Zondag nog met je op de Kaag. Alles deed je pijn, maar diep van binnen kon je nog de kracht vinden om mij te vragen of ik zo nog terug kwam terwijl ik wegliep. Ja zei ik, ik loop even naar buiten dan kan je rusten. Ik kom zo nog terug. Met zo een pis praatje als vroeger zei je. Ja je bent nog niet van mij af zei ik. Je zakte diep weg, maar had opeens weer een opleving. JAMMER zei je. Je zakte even weg en schoot toen in de lach. Alles deed je pijn, maar de grap was het waard. Pishead ging er in je hoofd om. Onze vaste haantjes strijd 😂

Ik zag aan je dat alles pijn deed, je lichaam was op, maar je bleef strijden om er bij te zijn en nog dingen te willen. De volgende ochtend belde Mary op. De nacht was je opeens op, liep weer en deed dingen. Je was een echte strijder, maar ook strijders verdienen hun rust. Die nacht liet je los en vond je je rust.

In de vroege ochtend reed ik naar Delft voor jouw Mary, Jessie en Aricia bij te staan en jouw te zien en mijn laatste eer te brengen. Jullie huis was als gewoonlijk de zoete inval en iedereen was er. Mary vertelde dat de arts verbaasd was dat je zo een strijd had kunnen leveren op alleen wat druppeltjes wiet.

Ik bleef de maandag in Delft en hielp waar ik kon. Marion was er ook, dus ik hoefde eigenlijk alleen op haar aanwijzingen te assisteren 😂

Toen ik ‘s avonds terug naar Groet ging. Ging bovenstaand nummer random uit mijn lijst op. Ik zetten hem tot aan huis op repeat. Wat een toeval en wat toepasselijk dat dit nummer aanschoot.

Buiten de nummers om die mij aan jou herinneren kwam deze spontaan erbij. Want een warrior ben je🥰