Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Beste Marga,

Wij konden altijd op je rekenen als in één van onze projecten de stem van burgers of het maatschappelijke middenveld gewenst was. Of het nu ging om het signaleren van milieugezondheidsrisico’s, het presenteren van informatie in de Atlas leefomgeving of het visualiseren van gegevens uit citizen science. Veel RIVM-ers hebben jouw gekend en zeer gewaardeerd. De schets van jouw gastvrijheid, gewoon thuis aan de Dennenstraat, zoals geschetst op de site van de Stichting Leefmilieu, is zeer herkenbaar. We zijn je blijvend dankbaar en gaan je inderdaad erg missen!

Namens het RIVM Centrum Duurzaamheid, Milieu en Gezondheid

Brigit Janssen

Ik herinner me Marga als een prachtig en warm mens vol energie, altijd opkomend voor de 'underdog' en niet bang om de 'strijd' aan te gaan. We hebben vanaf halverwege de jaren negentig heel veel samen gedaan bij Leefmilieu en bijzondere avonturen beleefd (zoals de strijd om de overkapping van de VASIM). Ik ging altijd met plezier naar de Dennenstraat en het telefoonnummer van Marga was het enige dat ik uit mijn hoofd kende omdat we zo vaak belden. Later kwamen we elkaar zo af en toe nog eens tegen. Ze was ook een ideale 'coach' (al noemden we dat zo toen zeker niet) om af en toe tegenaan te kletsen over hoe verder qua werk en zo. Marga is veel later nog eens op bezoek geweest in Elst toen mijn eerste kindje geboren was. Fijn dat ze zelf nog oma is kunnen worden. De laatste keer dat we belden (alweer een hele tijd geleden trouwens) hadden we het daar ook over. Vond ze prachtig!
Ik wist niet dat ze ernstig ziek was en wens Wil, en de hele familie veel sterkte.
Een van mijn voornemens is, om nog eens een wat uitgebreider stuk te schrijven over Marga. Een heel bijzonder mens. Het was een groot genoegen je gekend te hebben Marga!

Marga is voor mij Leefmilieu. Ik leerde haar ruim 25 jaar geleden kennen in de huiskamer van Jan Willem Copius Peereboom; initiator van de Vereniging Stedelijk Leefmilieu. Wat hebben we sinds die tijd enorm veel meegemaakt! De affaire met schonegrondverklaringen in Nijmegen, de verhoogde kankersterfte in Nijmegen-West en Weurt, vele rechtszaken over milieuvergunningen en natuurlijk de stikstofcrisis. Ongemerkt is Marga in de loop der jaren onderdeel geworden van mijn leven. De vergaderingen van Leefmilieu verhuisden via de Muntweg (Hans van Tulder) naar de Dennenstraat. Maar de combinatie van bevlogen enthousiasme en menselijke warmte is altijd gebleven. Die was bij Marga in goede handen. Ik zal de kruidenthee en chocola nooit vergeten, evenals de eeuwige verbouwingen, de opgroeiende kinderen en de prachtige tuin. Een aantal jaar heb ik Marga heel intensief mogen meemaken en dat was toen ze aan haar promotie-onderzoek werkte. Ze pakte een onderwerp bij de kop waarvan ik zelf niet zo veel verstand had: het zelf-organiserend vermogen van bewonersgroepen die zich inzetten voor hun leefomgeving. Met bewondering zag ik hoe Marga alles las wat hierover geschreven was en hoe ze zich de sociaal-wetenschappelijke onderzoeksmethoden die daarbij hoorden eigen maakte. Wat een creativiteit en doorzettingsvermogen had zij! En wat superjammer dat zij dat onderzoek niet heeft kunnen afronden. Ik heb veel van haar geleerd.
Als ik terugkijk dan kan ik niet anders dan concluderen dat Marga een verrijking is geweest voor mijn leven. Ik zal haar missen. Bedankt, Marga!

Van 1998 tot en met 2003 liep het Cirrusproject, waarin ik met een omvangrijk team werkte aan de integratie van duurzame ontwikkeling in dertien opleidingen van de toenmalige Hogeschool Brabant, nu Avans Hogeschool. Marga was een van de teamleden, maar geen doorsneelid: met haar grondige kennis en ervaring, haar contacten, haar gedrevenheid en haar warmte was ze mijn belangrijkste partner en onmisbaar adviseur in het avontuur. Met haar samenwerken was een geweldige ervaring die ik nooit zal vergeten. Ik ben haar diep dankbaar.

Beste Wil en de kinderen,
Met veel verdriet nam ik kennis van het overlijden van Marga. Ze is net als ik in 1952 geboren en dan schrik je. Maar er waren meer overeenkomsten. Marga startte haar studie Biologie in Nijmegen in 1972. Ik was zelf met deze studie in 1970 begonnen en na mijn kandidaatsexamen heb ik haar bij enkele practica als student assistent begeleid. En als student was ze niet te missen. Met haar forse rossige haardos, met haar stevige stem maar vooral door haar nieuwsgierigheid en snelle manier van praten. Het zijn van die studenten die je na ruim 40 jaar nog herinnert. Ik geloof dat we het in 1974 al over milieuproblemen hebben gehad en over ons voornemen daar iets aan te doen.
Daarna heb ik haar gedurende lange tijd uit het oog verloren, totdat ik haar rond 2005 weer ontmoette, maar nu als docent aan Avans Hogeschool . Ik was inmiddels vice voorzitter van het College van Bestuur van deze hogeschool geworden. In de jaren 2009 tot 2011 bespraken we verschillende keren haar voornemen om aan de OU te gaan promoveren, omdat daarvoor inmiddels voor HBO docenten mogelijkheden gekomen waren. Ik herinner me uit deze laatste periode haar stevige opvattingen, haar energie en vrolijkheid en nog steeds de ambitie haar deskundigheid in te zetten voor een betere wereld.
De herinnering aan haar zal bij me blijven en me energie geven als dat nodig is.
Heel veel sterkte

Frans van Kalmthout

Ik heb Marga leren kennen als een zeer betrokken collega. Betrokken bij de studenten, maar ook bij haar collega's. Sterk in haar formuleringen, haar uitspraken doorspekt met humor en met kennis van zaken. Ze kon zich vastbijten in een onderwerp en dat ook tot op de bodem uitdiepen.
Haar bijdrage aan een beter milieu heeft ze op kordate wijze uitgevoerd en hiermee een grote dienst bewezen aan onze en latere generaties. Veel respect voor deze gedreven en veel te vroeg overleden collega.

Jean Paul Hagenberg (Avans Hogeschool opleiding BIM)