Herinneren is een vorm van ontmoeten…

1982: Agora, blauw het vaste plekje van mij en mijn klasgenoten. En dat kwam niet door de kleur blauw, maar door de Toko, waar je bij een hippe meid voor 10 cent smiley’s kon kopen. Die meid, buurmeisje van een schoolvriend, was ook één van de populaire meiden van het Joco, zingend in bandjes.
1992 Wezep: Daar was je weer. Met de band Sesam op de kazerne van 11 Gnbat. De kazerne die bekend stond om zijn gezellige feestjes met goede bandjes. Na afloop gezellig met jou herinneringen opgehaald over het Joco; wat was er van iedereen geworden?
1999: Mijn vrienden gaan stappen; naar de band Sesam. Ik niet, want ik was net vader geworden van een dochter. Tja, en dan krijg je via een kaart toch het vriendelijke verzoek de volgende keer wel te komen.
2003: Mijn dochter gaat naar school , blijk jij daar de RT-er te zijn. De beste die een school zich kan wensen. Wat een betrokken, gedreven vrouw. En vieringen waar je de kinderen tot grote hoogte wist te laten stijgen. Door jouw enthousiasme hebben veel kinderen ontdekt hoe mooi zang en dans kan zijn om te beoefenen. Ook hebben we samen met Lia en Anja nog een aantal jaar in de MR gezeten. Niet altijd de meest spetterende vergaderingen, maar het was wel gezellig en hebben ook veel gelachen. En wie verzorgde koffie, thee en …. koekies?
September 2015. Het leven is soms zo onrechtvaardig. Een zoon hoort zijn moeder niet zo jong te verliezen. Een echtgenoot hoort op deze leeftijd niet alleen achter te blijven. Ouders horen hun kind niet te begraven. Een zus en vriendinnen mogen zo vroeg hun beste maatje nog niet missen.
Het was een voorrecht je gekend te hebben en ik wens Peter, Ishja, jouw ouders, zus en al jouw dierbaren heel veel sterkte met dit grote verlies.
Mark Hogerheijde