Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Van 1998 tot en met 2003 liep het Cirrusproject, waarin ik met een omvangrijk team werkte aan de integratie van duurzame ontwikkeling in dertien opleidingen van de toenmalige Hogeschool Brabant, nu Avans Hogeschool. Marga was een van de teamleden, maar geen doorsneelid: met haar grondige kennis en ervaring, haar contacten, haar gedrevenheid en haar warmte was ze mijn belangrijkste partner en onmisbaar adviseur in het avontuur. Met haar samenwerken was een geweldige ervaring die ik nooit zal vergeten. Ik ben haar diep dankbaar.

Beste Wil en de kinderen,
Met veel verdriet nam ik kennis van het overlijden van Marga. Ze is net als ik in 1952 geboren en dan schrik je. Maar er waren meer overeenkomsten. Marga startte haar studie Biologie in Nijmegen in 1972. Ik was zelf met deze studie in 1970 begonnen en na mijn kandidaatsexamen heb ik haar bij enkele practica als student assistent begeleid. En als student was ze niet te missen. Met haar forse rossige haardos, met haar stevige stem maar vooral door haar nieuwsgierigheid en snelle manier van praten. Het zijn van die studenten die je na ruim 40 jaar nog herinnert. Ik geloof dat we het in 1974 al over milieuproblemen hebben gehad en over ons voornemen daar iets aan te doen.
Daarna heb ik haar gedurende lange tijd uit het oog verloren, totdat ik haar rond 2005 weer ontmoette, maar nu als docent aan Avans Hogeschool . Ik was inmiddels vice voorzitter van het College van Bestuur van deze hogeschool geworden. In de jaren 2009 tot 2011 bespraken we verschillende keren haar voornemen om aan de OU te gaan promoveren, omdat daarvoor inmiddels voor HBO docenten mogelijkheden gekomen waren. Ik herinner me uit deze laatste periode haar stevige opvattingen, haar energie en vrolijkheid en nog steeds de ambitie haar deskundigheid in te zetten voor een betere wereld.
De herinnering aan haar zal bij me blijven en me energie geven als dat nodig is.
Heel veel sterkte

Frans van Kalmthout

Ik heb Marga leren kennen als een zeer betrokken collega. Betrokken bij de studenten, maar ook bij haar collega's. Sterk in haar formuleringen, haar uitspraken doorspekt met humor en met kennis van zaken. Ze kon zich vastbijten in een onderwerp en dat ook tot op de bodem uitdiepen.
Haar bijdrage aan een beter milieu heeft ze op kordate wijze uitgevoerd en hiermee een grote dienst bewezen aan onze en latere generaties. Veel respect voor deze gedreven en veel te vroeg overleden collega.

Jean Paul Hagenberg (Avans Hogeschool opleiding BIM)

Beste Wil,

Van harte gecondoleerd.
Het overlijden van Marga kwam als een bliksemflits bij heldere hemel. Hoe kan zo’n sterke vrouw, zo’n persoonlijkheid nu zo jong overlijden.
Zij heeft mede gezorgd dat het leefklimaat in Nederland een stuk beter is geworden.

In het begin van mijn voorzitterschap bij onze stichting heb ik haar een paar keer om advies mogen vragen. Waar ik nu nog steeds dankbaar voor ben.
Want er valt veel te leren. Nog steeds veel te leren. Maar ook dat ze aangaf dat je niet alle verantwoording op je schouders moet nemen, dat je als vrijwilliger ook mild moest zijn. En er soms even tussen uit moest knijpen om het langer vol te kunnen houden.
Haar expertise was groot. Daarnaast was ze altijd geïnteresseerd in wie je als mens was en hoe het met je ging. Erg betrokken!

Ik als persoon en wij als stichting HoutrookVrij zullen haar enorm missen. We wensen jou en de familie heel veel sterkte toe.

Hartelijke groet,
Voorzitter
Pauline Nijenhuis

Zojuist bedacht ik 'daar kan Marga me vast mee helpen' en keek op de site van Leefmilieu voor haar telefoonnummer. Het schokt me dat ze er niet meer is.
Ze was altijd toegankelijk, hielp als ze dat kon en was duidelijk als ze dat niet kon .
Mijn verweer tegen de bio-industrie wordt eenzamer zonder haar.

Ik ken Marga al vanaf de studie Biologie. We kwamen elkaar daarna bij tijd en wijle tegen, via haar werk bij Vereniging Leefmilieu en mijn werk bij het ministerie. Marga gaf invulling aan burgerparticipatie, lang voordat het als een verplichting werd opgenomen in de nieuwe Omgevingswet.
Marga heeft zich enorm ingezet voor een gezond leefmilieu en de betrokkenheid van burgers daarbij in Nijmegen West. Zij was samen met haar organisatie een steunpilaar voor de Wijkvereniging Ons Waterkwartier.
Ook laatst nog, begin februari, toen ik haar hulp vroeg bij de vragen vanuit WVOW over de benzeenlozingen. Ondanks haar ziekte wilde Marga dit traject met ons oppakken. Hoe sterk en dapper kun je zijn!
We zullen haar wijsheid, bevlogenheid en steun in de strijd voor een gezond leefmilieu erg missen.
We wensen Wil en de kinderen veel sterkte!

Hans Sprangers, namens Wijkvereniging Ons Waterkwartier

Een schok ....... het bericht van het overlijden man Marga. Ik herinner mij haar als een zeer kundig docent, zowel qua kennis van zaken als in de manier van omgang met studenten. Altijd betrokken bij studenten en bij collega's. Ze kon streng zijn, maar was altijd rechtvaardig.
Wil van den Bogaard, oud collega.