Thinking of you

Lieve Lies.
Je leeft voort, op de plekken waar ik kom.
En telkens kom jij als herinnering, terug in een andere vorm.
De dagen na je overlijden, was er steeds een fruitvliegje. Bij ieder fruitvliegje dat ik zie, voel ik dat je bij me bent (mijn hekel aan fruitvliegjes is daarmee inmiddels verdwenen). Soms voelt het zelfs alsof je me wat te zeggen hebt. Als ik dan iets naars denk, dan vliegt het vliegje woest tegen me aan. Dat zorgt vaak voor een moment van bezinning, waarna ik jou bedank en de juiste keuze maak (of een weloverwogen verkeerde keuze). Jij kon dat zo goed, me een spiegel voorhouden door me alleen even aan te kijken.

Ik hoor mensen nog steeds over je praten. Jouw verhaal, wie jij was en wat je de wereld hebt gebracht. Zo ben je nog een beetje hier. En toch word ik iedere keer weer verdrietig als ik zie hoe de rouwkaart al bijna twee jaar op de schouw staat, als ik de naam 'Lisa' hoor, als ik sushi eet, langs de gele brug fiets of het fietspad waar je voor het laatst bij me achterop zat, als ik iemand zie met zo'n zelfde soort jas als jij waar je zo lekker in kon verdwijnen, als de kleur grijs voorbij komt, als ik dans of iemand zie dansen, als ik de foto zie die jij hebt gemaakt of als ik door een bos wandel en de zon er zacht doorheen schijnt. Je bent overal. Nog steeds. En ik ben blij dat je nog zoveel hier bent, want dan hoef ik je ietsjes minder te missen. Maar wat had ik je zo ontzettend graag nog hier gehad. En ondanks dat ik hier nog genoeg te doen heb, kijk ik uit naar het moment dat ik dat droge sarcastische hoofd van je weer kan zien en je weer in mijn armen kan sluiten. Ik hoop dat je rust hebt lieverd.

Hoi Lieve Lisa,

Via via kwam ik een filmpje van je tegen, je weet hoe dat gaat op YouTube :P
Ik denk nog vaak aan je en ik mis je heel erg. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat zo’n knappe meid er niet meer is.

Ik houd van je lieffie

Saskia