Herinneren is een vorm van ontmoeten…

16 augustus 2007

na een paar dagen overtijd te zijn doe ik een zwangerschapstest, en we zijn zwanger van ons 2e kindje, uitgerekend 21 april 2008. 8 dagen later trouwen we dus een mooier huwelijkskado kunnen we ons niet wensen.

net als bij Yordi, begon ik al te sukkelen met 30 weken, maar goed onder begeleiding van de Gyn was dit allemaal prima,
wel al wat oefenweeën en zo, maar nog geen echte gekke dingen, lekker druk beweegelijk mannetje in mijn buik, niks wijst er op dat dit zo gruwelijk verkeerd zou aflopen.

5 april 2008, ik sta op met een onbestemd gevoel, ons manneke al wat minder gevoeld, maar ja dat kan ook niet anders meneertje was al in aan het dalen, teminste dat was wat ze in het ziekenhuis zeiden...

ik mocht komen voor een ctg en ze zouden kijken hoe het zat met evt. ontsluiting. die ontsluiting is er en er wordt besloten om de bevalling in te leiden. het vlies wordt door geprikt, en er komt meconium mee, ons manneke heeft in het vruchtwater gepoept, dus wordt er al gezegd dat hij binnen 24 uur geboren moet worden. als hij zelf niet komt dan met keizersnee, daar was ik enigzins al op voorbereid.

naar mate de tijd verstrijkt en ik dus flink de weeën krijg wordt er besloten om een ruggeprik te plaatsen, de ctg is op dat moment wat rustig, maar na het zetten van de prik, lijkt het erop of er een boost komt, het wordt een super CTG, dan wordt besloten om een catheter te plaatsen, en hier gaat het fout. doordat ze de blaas leeglaten zakt ons manneke dieper in het geboortekanaal, en naar later blijkt hangt hij zich in mijn buik op. de ctg zakt drastisch naar 50-60 en komt niet meer omhoog, ze spuiten nog zoutoplossing terug in de blaas in de hoop dat het, het hoofdje van ons manneke terug omhoog duwt. en wordt er besloten om een spoedkeizersnee te doen.
binnen 5 minuten was ik boven op de ok's en in de lift heb ik ons manneke nog 1 keer voelen trappen en toen was het stil....dat niet uitgesproken omdat je bang bent voor de uitslag, een uitslag die werkelijkheid wordt, Maico* is om 21:17 geboren, met 5keer de navelstreng om zijn halsje.
de gyneacologe die wist niet wat ze zag, en telde verbaasd de omstrengelilngen...
niet die eerste huiltjes horen die oorverdovende stilte.......
roepend naar Maico* dat hij moet vechten terwijl je diep in je hart weet dat het te laat is,
ze zijn ruim 30 minuten bezig geweest, maar er komt geen reactie, Maico* mocht niet bij ons blijven, nog voor hij kon leven is hij weer gevlogen,

de dagen erna zijn als een waas voorbij gegaan, gelukkig is het afscheid nu anders dan 44 jaar geleden, hoewel het voor mijn moeder juist heel moeilijk is, mijn zus is op 9 nov 1965 levenloos geboren, komt alles weer terug, het verdriet dat ze nooit haar dochter heeft kunnen zien, het verdriet die intense pijn die je dochter heeft gaat je als moeder zijnde door merg en been...voor mijn moeder het ergste wat ze mee kan maken.

en dan 8 sept 2009 stilte in het gezin mijn moeder overlijd op 66 jarige leeftijd, aan een hartstilstand.
nu is ze bij Anita* en Maico* mijn vader, haar ouders.


Overige informatie
Maico* is overleden door dat hij 5 keer de navelstreng om zijn halsje had.