Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ons Pap,

Een grote stoere fries met een gemoedelijk Brabants hart.
Je hield van het leven, van ons mam, van je meisjes en van je kleinkinderen.
Wat was jij trots op ons en wij op jou!
Ondanks alles bleef je toch je zelf, je hield van muziek, wandelen, fietsen,
je genoot van de vakanties naar Spanje. De laatste jaren liet je gezondheid het niet meer toe.
Je wilde niemand tot last zijn en zeker niet afhankelijk. Vaak ging je met je wagentje naar
Stevensbeek om daar bij het water van de rust te genieten.
Jouw eigen humor zorgde vaak voor een lach op jouw en ons gezicht.
Je grote fantasie kwam boven in je verhalen en je mooie gezang.
Steeds meer moest je inleveren, steeds weer stond iedereen versteld van jouw
vechtlust, steeds weer kwam je er bovenop.
Maandag was het weer zover, je had weer veel pijn, wij zagen dat het deze keer
erger was dan alle andere keren. Toch leek het er even op dat je het zou redden,
maar deze keer was het op.
Wij wisten al jaren dat dit moment eens aan zou breken, maar voor ons kwam het
toch nog onverwachts en ging het veel te snel.
Wij hopen dat waar je nu bent je de rust zult vinden die je verdiend hebt.
Het valt voor ons niet mee nu we verder moeten zonder jou, maar we zullen het samen redden,
net zoals jij het steeds weer redde.

Overige informatie
De vogels fluiten gewoon door,
en wij, wij begrijpen het allemaal wel
ons verstand zegt: het is goed zo
maar wat we voelen is anders
om wat er was en nooit meer terugkomt.... jij, ons pap