Lilian leerde ik zo’n 30 jaar geleden kennen tijdens een groepswandeling van de bergsportvereniging. Ze had zich voorgesteld, maar was verder een stil meisje met een opvallende beugel in de mond. Ik kwam haar later verschillende keren tegen tijdens wandelingen zonder dat we contact hadden. Dat veranderde toen ze meeging met een weekendwandeling in Groningen, die ik had georganiseerd. Omdat ik er met Lilian in haar auto naar toe reed, hadden we toen ons eerste gesprek en bij volgende wandelingen spraken we elkaar wel. Ze vertelde eens dat ze graag een keer naar een klassiek concert wilde, maar niet alleen. Ik zei dat ik haar best een keer wilde vergezellen en zo gebeurde het dat ik op een avond van Ede naar de Doelen in Rotterdam ging. Na afloop van het concert liep Lilian mee naar het station. Daar bleek dat ik mijn laatste trein terug net had gemist. Zo verbleef ik die nacht in haar Rotterdamse flatje. Het was de eerste, maar ook de laatste keer dat ik daar kwam. Wel ontmoette ik haar nog vele malen tijdens wandelingen.
Lilian organiseerde meLilian leerde ik zo’n 30 jaar geleden kennen tijdens een groepswandeling van de bergsportvereniging. Ze had zich voorgesteld, maar was verder een stil meisje met een opvallende beugel in de mond. Ik kwam haar later verschillende keren tegen tijdens wandelingen zonder dat we contact hadden. Dat veranderde toen ze meeging met een weekendwandeling in Groningen, die ik had georganiseerd. Omdat ik er met Lilian in haar auto naar toe reed, hadden we toen ons eerste gesprek en bij volgende wandelingen spraken we elkaar wel. Ze vertelde eens dat ze graag een keer naar een klassiek concert wilde, maar niet alleen. Ik zei dat ik haar best een keer wilde vergezellen en zo gebeurde het dat ik op een avond van Ede naar de Doelen in Rotterdam ging. Na afloop van het concert liep Lilian mee naat een aantal vriendinnen een basiscursus bergsport voor het NIVON in Rotterdam en ze vroeg of ik daar kaart- en kompasles wilde geven. Later betrok ze me ook bij het examen dat in het hemelvaartweekend in Hamoir in de Ardennen werd afgenomen. Ik sliep toen in haar tentje, maar dat bleef een heel kuis gebeuren. Zondag thuisgekomen werd ik gebeld door Lilian, die me opbiechtte dat ze veliefd op me was. Ik was behoorlijk overrompeld, want die gedachte was, zeker gezien ons leeftijdsverschil, nooit bij me opgekomen. Na de nodige gesprekken over en weer, kwamen er nog twee eisen van Lilian: 1. ik moest mijn riante woning met grote tuin opgeven en intrekken in haar kleine woning met dito tuin. 2. dat ze eerst een keer met mij op vakantie wilde om te zien of ik uit het juiste hout was gesneden. Daarvoor had ze de zwaarste individuele tocht van SNP-reizen uitgezocht dwars door Tessin. Vrijwel elke dag flink klimmen en dalen. Die tocht leerde dat we beiden vreugde beleefden aan avontuur met inspanning. SNP deelde later mee dat gedurende de jaren dat zij deze tocht in hun pakket hadden, wij de enigen waren die de gehele tocht hadden volbracht. Sinds onze eerste ontmoeting waren er negen jaar verlopen.
Ik trok naar Gouda en Lilian toonde haar dankbaarheid door mij bij aankomst in Gouda naar haar fietsenmaker te brengen, alwaar ze mij een Brompton vouwfiets aanbood en thuis kreeg ik nog een bon voor een dagje Gouda verkennen met VVV-gids.
In die jaren in Gouda gingen we elk jaar eind december met een groepje gelijkgestemden, de z.g. bende van zes, een weekje stevige wandelingen maken in de Eifel, soms door diepe sneeuw. Twee van hen hebben tot kort geleden nog regelmatig met ons gewandeld.
De vrije tijd van Lilian bestond zeker niet alleen uit wandelen. Ze maakte ook poppen, vele kleurige, veelvormige doosjes van karton, glas-in-lood, mozaieken, brei-en haakwerk en ze vond koken een heerlijke ontspanning met vaak een smakelijk resultaat. Ook deed ze al die jaren vrijwilligerswerk voor landschapsbeheer. Na zeven jaren verhuisden we naar Ede. Ook toen ging ze nog regelmatig naar haar oude knotgroep in de Krimpenerwaard. ‘s Morgens vroeg met trein, bus en vouwfiets op weg om om negen uur present te zijn. Soms als eerste aanwezig.
Ik kreeg mijn eerste kleinkinderen, waar Lilian tijdens de vele logeerpartijen geweldig van genoot. Tijdens wandelingen gingen de kleintjes op de rug mee.
Afgelopen jaren heb ik schitterende tochten met Lilian gemaakt, soms ver weg maar ook in Nederland en in alle jaargetijden. Lilian kreeg steeds meer interesse in natuur en cultuur. Een must voor haar was elk jaar het monumentenweekend. Afgelopen jaar bezochten we Goes en Oudenbosch. We hadden nog bergen aan plannen.
Lilian wilde niet over het einde praten: ik zie wel wanneer het schip strand. Dat gebeurde twee en een halve maand geleden. Het moet heel moeilijk voor haar zijn geweest, maar ze liet dat niet merken.
Lilian, het zal niet makkelijk zijn zonder jouw verder te gaan. Je bent een groot gemis, maar ik zal mijn best doen nog van het leven te genieten. Mijn geweldige herinneringen aan ons samenzijn neemt niemand af.