Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Bij mijn oma in de kast stond een doosje met nooit verzonden verlovingskaartjes van Marie Kwakernaak. Vlak voor de verloving met de jongeman, waarmee haar moeder haar zo graag getrouwd had gezien, verbrak onze tante Marie de relatie en niet lang daarna verloofde ze zich met Wolter van den Brink, de broer van haar vriendin Wil, een collega-verpleegster in Ermelo.

Met het verbreken van de a.s. verloving, brak Tante Rie bewust met het leven in het dorp in de Krimpenerwaard en met het zwaarmoedige geloof van haar moeder. In plaats van in Ouderkerk, ging ze in Amsterdam wonen. Zo hebben we tante Rie allemaal gekend als een zelfbewuste vrouw, die haar eigen keuzes maakte.

December 1947 zijn Tante Rie en Oom Wolter getrouwd. Als ruim 2 maanden oude baby van haar zus Sjaan ging ik op de bruiloft van hand tot hand. Voor tante Rie moet dat moeilijk zijn geweest, want ze was ernstig ziek geweest en zou waarschijnlijk zelf nooit kinderen kunnen krijgen. Hun hele huwelijk lang hebben tante Rie en oom Wolter het daar moeilijk mee gehad. En wij, de kinderen van haar zus werden door hen graag uitgenodigd om te komen logeren.

Oom Wolter was niet makkelijk en getrouwd zijn met Oom Wolter was dat al helemaal niet. Tante Rie heeft haar plaats naast hem steeds moeten bevechten. Hevige discussies werden er gevoerd. Oom Wolter was impulsief en gaf altijd meer geld uit dan hij als lasser verdiende.

Oom Wolter kon dingen hard en scherp zeggen, maar tante Rie was ook niet bang om te zeggen wat ze vond. Als je haar cake presenteerde zei ze: “Ik lust geen turf”.
Maar als je door haar scherpte heen prikte, dan was ze een lieve, hartelijke en belangstellende vrouw, die tot op het laatst glashelder van geest was en familie en politiek goed bijhield.

Tante Rie was eigenlijk al vroeg een geëmancipeerde werkende gehuwde vrouw, wat in tijd niet zo gebruikelijk was. Samen met oom Wolter ging ze werken bij de PCB in de Vondelstraat in Amsterdam. En later ook samen bij de KNMG, eerst i