Familie, vrienden en bekenden van Koos,
Dat was in het verre Thailand nogal schrikken voor me toen het ontstellende bericht me bereikte; Koos is er niet meer. Het duurde dagen om mijn gedachten vorm te geven en dan nu aan het papier te vertrouwen.
Want: hoe is het mogelijk afscheid te moeten nemen van iemand die zo positief in het leven stond, een sportieve levensstijl voorstond en daarbij altijd met zijn gezondheid bezig was?
Zelf ontmoette ik Koost rond 1978; net wat u denkt, da’s al een tijdje terug.
Het was de Basis Opleiding Sport en later de cursus Recreatie Sport Leider die ons samenbracht. Nu was er in die tijd een populair liedje van ’t Klein Orkest, ‘Koos Werkeloos’ geheten. Niet zo leuk voor onze Koos, want het valt niet te ontkennen, ook hij zat tussen 2 banen in, net zoals 400.000 andere Nederlanders overigens.
Maar: dat duurde niet lang: zijn enorme positieve drive liet zijn kansen keren. Met de diploma’s van die opleidingen op zak zorgde die cursus voor een baan bij het Leger des Heils: het begin van een glanzende carrière.
En in de tussentijd bracht hij mij de fijne kneepjes van het fitnessen bij en dat was heel bijzonder- in heel Rotterdam waren er toen 2 sportscholen gericht op die tak van sport: dat zijn er nu 2 per wijk. Koos was dus zijn tijd ver vooruit. Niet alleen op sportief vlak viel er voor ons wat te delen: ook op geestelijk niveau konden we bij elkaar terecht.
En dan nu, jaren later, een uiterst onverwacht, maar definitief afscheid!
Zijn echtgenote en kinderen wens ik daarom alle sterkte toe om dit verlies te kunnen dragen, en voor alle vrienden en bekenden: laten we Koos gedenken als de sportieve en daadkrachtige persoon die hij bij leven was.
