Met grote droefheid heb ik kennis genomen van het overlijden van mijn oud-student Marcel Henst. Hij was een begaafd student Nederlandse taal- en letterkunde, geliefd bij zijn medestudenten en bij de docenten van het Instituut Nederlands van de Radboud Universiteit te Nijmegen. In de colleges was hij altijd kritisch, maar op een opbouwende manier, en daardoor was het altijd een groot genoegen om met hem samen te mogen werken.
Ik leef mee met Mirjam en hun kinderen en wens hun allen heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.

Dag Marcel, we hebben gisteren afscheid van je genomen. Met schitterend weer en een volle kerk met mooie toespraken. Het voelde goed, voor zover dat je kunt zeggen, in deze omstandigheden. Je laat een sterk gezin achter Marcel, dat werd heel duidelijk.
We hebben gisteravond ook getennist, voor het eerst echt definitief zonder jou. Dat is heel raar. Natuurlijk hebben we er na afloop eentje op gedronken -eigenlijk wel een paar- maar dat vind je vast oké.
We denken aan je Marcel. Adieu.

Marcel, je was altijd fantastisch gezelschap. Mooie discussies. Je toverballen zullen we missen.

Toen ik vanmorgen in De Gelderlander de overlijdensadvertentie las, dacht ik eerst, dat ik het verkeerd gelezen had. Ik wist dat Marcel erg ziek was, dat hij zo snel streven zou had ik niet in de gaten. Als ik in het verleden buiten of in de hal met hem tenniste, had ik steeds de indruk dat hij topfit en gezond was. iemand om nog jaren mee te kunnen tennissen. Ik zal ook de uitdagende gesprekken met hem over taal en over Duitsland missen, die wij na het tennis soms voerden.
Ik wens familie en vrienden veel sterkte bij het dragen van het verlies.

Marcel heb ik leren kennen tijdens onze studiereis in de VS in 2008. Ik heb hem leren kennen als een enorm gedreven journalist die overal op de boerderijen het naadje van de kous wilde weten. Het was gewoon een gezonde kerel die er voor ging en ik ben dan ook erg geschrokken dat hij in de bloei van zijn leven opeens wegvalt. Ik wens het gezin, familie en vrienden veel sterkte toe!

Frank Helming