Lieve Gabriëlle, Karen, Paul en David,

met verdriet las ik het bericht van het heengaan van Lenneke. Ik koester warme herinneringen aan de bezoeken aan de Puntenburg en warme ontvangst door haar en door jullie allen. Spelen en mee eten was nooit een probleem en het was altijd heel gezellig. Als we ons verveelden, verzon Lenneke wel iets zoals zelf brood bakken.

sterkte voor jullie allemaal,
hartelijke groet,
Jeroen Wortel

Lieve Gabriëlle, Karen, Paul en David, lieve familie,

wat een prachtig afscheid en wat fijn dat ik er bij mocht zijn.
Mooie muziek en mooie korte vertellingen van iedereen die dat graag wilde.
Lenneke heeft iets heel moois achtergelaten en ik weet zeker dat zij vanaf haar wolkje genoten heeft.

De route van Puntenburg naar de begraafplaats was intiem.

Heel veel sterkte,

Ruud van Klaveren

Voor corona was Lenneke graag bij het gymclubje in de Schakel.
Ze deed goed mee en had er plezier in. Vooral de tijd dat Tees ook van de partij was. Na de les waren de bitterballen niet veilig bij de snackbar op de hoek. We hebben ook een keer het seizoen afgesloten op Puntenburg met een grote groep dames en heren.
Na een val en revalidatie kon Lenneke niet meer meedoen. Het vervoer en weinig oefeningen zonder hulp kunnen doen gaf helaas toch het besef dat het gymmen passé was. Ondertussen was al menigeen van de oudere garde gestopt of overleden.
Van de huidige gymmers kennen alleen Diny en Wil en de "juf" Lenneke nog.
Dankjewel Lenneke voor de deelname aan de gym ,je interesse en alle mooie verhalen!
Gymenzo in de Schakel.
Carla Rijpert

Lieve allemaal,
Mijn mooiste vakantieherinneringen uit mijn jeugd zijn die van onze gezamenlijke vakanties in Spanje. Lenneke en Hans zochten elk jaar weer een nieuwe plek uit onder de zon. We hadden veel plezier en wat was het gezellig! En ook de bijna wekelijkse bezoekjes op zondag staan in mijn geheugen gegrift. De gastvrijheid waar Lenneke een belangrijke rol in had zal ik niet vergeten. Ook was zij, samen met Piet en Anneke, een grote steun voor ons gezin, met in het bijzonder voor mijn moeder Bets en Eric. Veel liefs, Jeanneke

Lieve Gabriëlle, Karen, David en Paul,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie moeder. De goede herinneringen aan haar, en aan de vele keren dat ik op het geweldige Puntenburg heb doorgebracht zal ik koesteren.
Johannes.

Toen wij in 1975 in Vleuten kwamen wonen, leerde ik Lenneke oppervlakkig (Lenneke was intussen verhuisd van de boerderij naar de oude varkensstal) kennen als vrouw van onze huisarts. Zij woonden toen op het mooiste plekje van Vleuten: Puntenburg. Pas veel later leerde ik Lenneke beter kennen. Dat was in de tijd dat wij - als Luke en Mieke met vakantie waren - de prenten winkel op de Donkere gaard mochten van Mieke mochten overnemen. Wij deden dat allebei met veel plezier. Intussen was Lenneke verhuist van de boerderij naar de oude varkensstal, die zij omgetoverd had tot een prachtig woonhuis. Ook na mijn verhuizing naar Zaltbommel bleef ons contact bestaan. Bezoekjes heen en weer, lunches met uitzicht op de tuin met de vogeltjes zal ik mij altijd blijven herinneren. Blij ben ik ook, dat ik haar vlak naar de kerst nog en keer bij Mieke gezien heb.

Lieve Gabriëlle, Karen, David en Paul,
Mijn herinnering aan een warme moeder blijft, met rustige zorg voor jullie vieren.
Sterkte met het gemis van jullie
(Schoon-)moeder en Oma.
Hein de Bruijne

lieve familie van Lenneke,
Ik kan niet zeggen hoezeer het me spijt dat ik niet bij de uitvaart van Lenneke kan zijn. Op die dag ben ik in het ziekenhuis voor een inwendig onderzoek.
Lenneke en ik hebben elkaar al een paar jaar niet meer gezien. Daar was corona schuldig aan, maar ook het feit, dat ik veel in Gent woon. Na het sterven van Els heb ik nog een nieuwe liefde gevonden bij Monique, een Vlaamse. Wel stuurden we elk jaar nog trouw kaarten met kerst en jaarwisseling, altijd met de hoop, dat we elkaar nog eens zouden treffen.
Mijn herinneringen gaan terug naar de studententijd in Nijmegen en de coassistentjaren in Rotterdam. We hadden toen veel contact. Karen en Gabrielle weten natuurlijk nog dat we samen op vakantie zijn geweest naar Spanje. Het waren leuke, onbezorgde jaren, die we volop hebben beleefd.
Het is wel fijn dat ik de uitvaart van Hans nog heb kunnen bijwonen indertijd.
Ik ben nu zelf onlangs 90 jaar geworden, dus mijn tijd zit er ook bijna op. Mijn herinneringen aan de tijd met Lenneke zijn tegelijk vrolijk en weemoedig, om alles dat voorbij is gegaan. Ik zal ook niet het geraas van de treinen vergeten, die me opschrikten als we buiten zaten. Lenneke hoorde het al niet meer.
Ik wens jullie sterkte met het verlies van een lieve, zachte moeder en vrouw.
met deelneming en hartelijke groet,
Han Rozemeijer, Roosendaal.