Najaar 1955.

Leen en ik, allebei 9 jaar, werden toegelaten tot de opleiding voor tamboer bij de Jonge Pijpers.

Na een klein jaar was het dan zover: We kregen een trom, er werd een uniform aangemeten en op Koninginnedag '56 was ons eerste optreden.

Wit overhemd, blauwe stropdas met de Vlaardingse driekleur, korte blauwe broek, witte kniekousen met rood-geel-blauwe kwastjes, wat waren we trots !



Vele optredens, marsen en Pijperdagen volgden.

En toen waren we 16 en "moesten" over naar de "grote" Pijpers.

Weer een spannend en gewichtig moment.

We leerden nieuwe, moeilijkere marsen, kregen een grotere trom en een ander uniform, dit keer met witte pet en lange broek.

Weer waren we xo trots als een pauw.



De jaren volgden en onze tijd werd door andere dingen in beslag genomen, zoals studie.

We verlieten de Pijpers en verloren elkaar uit het oog.



Vele jaren later werd het reunistenkorps De Oude Pijpers opgericht.en weer waren we allebei van de partij.

Oude vrienden ontmoetten we; herinneringen werden opgrhaald, kortom een gouden tijd.



Toen ook dit voorbij was kwamen, vele jaren later, Leen en ik elkaar opnieuw tegen, maar nu in een andere hoedanigheid: Leen was gecommitteerde bij de eindexamens op de mts in Schiedam.

Opnieuw werden herinneringen opgehaald aan de fijne pijpertijd.



Het was dan ook een grote schok om te lezen dat Leen overleden was.



Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht om dit grote verlies en straks het gemis te dragen en betuig jullie m'n oprechte deelneming