Begin september 2013 hebben we elkaar ontmoet op de binnenweg (weet niet meer welk pand, je hebt menig pand tot wijnwinkel omgetoverd). Jij was enthousiast over het opstarten van een wijnwinkel, ik kwam als account manager van Vinites met jou praten. Je was openhartig over jouw geschiedenis, ik was even uit het veld geslagen en gaf jouw het advies om toch nog eens na te denken over zo'n stap. We hebben contact gehouden en 3/4 jaar verder ben ik een van je leveranciers geworden. Jij noemde mij steevast Brammie, ik jou Larsie of kaiser Soza. We hebben een speciale band opgebouwd in de loop der jaren, grove humor over de telefoon en altijd afsluiten met en lach. Soms werd ik gek van je want prijzen of info moest ik blijvend herhalen, maar dan kwam ook weer het besef wat je al had meegemaakt. Geen rijbewijs maar dan op een brommer wijn ophalen bij het magazijn, je keuken waar geen schoon wijnglas was te vinden of met Erik naar de proeverijen, ik heb veel mooie herinneringen aan je.
We zijn elkaar uit het oog verloren door mijn verhuizing naar het buitenland en met dit verschrikkelijke nieuws denk ik weer veel aan je. Je hebt me echt wat geleerd, besef ik nu. Je hebt mij laten zien dat je met wilskracht als ondernemer kan slagen. Een speciaal mens dat met zoveel positivitieit in het leven stond en iedere keer zich weer wist op te richten na die rotziekte. Waren er maar veel Larsie's op deze wereld.
Ik wens alle naasten veel sterkte met het verlies van deze speciale man.
Bram Engbers
