Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Leo Herfst

30-03-194128-01-2004
      Ik weet dat het leven hierna niet ophoudt en dat je toch op een andere manier bij ons bent. Maar ja, ik mis de gesprekken en je lach.
      Gelukkig zijn er nog de herinneringen die ik altijd zal koesteren....

      Overige informatie
      In 1993 kwam ik terug van vakantie en toen stortte mijn wereld in...Mijn vader bleek prostaatkanker te hebben. Mijn ouders hadden het zo goed verborgen kunnen houden voor mij en mijn zusje, toen wij af en toe naar huis belden vanuit Amerika. Er kon niets meer aan gedaan worden werd er verteld...Verdriet heerste er thuis en de vraag waarom. Mijn vader was pas 52 toen hij het slechte nieuws kreeg.
      Hij veranderde in de loop der jaren ontzettend; in het begin was hij heel boos en verdrietig en kon niet meer genieten van de mooie dingen om hem heen. Het was elke keer weer spannend wat het bloedonderzoek weer met zich mee bracht, de PSA-waarde. Het was net als een tijdbom, die elk moment af kon gaan. Het ging een aantal jaren redelijk; mijn vader probeerde niet te laten merken aan de buitenwereld dat hij ziek was; hij bleef zo lang als het kon toch werken en sjouwen. Daardoor hoorde je wel eens via via dat mensen dachten dat mijn vader niet ziek was. Hij vond het vreselijk om de "zielepoot" uit te hangen. De invalidekaart voor de auto aanvragen was ook zo iets. Hij schaamde zich er voor...
      Het laatste jaar ging het in één keer bergafwaarts...hij kreeg uitvalverschijnselen en vreselijke pijnen. Er bleken uitzaaiingen te zitten in de botten, zelfs in het hoofd. Hij kwam in een rolstoel terecht en er kwam een ziekenhuisbed in de huiskamer te staan. Hij raakte verlamd in het gezicht en het allerergste...hij werd doof.
      Muziek was het enige wat hij nog had om te ontspannen en dat werd hem ook nog afgenomen. Ik vond dat zo erg voor hem.. Hartverscheurend om je vader zo achteruit te zien gaan...
      Hij heeft dit niet verdiend...
      Ik hoop dat je nu geen pijn meer hebt en dat je nu gelukkig bent aan de andere kant. Ik zal je altijd blijven missen, pappa.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 27   |   niet OK
        Het is al weer acht jaar geleden dat je van ons heen ging...we missen je nog steeds, lieve pap. I ? you forever and always...

        Gonnie -
        28 januari 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 26   |   niet OK
        Pap, ik mis je nog steeds en vaak ook je advies.
        I ? you...

        gonnie -
        14 januari 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 25   |   niet OK
        I ? you, Dad...

        Gonnie -
        11 oktober 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 24   |   niet OK
        groye broer,
        we waren gisteren weer even op het kerkhof om een bloemetje neer te zetten, je zou 70 geworden zijn.
        helaas het mocht noet zo zijn, we denken nog elke dag aan je en de meiden ook

        daan -
        30 maart 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 23   |   niet OK
        Hoi lieve pap,
        Vandaag had je 70 jaar moeten worden...Verdorie, waarom ben je er niet meer...
        We hadden zo graag je verjaardag willen vieren, taartjes met je willen eten, lol met je willen maken, naar je moppen willen luisteren, je zien lachen en genieten van je kleinkinderen....
        Helaas ben je er niet meer, maar we voelen je wel om ons heen en dat is wel heel fijn.
        We vergeten je nooit, paps en we denken elke dag aan je.
        We houden van je, schattenpaps!
        Gonnie & Willem

        Gonnie -
        30 maart 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 22   |   niet OK
        ik hou van je voor altijd!!!!!!!!!!!!

        cobie -
        19 maart 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 21   |   niet OK
        Lieve paps, ik wil even zeggen dat ik nog altijd heel veel van je houd. Onze kleine meid heeft het vaak over je terwijl ze nog nooit gezien heeft. Je bent haar opa dat je het maar weet,ha ha.
        Nog even en het is 30 maart, het zijn die dagen die je niet vergeet, toen was je jarig.
        Helaas kan ik niet vaak genoeg bij je graf aanwezig zijn maar er gaat geen dag voorbijj dat ik aan je denk. ik hou van je!!!!!!!!!!!!!!!!!

        cobie -
        19 maart 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 20   |   niet OK
        marjan en ik waren 26 januari jl. weer even naar het kerkhof om bloemen neer te zetten
        we zullen je nooit vergeten broer

        daan -
        11 februari 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 19   |   niet OK
        Hoi pap,
        Vandaag ben ik 44 jaar geworden.
        Ik mis je nog elke dag, nu ook weer.
        Ik hou van je, pap.
        Liefs, Gonnie

        Gonnie -
        13 oktober 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 18   |   niet OK
        Lieve pap, je sterfdag was 28 januari en die dag is nu alweer ruim een week voorbij.
        De gedachte aan jou blijft elke dag bestaan.
        Het maakt niet uit of het nu een jaar of tien jaar zijn het is iets wat blijft bestaan.
        Morgen wordt ik geopereerd aan mijn knie, ik weet dat je geestelijk bij me bent om me te steunen. Ik ben een beetje nerveus, maar ik weet dat het allemaal goed komt. Ik had dit even nodig om symbolisch naar je te schrijven, het geeft me weer kracht om dit te ondergaan.
        Lieve pap, ik hou van je !

        cobie

        cobie -
        8 februari 2010

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.