Dag beste familie, hier een condoleance van Pieter van Liempt oud lid van Holland.
Ik heb lange en fijn herinneringen aan beide Piekjes, Henk met zijn goude handen met hout en zijn jarenlange trainingen bij de Holland dames maar zeker ook die sterke vrouw naast hem, altijd gezellig met Loek tot hoge leeftijd met die onderkoelde nuchterheid, leuke herinneringen.
zij kenden mijn moeder ook heel goed als penningmeester van de club.
Veel sterkte bij dit verlies en jammer in deze moeilijke tijden dat het zo sober herdacht kan worden vooral voor de kinderen en de directe familie.
Ik denk aan jullie

Herinneringen (Ode) aan Loek & Henk Piek

Arnhem 27-29 april 2020

Lieve kinderen en kleinkinderen van Loek & Henk Piek

Achtergrond:
Wij, pas getrouwd, kwamen in april/mei 1971 vanuit Noord Limburg in Haarlem wonen op de Ierlandstraat en werden direct lid van Holland – Haarlem.. Helaas moesten wij vanwege werk in de zomer van 1990 naar Arnhem verhuizen ….
Toos trainde bij vader Henk een weinig op de baan en veel op de zaterdag ochtend in de duinen.

Heel, heel lang geleden (1972?) was ik redacteur van het clubblad “Hollands Welvaren”:
De verzamelde kopij werd bij ons op de flat op stencils getikt door onze mede clubgenoten, onder wie Michelle en Margriet Krouwels, Agnes de vrouw van Paul van Zon, Pauline de vrouw van Aad van Zilt, en Andre Handgraaf zaliger en nog meer personen die ik me niet meer kan herinneren.
Lachen, gieren, brullen.
Fouten werden met typex weggelakt en na censuur met wasknijpers opgehangen aan de waslijn.
Tekstverwerker? daar hadden we nog nooit van gehoord…
Mijn piepjonge echtgenote Toos zorgde voor koffie en koek.

Zo ook tijdens de Olympische Spelen te Munchen met die verschrikkelijke terreur aanslag 1972.

Vervolgens illustreerde Walter van Dieren de stencils met passende tekeningen.

Stencils gereed, dan werden ze overgedragen aan Vader Roosen. Hij draaide de stencils af op zijn kantoor,de voetbalbond af, plm 350 keer.. En soms paste hij stiekum een klein beetje censuur toe…..

Al dat papier werd afgeleverd bij Henk en Loek Piek op de Lindestraat (?) in Haarlem Noord.
En werd daar door Loek/Henk op de juiste volgorde gelegd, met de befaamde oranje omslag er om heen.
Opn die avond kwam de “wegwerk” ploeg in huize Piek…
Veel van de bovengenoemden, inclusief Mary Roosen, renden als malloten al keuvelend rond de tafels, nauwelijks tijd om Loek’s koffie met lekkere koekjes te nuttigen.
Alles werd aan elkaar geniet.
Nadat Hollands Welvaren gereed was voor verzending kon er gekletst worden….
Gezelligheid kende geen tijd.
We hadden nooit gebrek aan “wegwerkers” bij de clubblad avond!

Inmiddels horen wij bij de categorie “Kwetsbare ouderen”. Velen onder ons zijn reeds overleden, veel te jong, helaas. Maar van de overgeblevenen is het geheugen nog goed, alhoewel het meer op gatenkaas gaat lijken, maar Loek & Henk staan in ons hart gebeiteld.

We willen ook herinnering noemen aan de onvergetelijke (baan-)trainingen die Henk aan zijn dames gaf, steeds weer opnieuw weer of geen weer, Henk was er. Kort en bondig “Henk was de damesploeg, de damesploeg was Henk”.
Bijna waren we de winterse zondagmiddag training op het Militaire Schietterrein aan de Bloemdaalse weg vergeten, toen was het nog echt diep onder nul.
In een later stadium gaf Henk training op zaterdag ochtend in de Kennemer Duinen te Bloendaan, als ik me dat goed herinner. Wat keek Toos er naar uit: het was een merkpunt in de week, telken male weer opnieuw…..

Loek & Henk, hartelijk dank voor jullie toewijding, genegenheid en het plezier dat jullie twee Noord Limburgers in Haarlem hebben gegeven. Mede dankzij mensen als Loek & Henk voelden wij, vreemden, ons thuis in het Verre Haarlem, ver van onze familie…

Dat Loek (& Henk) mogen rusten in Vrede!

Toos & Jacq van Nisselroij 29 april 2020 Arnhem

Lieve familie,
Allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie geliefde Loek. Zo kijken wij ook naar haar terug. Wat een fantastische vrouw en vooral heel lollig. Het klikte heel goed tussen ons en onze jongens vonden haar zeer aardig. Wat een nare tijd om afscheid van haar te moeten nemen. Helaas is dat nu niet anders. Wij kijken vanmiddag in ieder geval mee.
Wij wensen jullie alle sterkte en liefde toe.
Hartelijke groeten,
Martijn, Astrid, Lucca en Sasha

Herinneringen vanuit je diepste zijn...wat zijn ze me dierbaar...hoe verdrietig soms ook...ze geven ook weer kracht...liefde! Voor altijd verbonden met elkaar door dierbaren die niet meer in ons midden zijn maar wel nog immer in ons hart zijn verweven! Nu is het moment daar, dat ik mijn lieve eerste schoonmoeder moet laten gaan naar daar waar zij eindelijk weer samen zal zijn met haar zo lang gemiste zoon Ron, mijn eerste lief, en naar haar liefste Henk en anderen dierbaren. Dat geeft mij vreemd genoeg ook troost...vind het een fijn idee dat ze nu weer samen zijn na zoveel jaren en dat er verlossing is voor haar nu, na jaren steeds verder, vooral in geestelijke gezondheid achteruit gegaan te zijn!

In gedachten ga ik weer even een tijdje terug, naar een eerder bezoek aan moeders.....Ik geef je een zoen en zeg je wie ik ben.....Je kijkt me aan met slaperige ogen die vaak meer zien dan wij doen vermoeden en je blik dwaalt af naar herinneringen opgeslagen in de ziel van je verleden....daar waar wij ooit samen werden gebracht door jouw zoon en mijn lief....Ron.

Och ja.....Elfriede zeg je zacht, de vriendin van Ron! Ik slik de brok in mijn keel weg en ben zo blij dat je mij toch herkent....ik pak je hand en we voelen weer die verbintenis die ons ooit samenbracht, de liefde van Ron blijft altijd bij ons, en ik ben nog steeds zo dankbaar dat we na ruim 35 jaar nog altijd zo'n dierbaar contact met jullie hebben.

Helaas mocht Ron niet lang in ons midden blijven maar hij zorgt er wel nog immer voor dat onze harten voor altijd met elkaar verbonden zijn, ook al ben je niet meer in het hier en nu met jouw gedachten, in onze herinnering blijven we die mooie, bijzondere en dierbare momenten altijd delen.

Wat zou ik graag nog eens met jou daar op die berg staan in Spanje, onze diepste gevoelens delend van hoe we verder moesten en gingen na het overlijden van Ron, hoeveel bewondering ik had en nog steeds heb voor jullie en hoe fijn jullie en ik het vonden dat André in mijn leven was gekomen en we een prachtig gezin hebben nu en zo dankbaar dat jullie ons en onze kinderen ook altijd zo liefdevol zijn blijven bezoeken en betrekken in jullie en ons leven.

Ik zet ons hondje op je schoot en hij zorgt voor wat afleiding. Je lacht en aait hem...je zegt; wat een schatje zeg.....en valt later weer in slaap.
Als je even later weer wakker wordt zeg ik zachtjes....we gaan nu lieve moeders maar we komen gauw weer langs hoor en je knikt en knijpt in mijn hand, ja lieve Friedje, dag hoor....tot gauw, je komt toch snel weer hè?! Tot gauw hoor!!!!
Ik kijk nog even achterom en wens je zo die graag rust toe, wat ben ik blij dat wij
zoveel jaren heb mogen genieten van jouw bijzondere en mooie persoonlijkheid, van je uitgebreide verhalen, soms zelf zo lang dat je zelf niet meer wist wat je ook alweer wilde vertellen en dan lachte we erom....van je enorme kracht en doorzettingsvermogen....je moed en liefde voor je gezin en dierbaren. Je gedecivercontribaliseerd voelend...en je gevoel voor humor ook, wat een tranen hebben we gelachen en nu stromen mijn tranen omdat dit toch als een soort van afscheid voelt omdat jij wie je was er niet meer is maar ik je nog wel zag in de spiegel van je ziel die weerkaatste in dromerige ogen.

Fijn dat je nog zo lang bij ons was lieverd en we je tot het laatst nog konden liefhebben, omarmen en verzorgen....totdat jij vond dat het tijd was om te gaan.
Dag lieve moeders, we zullen je missen maar dragen alle fijne en dierbare herinneringen aan jou mee in ons hart! Reis naar daar waar je dierbaren al op je wachten en vindt de rust en liefde waar je zo naar verlangde.
Rust zacht!

Veel liefs Fried xxx

Hanneke, Roel en Maarten,(en aanhang)

Gecondoleerd met het verlies van jullie lieve moeder.
Het is vreemd om niet bij de uitvaart aanwezig te zijn.
Ik wens jullie alle sterkte morgen bij de uitvaart en de periode hierna met het verwerken van het afscheid van jullie moeder, oma, schoonmoeder..
Liefs, Bas, Nathalie, Rowan en Yelina Piek

Dag familie van Loek,
Allereerst wil ik jullie vanuit mijn hart condoleren met het overlijden van jullie moeder,oma.
Ik ken Loek en Henk vanuit de atletiekclub Holland waarvan mijn zusje Agnes en ik
vele jaren lid waren. Ik vond Loek altijd een hele hartelijke,vrolijke vrouw en
herinner mij bv. de super gezellige clubbladavonden bij hun thuis; altijd wat lekkers erbij.
Over bleef de Kerstkaartcontacten, elk jaar, gedurende wel 35 jaar en telkens was ik
blij als ik weer een kaart kreeg.
Ik wens jullie allen sterkte met het verlies.
Moge zij rusten in vrede.

Agnes en Henriette Kinket

Lieve nabestaanden,

Allereerst gecondoleerd met het overlijden van jullie dierbare moeder en oma.

Ik heb Loek gekend in de periode (1969-1976) toen ik aan atletiek deed. Zij was de echtgenote van onze trainer, Henk. Ze staan beiden op de foto op de rouwkaart en dat is een veelzeggende keuze. Afgezien van jullie ouders heb ik ook Ron gekend, omdat ik destijds samen met André van Son de jeugdtrainingen verzorgde en leidster was van de kinderen die mee op sportkamp in Uden gingen. Ik heb dierbare herinneringen aan Ron, Henk en Loek: stuk voor stuk lieve en bescheiden mensen. Na mijn verhuizing naar Lekkerkerk heb ik getracht om contact te houden met Henk en Loek. Uiteindelijk verwaterde dat tot de jaarlijkse kerstkaart. Maar ik koesterde die kaart, omdat het een teken van leven was en een signaal dat we elkaar nog 'vasthadden'. En nu hebben we elkaar definitief moeten loslaten.

Een moeder/oma verliezen, ook al was zij al niet meer 'de oude', is ingrijpend en doet zeer. Ik hoop voor jullie dat zij in vele positieve herinneringen voortleeft en dat deze fijne herinneringen het gemis draaglijk maken.

Ik herinner me haar als een sterke, vrolijke , optimistische vrouw, die altijd voor anderen klaarstond. Een vrouw die zo levendig aanwezig was, maar ook een luisterend oor had.

Ik hoop dat jullie in deze bizarre tijd toch op een mooie en passende manier afscheid van haar kunnen nemen.

Een vriendelijke groet,
Irma van Hoorik