Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Lia van Donselaar-van Breemen

24-12-194027-05-2021
      Dit is een algemene kennisgeving om u op de hoogte te brengen van dit verlies. U kunt dit bericht gerust delen met andere bekenden. Naast informatie rondom het afscheid kunt u hier ook zelf reageren. Het zou ons erg bemoedigen als u hier fijne herinneringen zou achterlaten, eventueel met een foto of persoonlijk woord.

      Bert en Barbara

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • reactie 13
        Manus

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Manus - Basingstoke (UK)

        9 juni 2021

      • Foto
        reactie 12   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Foto
        reactie 11   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Met roos
        reactie 10   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Uitzicht op de tuin
        reactie 9   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Bloemen
        reactie 8   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Uitvaart
        reactie 7   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Foto’s uitvaart, haar uitzicht op de tuin en meer...
        reactie 6   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • Foto’s van de uitvaart, haar zicht op de tuin en meer...
        reactie 5   |   niet OK

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      • De parabel van de panfluit
        reactie 4   |   niet OK
        De parabel van de panfluit
        Er was eens een boom, een onbekende boom, ergens langs de waterkant, geplant door
        niemand weet nog wie.
        Hij leefde daar breeduit, met veel takken.
        Hij droeg de forse stem van de wind of de doodstilte van de avondlucht.
        's Winters was het leven kaal, zwiepend in de harde wind en met zijn twijgen als toegeknepen
        vuisten vol nieuwe beloften, stond hij daar maar te wachten tot het weer lente werd.
        Ga je gang, knipoogde dan de voorjaarszon, en dan kwam hij weer aan zijn oude groene
        uitbundigheid: zijn takken liepen weer uit en schoten bloesem uit ingehouden leven.
        Het was een lust voor de ogen!
        En als dan de zomer kwam, maakte de boom een donkere hand gevuld met schaduw, gratis
        voor iedereen, en soms met een paraplu tegen de stromende regen.
        Zo leefde de boom met al zijn takken, jaar in jaar uit, zijn krachten verbergend en weer
        ontplooiend, op en neer in telkens vier seizoenen.
        Maar… op zekere dag kwam er een mens, iemand met een zaag.
        De takken hielden van louter schrik het ruisen in.
        Er was geen ontkomen meer aan: de mooiste tak werd afgezaagd en meegenomen naar het
        huis van die mens, een dode tak, voorgoed uit het leven weggesneden, weggevallen uit de
        schaduw met velen, onopvallend en straks natuurlijk stomweg vergeten.
        Wat betekent immers een tak aan een hele boom?
        Drie dagen later was die mens opeens weer terug, en de boom stond windstil van doodsangst
        met al zijn takken: wie treft het lot vandaag?
        Maar kijk, de mens ging zitten, aan de voet van de boom en... hij blies op de afgezaagde tak,
        die hij de panfluit noemde.
        Hij speelde een lied en de boom verstond het zo:
        Horen jullie mij? Ik leef, ik leef! Meer dan ooit tevoren, ik leef, ik zing, ik fluit!

        Eerste lezing tijdens de uitvaartdienst voorgedragen door Barbara

        Barbara - Utrecht
        7 juni 2021

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.