Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Dag Luuk,
ik leerde je kennen bij De krant, het Nieuwsblad, toen nog aan het Zuiderdiep, eind jaren 80. Prachtige tijd met een prachtige Kunstredactie. Vooral de vrijdagbijlage, met mooie covers was al Kunst op zich in mijn onwetende ogen.
Na mijn vertrek bleven wel elkaar tegenkomen. Ik kende Wil en Charlie, heb Dion een tijdje groot zien worden (Dion, ik zag je nog wel eens in Albert Hein Helperplein, na m'n zaterdagdiensten in het Helperzwembad), kortom, de wegen van Luuk en ondergetekende bleven elkaar met enig regelmaat kruisen,.
op weg naar de tandarts: we gaan koffiedrinken... resultaat: te laat en een verontwaardigde tandarts omdat ik de tanden niet had gepoetst. Kwam door Luuk, die wilde perse een bakkie doen. Sorry Luuk, heb jou de schuld gegeven
bij het Festival der Aa, waar je met veel enthousiasme voor iedereen zorgde.
In de Oosterparkwijk, daar woonden we beiden. Jij wist niet hoe snel je elders heen moest verkassen: pff wat n dooie wijk. Ik woon er nog steeds, de wijk gaat meer in meer leven.
kortom: uit het oog was niet uit het hart...
De schrik was groot vorige week toen ik het nieuws las. Met een lach en een traan heb ik de video gezien.
De Grote Luuk Verpaalen show. Chapeau Luuk! Dion, Wil en Charlie: ik wens jullie veel mooie herinneringen. Met een lach en een traan.

Destijds, jaren tachtig, werkte ik bij de cultuurafdeling van de gemeente Groningen, de jaren van de kraak van het Grand Theatre, van Werk in Uitvoering, Genesis, de oprichting van De Voorziening, Reflex (in het Mullerpand op de hoek van de Oosterstraat). Een tijd waarin op cultuurgebied van alles gebeurde en alles kon. En als Luuk dan binnenkwam, dan kwam er een wervelwind binnen, die alles in beweging bracht en alles deed wervelen. Zijn enthousiasme, onstuimigheid, betrokkenheid, woordenwatervallen lieten je overdonderd èn verrijkt achter wanneer hij, even snel als hij gekomen was weer vertrok. Als een warme wind, die alles in beweging kreeg.

Hoe ik Luuk heb leren kennen weet ik niet meer. Misschien in het Grand Theatre? Ik kwam daar in 1985 een seizoen billboards schilderen met Aernout Steegstra. Luuk deed er ook iets.

In 1993 vroeg Luuk of ik in zijn woonkamer een wandschildering wilde maken. Na een eerste opzet veegde ik alles uit en begon opnieuw. Dat vond hij wel interessant, dat je een idee gewoon kon weggooien. Een paar weken lang was ik bezig, ondertussen werd er in de keuken door een clubje mensen gerepeteerd voor een of ander theaterstuk van Luuks hand. Mei 1993 was ik klaar.
Het rechter paneel hebben we gebruikt om een affiche te maken voor Herfstschrift, een literair festival dat Luuk organiseerde en waar van alles om te doen was (W.F.Hermans weigerde eregast te zijn.)
Het woonhuis aan de Turfsingel is later gesloopt.

In november van dat jaar was Luuks laatste talkshow op Oog TV te zien. Hij bood aan om mijn werk als decor te gebruiken. Beeldende kunst was misschien niet zijn stiel, hij probeerde me wel te helpen.


In 1996 begon Luuk café De Minnaar (van de Rozenstraat) met Anja Wassenaar. Ik maakte o.a. een uithangbord. In 2000 nam Luuk het Schouwburgcafé over en doopte het De Souffleur. Hij vroeg me om een logo / raamschildering.
Als ik 'm tegenkwam werd er altijd kort en bondig bijgepraat. Zijn wegen kruisten de mijne als ik in de Souffleur een biertje dronk, of soms op straat of in een theaterzaal. Natuurlijk zag ik hem ook zeulen met volle fietstassen toen hij postbode was. Ik was verrast, maar ook weer niet.. eerder was ik jaloers op zijn vrije geest. Aan vakanties deed hij niet, liever was hij bezig met een of ander project. Ik stel me voor dat hij nu ook in de weer is met een of ander groot project. En af en toe als souffleur optreedt om ons iets in te fluisteren.

Geert Jan Talens

Ooit leidde Elvis Costello met I want you 100 dagen liefde en meer dan honderd maanden vriendschap in.
Nooit in 100 jaar zal ik I want you kunnen horen zonder aan Luuk te denken.
Alice

Lieve Lucky Luuk Verpa’len
Lifetime vriendje, je bent er ineens niet meer.
Altijd voor 100 % in het moment. Met grenzeloze energie door het leven stormend.
Ik ken je vanaf begin jaren 80, en we zijn elkaar 40 jaar lang op blijven zoeken. Ook al viel er zo nu een gat in de frequentie, je was er altijd weer.
Alle fotoboeken doorbladerend op zoek naar foto’s……, verhuizingen, verjaardagen , expo’s, logeerpartijen, je staat erop, door al die tijd heen.
Erne