Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Mijn naam is Maria,Mijn man is Hendrik. Wij zijn erg lang bezig geweest om na de geboorte van ons dochtertje Jessica,waar we 5 jaar op hebben moeten wachten,weer zwanger te raken. Na diverse miskramen en een mislukte ivf poging,werden wij de gelukkigste mensen hier op aarde,toen tijdens een echo op 23 februari 1998 we konden zien dat ik 15 weken zwanger was van ons jongetje. Op 18 september 1998 is hij geboren. 2 heel mooie jaren hebben wij met hem gehad. Tot 22 oktober 2000 onze droom in duigen viel. We hadden die middag nog wat bezoek voor Jessica´s verjaardag. In de middag hebben wij beiden nog heerlijk met hem gekroeld. Ik bracht hem naar bed voor een middagslaapje. Jessica werd geplaagt door buurtkindjes,en met haar ben ik naar de ouders geweest om hierover te praten. Eenmaal thuis wist ik niet wat me overkwam. Mijn man zwaaide de deur open en was heel ontdaan,mijn lieve jongen lag op de bank,en ik zei,wakker worden jongen,mama is bij je..Maar mijn jongen werd niet meer wakker. Door gebruik van een dekenklem is hij door verstikking om het leven gekomen. Een heel heftige avond. Mijn man moest op het politieburo komen om verder te praten over de dood van Kristian. Gelukkig hebben mijn ouders mij die avond heel erg gesteund. Ook zij waren heel verslagen. Qua gezondheid ging het al niet goed met mijn vader,en helaas hebben wij op 13 november ook van hem afscheid moeten nemen....Hij werd 57 jaar......