebben, werd het toch een onvergetelijke vakantie (waarin we veel gelachen hebben oa toen ik iin een boom belandde).
Het leven ging door, we kregen kinderen, hadden het druk met werk en andere dingen en langzamerhand zijn we elkaar uit het oog verloren,, maar zeker niet uit het hart. Ik had grote bewondering voor je, hoe je je vol passie op je nieuwe studie stortte. Ik vind het een groot gemis dat ik nu nooit meer in de gelegenheid zal zijn om het contact weer op te pakken, daar waar we waren gebleven. Lieve Kaat, waar je ook bent, weet dat je altijd een plekje in ons hart hebt. Veel liefs ook voor Eric en je jongens.

Arjen & Jenneke

Via deze weg wil ik de condoleances overbrengen namens Martin Siewe, de man van mijn overleden moeder (Gemma Siewe-ten Velthuis).

Astrid van Buuren

Wat een schok om te horen dat je er ineens niet meer bent. Tenminste, niet meer in levende lijve.
Zo bizar en vervreemdend. Ik zie ons nog zitten om de verschillende tafels met alle intervisiegenoten. Zo bezig om het vak te leren dat we zo graag wilden gaan uitoefenen. En dat is gelukt! 
Vandaag hebben we afscheid genomen in een prachtige dienst, waarin zo veel moois over jou werd verteld en blijdschap en verdriet werd gedeeld.
Jouw reis zal hier vast niet stoppen en je zult nu misschien wel je gezin, vrienden en familie op een andere manier gaan volgen en waar nodig bijstaan.
Goede reis, Karin en veel geluk, waar je nu ook bent, of heen gaat.
Liefs, Arnoud.

Via mijn zoon Rienk- jan uit het verre Bali hoorde ik van het overlijden van je moeder Mats. Wat een schrik ik heb haar 1x ontmoet en herinner mij als een fijne vrolijke warme vrouw. Maar dan denk ik aan jou en je jongere broer. Jullie moeten nog geen moeder moeten missen. Jullie hebben haar nog zo nodig. Helaas wordt daar niet om gevraagd. Ik wens jou, Mats, alle kracht toe, veel liefde van de mensen om je heen en steun van je vrienden in deze moeilijke en verdrietige tijd. Dit ook voor je broer, vader en overige familie.
Lieve groet van Marion Rill, moeder van Rienk- Jan.

Eric, Ian & Mats,

Wij waren erg onder de indruk van het mooie & persoonlijke afscheid van Karin vandaag. Blijf dicht bij elkaar & koester alle mooie herinneringen. Heel veel sterkte,

Helen & Volkert

Hierbij de woorden die ik met zoveel liefde op je afscheid heb uitgesproken...

Lieve familie en vrienden….. Lieve Kaar,
............................................
Tja, daar sta ik dan… Kaar, zo hadden we het niet bedacht!
Afgelopen jaar werd ik 50, dat vierde ik met een diner met vriendinnen. Ik stelde jou aan iedereen die jou nog niet kende voor als mijn ‘oudste’ vriendin. Ik kreeg een prachtig boek waarin iedereen een pagina had gevuld met dierbare herinneringen en leuke verhalen over onze vriendschap. Jij prijkte op de eerste pagina, een prachtig gevulde bladzijde met herinneringen en foto’s die teruggaan tot aan de brugklas van de middelbare school.

In de brugklas ontdekte ik jou met je krullenbol en donkere ogen. Net als ik, zoals je dat zelf zo mooi omschreef, een beetje anders dan de rest. Tussen de kakkers maakten wij onze eigen kleding, we hebben heel wat tijd in de winkel van jouw moeder en achter de naaimachine doorgebracht. We waren allebei helemaal niet goed in de beta vakken en wisten deze vakken met behulp van de meest perfecte spiekbriefjes te brengen tot de 4e klas. Wij waren meer van de talen en nog liever brachten we tijd door op het strand of in de stad. Dat deden we dan ook regelmatig, ook onder schooltijd, want in het vervalsen van absentiebriefjes waren we meesters. Ik herinner me het warme welkom dat ik altijd heb gevoeld bij jullie thuis in Heemstede. Bij jullie logeren als mijn ouders een weekje samen met vakantie gingen, blijven plakken als ik geen zin had om uit school van Haarlem naar Vogelzang te fietsen, eindeloos platen draaien, dansen, keten, de buren gek maken, samen met Katja op de brommers naar Zandvoort, blijven logeren na het stappen, het kon allemaal!

In de 4e bleef jij zitten nadat je door Pfeiffer veel school had gemist. Ik weet dat ik zelfs nog een poging heb gedaan om slechte cijfers te halen om weer bij je in de klas te komen, dat is niet gelukt… Vanaf dat moment zijn onze levens naast elkaar gaan lopen, maar altijd bleven wij op een diepe laag in verbinding en wisten we elkaar zo vaak als mogelijk te vinden. Zo schreven we elkaar lange brieven toen ik na mijn examen een jaar naar Amerika ging. We gingen allebei studeren, jij Small Business in Haarlem en ik Heao in Utrecht. Jij ging samenwonen met Eric terwijl ik nog verdween in het Utrechtse studentenleven. Jij werd moeder van Mats toen ik voor mijn werk in het buitenland zat. Wat was je verguld met het schattige handgemaakte mutsje dat ik zorgvuldig had uitgezocht bij een inheems volk in Thailand. Later kreeg jij een 2e prachtige zoon Ian en de geboorte van mijn dochter Noa maakte dan ons allebei moeder.

We zochten elkaar altijd weer op, we deelden in elkaars leven, altijd op afstand maar met een heel bijzondere synchroniciteit en diepgang. Hoe vaak gebeurde het niet dat ik net aan je zat te denken en dan ging de telefoon of kwam er een berichtje.
Na omzwervingen in werk vonden we allebei onze passie in het werken met mensen. Jij als kindertherapeut en ik als coach. Uren konden we bomen over ons werk, onze partner en kinderen, maar vooral over onszelf. Naast mooie en leuke dingen heeft het leven ons soms ook grote uitdagingen gebracht. Zo heeft het ziekbed en overlijden van je vader je diep geraakt. Messcherp wisten we onszelf en elkaar te analyseren, te spiegelen en elkaar weer verder te brengen. Reflectie en diepgang in liefdevolle verbinding, altijd samen met lekker eten en drinken. Fijne gesprekken die we het liefst voerden met een grote pot thee, maar nog liever buiten tijdens een wandeling en het allerliefst aan zee.

Voor mijn 50e verjaardag had ik in plaats van spullen, belevenissen als cadeau gevraagd aan mijn vriendinnen. Iets met elkaar beleven en herinneringen maken. Natuurlijk zijn wij wezen lunchen aan zee en hebben we de klokken weer even gelijk gezet voor waar we stonden in ons leven. En nu is jouw klok abrupt stilgezet… Je gaat mijn nieuwe huis dat ik nu aan het verbouwen ben niet meer in het echt zien. We gaan het niet meer hebben over hoe het is als onze kinderen het huis uit gaan, we gaan het niet meer hebben over hoe het is om oma te zijn… Vanaf hier leef je verder in de herinneringen in mijn hart.

Dag lieve, warme, krachtige Kaar, ik herhaal jouw woorden: onze dierbare en liefdevolle vriendschap zal altijd bestaan…