Al jaren geleden hebben Koen, de familie de Morée en ik elkaar leren kennen en waarderen. Wij hadden dezelfde Betuwse roots, de taal, het dialect en het fruit.
Koen heeft heel verstandig, samen met zijn familie, langzaam afscheid genomen van de fruitteelt en zich meer en meer toegelegd op de recreatie. Wij, Koen en ik, hebben daar heel wat keren over zitten praten., over het familiebedrijf, de veranderende maatschappij, de naaste en de verre toekomst en ook wel over vele ons beiden bekende personen uit de omgeving.
Gekscherend noemde ik hem vaak "de landlord"', gehuld in groene broek en vest. Hij hield nauwgezet in de gaten wat er zoal speelde, weinig ontsnapte aan zijn oplettend oog. Ook de laatste tijd toen zijn conditie minder werd, leed zijn opmerkzaamheid daar niet onder. Hij nestelde zich in een een gemakkelijke stoel in de zon en had voor iedereen tijd voor een praatje.
Het is moeilijk om de toekomst te bezien zonder de inbreng van Koen. Ik wens Trudy en vooral de beide zonen, Jeroen en Marcel veel sterkte bij de verdere ontwikkeling van hun dierbare familiebedrijf, de camping "de Karekiet"

De roerige jaren '60.
Als leerlingen van de middelbare opleidingen in Tiel leerden we het uitgaansleven kennen.Een van de favoriete gelegenheden was Bar-Dancing "Het Koffiehuis"van Tante Mien.Daar leerde ik Koen kennen.Als scholier met povere bijverdiensten had ik niets te makken en was best jaloers op Koen,die altijd in een mooie cabriolet kwam aangereden.Hij genoot veel aanzien,vooral bij de meiden.Met hem werd het altijd een feest.Ik hing aan z'n lippen als hij vertelde over z'n aktiviteiten.Grondverzet,Hoogstambomen rooien in de fruitteelt en van alles waar groot materieel voor nodig is.
Jarenlang zorgden we met een groep vrienden ervoor dat de Tielse horeca kon bestaan.
In een volgende periode stonden Koen en Trudy ineens achter de bar van "De Stoof" en wij ervoor.Een geweldig mooie tijd met een gezellige,joviale en heel geestig onderhoudende Koen.Een mooie herinnering aan de dag waarop ze hun eerste kind verwelkomden.De vrienden van Koen hadden vrij drinken en maakten daar goed gebruik van.Koen zelf trouwens ook.Wat een feest!
Vele jaren later komt Koen naar ons bedrijf en vertelt over een nieuwe aktiviteit,het snoeien van fruitbomen,want daar had hij echt verstand van.Hij wilde dat uitbreiden en door heel Nederland z'n diensten aan te gaan bieden.Hij wist dat wij hiervoor professionele apparatuur hadden en het was een groot plezier voor mij dat voor een echte vriendenprijs aan hem te kunnen leveren.
Eindelijk kon ik iets terugdoen.

Trudy,kinderen en familie mijn deelneming.Ik gedenk hem met een lach en een traan.

Hij vertelde er met passie over. “Ik was één van de eersten die daarmee kwam: kamperen bij de boer”. In de boomgaard van zijn vader, vertelde Koen, had hij ooit iemand toestemming gegeven om een caravan neer te zetten. Zo was het begonnen. Toen wij er voor het eerst kampeerden in 2009 voelde alles meteen goed: de sfeer, het veld, een vuurtje voor de tent. Aan het eind van het weekend vroegen we aan Trudy of we de tent een week konden laten staan. Van een week werd het een maand, een seizoensplek, en het volgende jaar begin april huurden we een terreintje voor een stacaravan. Van jaar tot jaar raakte ik meer vertrouwd met de camping: met het ruisen van de populieren in de zomer, de modder van de herfst, besneeuwde paden in de winter, en dan weer het gekrakeel van de vogels in de lente. Wat een plek: een creatie van de hele familie, maar ik denk vooral van Koen. Geen pasjes, geen slagbomen, geen stacaravans in het gelid, maar een terrein waar iedere plek en ieder pad weer anders is en een eigen sfeer heeft.

Met zijn ondernemingszin heeft Koen voor velen een tweede thuis gecreëerd. Hij heeft dat gedaan met liefde voor het landschap, dat kon je merken, maar niet per se als romanticus. Ik heb hem vooral leren kennen als een ondernemer die zijn camping goed in de gaten hield, en die met een gestaag beleid zijn bezit uitbouwde. Inventief, creatief, en laten we niet vergeten: tegendraads. En dat niet alleen in zijn opvattingen over de wereld. Af en toe kon het wel eens knetteren op één van de campingpaden. Ach, het heeft de sfeer nooit bedorven, en Koen was altijd wel fair. Zodat een volgende dag iedereen elkaar weer vrolijk groette, en we samen konden genieten van die bijzondere en gastvrije plek die hij daar voor ons gemaakt heeft.

Bedankt Koen!

Lieve familie de Moree,
In 2013 zocht ik een plekje voor mezelf in de Betuwe. Via een stacaravan die op Marktplaats aangeboden werd kwam ik op De Karekiet terecht. De caravan was in deplorabele staat maar over de camping was ik meteen enthousiast en gaf me een gevoel van thuiskomen. Dus ik huurde een vrije kavel en de stacaravan werd elders gevonden en naar de camping gesleept. Wat een mooie plek had eigenaar Koen hier gecreëerd. Beiden geboren Betuwenaren raakten we al snel aan de praat. Via het raampje vanuit de jeep, vanaf de trekker of vanuit de stoel voor de receptie waar hij graag zat te mijmeren.
Hij had nog veel verhalen over zijn tijd op de hbs in "Kuilenburg" (mijn geboorteplaats). Maar we hadden het ook over de seizoenen, de natuur waar hij van genoot, het blauw van de lucht dat hij had zien veranderen met de tijd........
Een paar jaar geleden kwam er een wateropslag bij, op de plek waar vroeger in de jeugd van Koen ook een plas was geweest. Een plas die Koen daar graag terug wilde hebben. Dit jaar was de oever beplanting prachtig en zag je het leven in het water toenemen. Hoe mooi is dat: een laatste kado van Koen aan de campinggasten, wandelaars, het landschap én de natuur.
Lieve familie: Veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Ellen Schuurman.