Wat een enorme schok! Ik vernam onlangs uit de krant dat mijn middelbare schoolvriend Koos Roos onverwacht en veel te vroeg is overleden. Getroffen en het leven ontnomen door die niets ontziende kl...ziekte.
Mijn gedachten dwalen af..
Naar die fantastische schooltijd op het Johan de Wit Lyceum aan de Nieuwe Duinweg in Scheveningen.
Vele mooie herinneringen aan en met hem.
Als puber het leven ontdekken, kletsen, dollen, uitgaan, schoolfeestjes, voetballen, het visdiner bij 't Kokkeltje aan de haven van zijn gewonnen loterijprijs, in zijn eerste auto op zomervakantie naar het Spaanse Lloret de Mar (waar we op de camping in onze tent zijn bedwelmd en overvallen).
Koos Roos, een onvergetelijke jongen.
Tijdens de studententijd verloren we elkaar uit het oog, maar we troffen elkaar later weer bij ADS Kraayenstein. De voetbalclub waar jij, je broer Cock en broertje Ed voetbalden en waarvan ik toen ook via een vriend lid werd. Koos genoot van het voetbal en alles en iedereen daar omheen.
Koos Roos, goeie peer en begenadigde, technisch begaafde middenvelder.
Na een contactloze periode van zo'n tien jaar kruisten onze paden elkaar opnieuw.
Koos en Silly benaderden mij om een boekje te schrijven ter gelegenheid van het jubileum van de basisschool (en ook mijn lagere school) van hun dochters, de obs Het Volle Leven aan de Rijslag in Scheveningen. En zo gezegd, zo gedaan.
Koos Roos, vindingrijk, betrokken, sociaal.
Het contact verwaterde weer totdat onze vroegere gezamenlijke vriendin Connie haar Sarafeest gaf, waarvoor wij waren uitgenodigd.
Weer bijkletsen, herinneringen ophalen aan die goeie ouwe tijd en vooral veel lachen.
Koos Roos, slim, sportief en altijd die schalkse lach.
Jaren later kwamen we elkaar nog twee keer tegen in het theater. Beide malen bij de Oudejaarsshow van cabaretier Sjaak Bral. Haagse humor over actuele zaken.
Koos Roos, humorvol, relativerend, geïnteresseerd in zijn medemens.
De laatste keer dat we elkaar zagen en uitgebreid spraken, was een paar jaar geleden in "zijn" café Voorhout aan de Haagse Denneweg. Onder het genot van een trits biertjes (we waren beiden op de fiets) bespraken we in de namiddag uitgebreid het verloop van onze levens en haalden opnieuw dierbare herinneringen op. Wat mij opviel was hoe liefdevol hij elke keer over Silly en zijn dochters sprak.
Koos Roos, uitstekend geheugen, bierliefhebber en vooral liefdevolle familieman.
Onze wegen zullen elkaar helaas niet meer kruisen.
Dag lieve Koos, ik ben blij dat ik je heb gekend.
Heel veel sterkte voor Silly en dochters met dit grote verdriet.
Je middelbare schoolvriend,
Frank van Egmond