Lieve, lieve Maarten,

Dit is niet volgens ons plan…

Ik weet nog goed dat wij hele goede plannen konden maken, maar de uitvoering hiervan nog wel eens mis ging.

Ik was 10 jaar, jij was 7, en jij bleef gezellig bij ons logeren in Ter Aar. Samen hadden we besloten dat we te weinig snoepjes hadden gekregen die dag en dus bedachten we ons meesterplan; We zouden samen boven bij het trapgat blijven luisteren totdat iedereen naar bed zou gaan. Daarna zouden we zachtjes naar beneden sluipen, onze armen vol met snoepgoed laden, en dit lekker in bed samen gaan opeten.
Het was een fantastisch plan en het eerste gedeelte verliep vlekkeloos, maar we waren toch wel erg moe blijkbaar….

Mijn moeder vond ons een paar uur later bij het trapgat, heerlijk dromend over snoep waarschijnlijk, maar nooit naar beneden geslopen. Gelukkig heeft ze hier nog een mooie foto van kunnen nemen in onze pyjama’s.

Later hebben we allebei meerdere plannen gehad die niet helemaal verliepen zoals we hadden gedroomd of gedacht, maar uiteindelijk waren we het over één ding eens; We zijn allebei geslaagd in ons meest fundamentele en belangrijkste plan die we hadden. We zijn getrouwd met een knappe, lieve & grappige vrouw en we hebben een gelukkig en liefdevol gezin gesticht.

Ik ga je missen neef.
Er is niemand die mij zo het gevoel kan geven trots op mij te zijn zoals jij. Dat vond ik jou mooiste en grootste kracht. Na een toneeluitvoering kan de hele zaal applaudisseren maar even jouw hand op mijn schouder en maar een paar woorden deed me altijd een paar centimeter groeien.

En ik ben ook zo trots op jou. Als neef, als ondernemer, als man, als vader, als mens…
Echt ontzettend trots, maar Maarten… dit was niet volgens ons plan.