9 jaar geleden was de dag dat je niet wakker werd, je hart klopte nog wel maar daar was ook alles mee gezegd.
De dag ervoor viel jij op je hoofd en ik schreeuwde tegen de ambulance broeders neem mij oma mee, maar volgens hun had je maar een lichte hersenschudding dus ze zeiden ze hoeft niet mee het is niet nodig dus nee!
Ik ben nu nog kwaad! Dat was de reden dat jij de volgende ochtend niet wakker werd.
Je werd meteen per ambulance het ziekenhuis ingestuurd, daar zagen ze via de scan dat het helemaal mis was in jou hoofd door die val!
Meteen werd jij vanuit Deventer naar Zwolle vervoerd en spoedig geopereerd aan jou hoofd. Helaas kwam het niet goed....je ging erger achteruit, werd op eerste kerstdag even wakker en we hebben nog iets contact gehad en ook gehuild samen. Je was zo moe dus ik zei lieve Oma ga maar slapen, doe je ogen maar toe.
Op tweede kerstdag stond ik weer naast je bed, je was ver weg! Niet goed dus!!! Je werd niet meer wakker, de operatie was voor niks.
Je was al verlamd ook nog, ik huilde en huilde...mijn Oma laat mij niet in de steek fluisterde ik in jou oor.
Ik pakte jou hand vast, ik voelde licht iets van een beweging met jou hand, ik dacht Oma word wakker!!! Maar nee hoor, ik moest je laten gaan, de artsen zeiden het is goed mis!
Ik kreeg een hevige paniek aanval, kuste je op je mond, hoofd en handen en zei Lieve Oma vecht niet meer, zoek je rust hoe zwaar het ook voor mij is.
Ik kuste je weer en zei ga maar naar Opa, hij wacht op jou. Ik ga je zo erg missen mijn oma, mijn vriendin, mijn alles, wat moet ik zonder jou??? Huilend kuste ik je weer, mijn tranen vielen op jou gezicht. Ik zei dag lieve Oma, ooit ga ik jou weer zien! Waarom jij?! Met heel veel pijn en verdriet en paniek moest ik jou daar achterlaten, mijn Oma. S'avonds om 19:25 belde mijn vader, jou zoon mij en zei huilend Oma is overleden....ze kon dit niet winnen!
Ik werd helemaal gek, schreeuwde door de telefoon dat het niet waar was maar mijn vader zei meisje blijf rustig Oma is niet meer.... en is nu bij Opa. Ik viel om van ellende, ik ging er bijna aan onderdoor.
Nu 9 jaar later (op 2 dagen na) voel ik mij nog leeg zonder jou, dat geldt natuurlijk ook voor mijn Opa's en jou zoon Ome Jan. Wat een verdriet!!! Ik typ dit huilend omdat ik je erg mis, jullie allemaal! VAARWEL OMA, TOT OOIT...
Ik mis je verschrikkelijk! Voorgoed uit het oog, voor altijd in mijn hart.
Francina.
