Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Opa Maks,

Soest, 1 september 2008

Afgelopen vrijdag, wachtend op vervangend vervoer, moest ik in Midden Frankrijk onze meiden vertellen: ‘Opa Maks is dood’. Niet de gemakkelijkste boodschap. Verdriet vervult het Franse avondrood. We kijken naar de zon die ondergaat in een schitterend landschap en heffen het glas op jou.

Lieve Opa Maks. Ik spreek je beter aan als Opa dan als Papa. Daar ben je ook beter in, en je bent de liefste Opa die ik ken. Onvoorwaardelijk, je staat er als het nodig is en als je het wilt.
Wat je nu voor mij betekent, is gegroeid. Onze inzichten van destijds zijn bijgesteld.

‘Eigen’wijs
Zo vaak ik als puber met mijn woorden jouw ‘eigen’wijsheid trachtte te bestrijden, zo vaak verdedig ik deze nu als de mijne, inziend dat materiële rijkdom in geen enkele manier opkan tegen wijsheid. Of je toen gelijk had of niet. Je krijgt het alsnog.
Van jou heb ik immers geleerd tevreden te zijn met kleine dingen. Een wolk in de lucht, een boom met nieuw blad, een mooie bloem, de geur van het bos. Een goed gesprek en natuurlijk lekker eten en drinken. Dat heb ik ook van je geleerd, net als koken. Van niets toch iets weten te maken.

Wandeling
Samen op vakantie, samen met kerst in de keuken staan en vervolgens met mijn gezin een fijne avond. Daarna een wandeling in het donker door het bos, terwijl ik je behoedde voor wortels en stronken.We dronken op een afgelegen plek een borrel in de vrieskou, terwijl we over allerlei zaken spraken die ons bezighielden. Een wandeling door onze gedachten. Pap, ik zal het zó missen. Ik wil nog zoveel gedachten met je delen. Ik wil je nog zoveel mooie bossen en stuifduinen laten zien. Samen in een Franse supermarkt over wijn en eten praten. Je laten zien waar ik van geniet, en jij ziet dat meteen.

Geloof
We hebben veel over het geloof gesproken, je wist dat ik net als jij over het geloof en over God denk. Uiteindelijk gaat het erom, denk ik, wat je ervan maakt in het leven, voor je naaste, voor jezelf. Die les heb ik goed van je begrepen, geen conventies: maar oprecht in het leven staan, trachten alles zo goed als mogelijk te doen. Je naaste liefhebben als jezelf, niet omdat het moet, maar omdat je het zo wil. Dat staat in de 10 woorden, maar de uitvoering ervan is bepalend.

Opa
Ik heb geen vader meer met wie ik kan discussiëren. Maar je blijft mijn toetssteen. Ik heb veel van je geleerd. Hoe het niet moet, maar vooral hoe het wel kán. Je blijft de liefste Opa voor al jouw kleinkinderen. Onze Anne Marijn huilde toen ze het droeve bericht hoorde, maar zei blij ‘Van Opa heb ik geleerd dat je vanuit je hartje blij moet zijn met wat je hebt. Je moet blij zijn voor een ander kind als die iets heeft jij niet hebt.’ En zo is het. Alleen zouden ze graag hun Opa nog wat langer hebben. Want zíj hebben nog veel van je te leren.

Pap, ik doe mijn best jouw ‘eigen’wijsheid zo goed mogelijk aan mijn kinderen over te dragen.
Ik draag jouw wijsheid hoe dan ook in mijn hart.

A Dieu, je zoon Rienk