Ja, inderdaad jij Ouwe Reus!
Shit Happens!
Knijpt ie 'm d'r zomaar tussenuit! Wat zal ik je missen maat! Maar luister!
Wat een mooi mens ben je! Je ziet, ik gebruik hier niet de verleden tijd. De verleden tijd is alleen voor hetgeen zonder liefde was. Maar wat een enorm hart heb jij dat daar vol van is!
Wat kan ik lachen om die scherpe geest die dat hart omkleed als een een rozenkrans met doornen. Want een mens dient te relativeren, wat ons aller hart doorboord, en onze ziel bevlekt. En het antwoord, wat menig mens zoekt in oude boeken en geschriften, leeft en lacht in jou, mijn vriend.
En daarom, al zal ik je aardse aanwezigheid missen, nu ik nog struikel en ploeter op dezer aard, jij inspireert mij mijn best te doen, om ook zo een schat in mijn hart te doen bloeien. En de bloesem dier bloei het leven waard zal zijn.
En ik je dan, in waarlijk leven, je toch nog even ga aanschouwen, van toen je hier nog was, met je Don Leone hoedje en de zonnebril, en die speelse glimlach om de mond, al denkend hoe je nu juist dat fenomeen, met een anekdote moet omkleden, die dan gevat, gelijk een roos in doornen, het licht met duister relativeert, en mij blijer maakt dat ik leef.
En dan iets met oren en horen en zo... en de Requiem van Mozart op de achtergrond... en Leo die dan een microfoon pakt, het volume op 10 zet, en hard “SHIT HAPPENS!!” roept.
En dan een foto maakt van ieders verbijsterd gezicht!
Zoiets!
Ja, lachen man!!!
