Kees, nadat ik van Zuiderster terug bij CVV kwam en op woensdag de jeugd ging trainen, werden wij collega-trainers. Jij en Wim van Eijk als de ouwe, wijze knarren en ik als jong trenertje aan de slag met die boeffies van Charlois.
Later moest ik mijn knie soms laten behandelen of tapen en daar kwam dan de dondersteen in jou naar boven: de underlay was zgn. op en de tape ging zo op de knie. Er groeit nu nog steeds geen haar meer op de plekken.
Naast verzorger was jij natuurlijk ook de voetbalvader van vele, toenmalige jeugdige spelers. Soms gaf je ze een aai over de bol, soms zette je ze met jouw onmetelijke humor en uitspraken op hun plekkie.
Dat je in juni 2019 met die klere-apen van CVV op mijn afscheid bij Herkingen55 verscheen, was voor mij het hoogtepunt van die middag.
Kees, ik ga dat en jou nooit, nooit meer vergeten.
Rust zacht vriend! (ouwe supersonische snelsufferd :-) )