Het was mei 2009 dat ik jullie leerde kennen tijdens een vakantie naar Rome.
Wat had ik een bewondering voor jullie, hoe Wil jou verzorgde, met regelmaat eten, prikken en medicatie.
En jij Lène, je sprak zo liefdevol over Wil hoe hij met jou handicap omging. Jou handicap was jullie zo plotseling overkomen. Maar zo positief hoe jullie waren, jullie ondernamen nog leuke vakanties waar jullie met plezier over spraken. Ja zoals ik al zei ik had veel bewondering voor jullie. Bedankt dat ik jullie heb mogen leren kennen. Ik wens de nabestaanden veel sterkte toe bij het verwerken van jullie verdriet om Lène. In mijn herinnering zal Lène voortleven als een vriendelijke vrouw.
Het mooie van herinneringen is, dat niemand ze van je af kan nemen, want ze blijven voor altijd in je gedachten.