Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve (Ma)Ria, ik hoor nu van je overlijden, omdat facebook nog openstaat, schrik ervan. Vriendinnetje van toen 19 jaar ,waar ik zo blij mee was. Was nog op de kraamvisite van mijn dochter, 10 jaar later en daarna heel lang niet meer gezien. Tot het contact via alweer facebook. Mijn moeder dementeerde , ik speel graag gitaar en zag dat Maria veel liedjes kende voor ouderen. We zouden nog afspreken, ze had geschikte liedjes. Het is er niet van gekomen , en mijn moeder en ik begrijp ook de hare zijn overleden. En nu Maria zelf. Op de
foto zelf is Ria ,19 jaar op Schiermonnikoog. Prachtige gevoelige blik op de foto .dat zegt wat over haar en ik denk met liefde aan haar,
Wim Dijkstra

Lieve Maria,

'You can relax now. You are the Child of God. And that will never change.'

Zoals je zó mooi voor jezelf en ons allemaal hebt gezongen in de kerk. Dankjewel dat je ons bij elkaar hebt geroepen om ons juist hieraan te herinneren.

Weet je, ik had het de afgelopen dagen vreselijk moeilijk met de dood. Kon maar niet accepteren dat mensen sterven, dat jij dood zou zijn gegaan. Ik had enorme weerstand tegen die gedachte, werd er boos, wanhopig en verdrietig van.

Totdat ik vanmiddag bezweek en dacht; ok, Maria, jij hebt gewonnen. Jij bent overleden en ik kan er niets aan doen.

Nog niet helemaal bewust van wat er gebeurde, zette ik toen je rouwkaart recht en plaatste het opklapboekje met een nieuwe tekst ernaast: Neuanfang - een nieuw begin.

Nu vanavond kreeg ik ineens de behoefte om naar dit 'jouw' liedje te luisteren, samen met jou. En toen zag ik het:
Jouw stralende gezicht met het woord 'Neuanfang' ernaast.

Ik kan het nog bijna niet geloven hoe licht je straalt.. op het moment dat ik jou 'laat' sterven..

Forever Yours in Light and Love.

Charlotte

Lieve Ria, het was april 1978 toen ik jou, samen met Ineke leerde kennen op Schiermonnikoog. Jij nodigde mij uit op jouw 19e verjaardag in Opijnen. Daar maakte ik deze foto. Als stadse jongen uit Utrecht had ik nog nooit van dit gehucht gehoord. De laatste ontmoetingen met jou, vorig jaar nog in het Stroomhuis Neerijnen, voelde goed en als van ouds! Vandaag was ik op jouw indrukwekkend afscheid in Opijnen. Al heel wat keren maakte ik de gang van de kerk naar de begraafplaats. Ooit met het overlijden van jouw vader waar ik veel mee optrok! Deze keer voelde wel heel erg vreemd voor mij. De zon scheen, de perenbloesem bloeide en de vogels floten er flink op los MaRia! Rust zacht!

Lieve Ria,

Ik ben blij en dankbaar dat ik je heb mogen kennen.
Dat je me een tijd lang in je nabijheid hebt toegelaten.
Ik heb je ervaren als een serene kleurrijke witte bloem,
heel fijnbesnaard___ puur___ warm___ gelaagd.

Onze leidraad was: elkaar goed te doen.
En te delen, wat voor ons deelbaar was.
In de stroom die ons samenzijn voedde, liet je me
in de diepte van jouw zijn, niet alleen de kringen op het water,
maar ook de stenen op de bodem zien.

Later, toen onze wegen wat meer uiteen liepen,
keek ik in verwondering naar je, hoe je met je gitaar en
accordeon, zingend en dansend als Maria de wereld introk.

Nu ben je weg. Voorgoed. Het heeft zo moeten zijn. Voor jou.
Ik ben verdrietig. Over je dood. Zoals ook jij was. Over het leven.

Ook veel Kinderen en Dieren zullen je missen.


Paul Kroese, 15 april 2018