Lievie Larissa

Onze eerste ontmoeting ligt al wat in het verleden.
Zover ik mij kan herinneren al meer dan 10 jaren geleden.

Op verdomd goeie hardcore lekker stamp’n op een feessie.
En ook op die afters werd het weleens een beetje crazy.

Om in jouw aanwezigheid te zijn was absoluut geen straf.
En ook buiten de feestjes om spraken wel eens met elkaar af.

Je aanwezigheid en woorden raakten me diep en wat bleek?
Je lengte was niet de enige reden waarom ik zo tegen jou opkeek.

Wat een sterkte vrouw was jij en je ziel zo mooi en puur.
Teder en zacht als fluweel en tegelijkertijd vol met vuur.

Je liefde en passie voor dieren waren ruimschoots aanwezig.
Mensen helpen daar waar je kon hield jou ook goed bezig.

Je kon mij met weinig woorden heel veel leren over het leven.
Die kostbare tijden met jou zijn mij altijd bijgebleven.

Je laatste aantal maanden heb ik mezelf wat afzijdig gehouden.
Vooral omdat jou situatie mij enorm erg benauwde.

Die vreselijke rotziekte die bij jou naar binnen is geslopen.
Het zette mij even stil, en maakte mijn ogen over het leven weer open.

De leeuwin in jou heeft keihard gestreden en mijn bewondering voor jou bleef groeien.
Ik heb prachtige momenten mogen zien waarin jij weer even mocht opbloeien.

Op je mooie dag als bruid heb je de hele dag gestraald.
Het was een feest voor in de boeken, en je had weer een mijlpaal behaald.

Gevuld met liefde, blijdschap en dankbaarheid van die dag bleef ik mijn bezoek aan jou toch ontzien.
De angst bleef hangen met de gedachte “wellicht de laatste keer dat ik je zal zien".

Een excuus om toch naar jou toe te gaan was het huwelijkscadeau dat ik nog moest geven.
Je MOET heen Liana, al is het de laatste keer, anders zal je het jezelf nooit vergeven.

Diep van binnen wist ik het al, dit is voor de laatste keer.
Ik zal dit moment voor altijd koesteren want levend zie ik je niet meer.

Ik zie je aanwezigheid, ik hoor je stem en ik neem het in mij op.
Ik hou me sterk, je ziet het niet maar in mijn keel ontstaat een krop.

Voordat ik zal vertrekken krijg ik nog mijn allerlaatste knuffel van jou.
Jij als persoon hebt mij diep in mijn hart geraakt, een waanzinnige powervrouw!

Je bent door iedereen geliefd, dat valt niet te ontkennen.
Ik voel me enorm vereerd dat ik jou heb mogen kennen.

“A butterfly lights beside us like a sunbeam, and for a brief moment, its glory and beauty belong to our world. But then it flies again, and though we wish it could have stayed. We feel lucky to have seen it. 🤍🦋”

Dankjewel Kiwi. See you on the other side.