Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hoi lieve Babette,
Ja meissie, ik weet allemaal precies wat je doormaakt.
Ik vraag mij ook zo ontzettend vaak af waarom nou juist Judith die rot ziekte moest krijgen.
Een buurvrouw van mij kreeg een aantal maanden later dan mijn zus ook borstkanker, maar die is er inmiddels van genezen.
Ik ben ontzettend blij voor haar dat het zo is gelopen, maar toch betrap ik mij er vaak op dat ik weer denk, waarom mocht jij wel beter worden en Judith niet, die had het ook zo verdiend....
Ze zeggen waarschijnlijk ook niet voor niets dat de goeien altijd het eerste gaan, en waarom dat zo is daar komen we vrees ik nooit achter.
En als ik dan naar mijn zus de'r kids kijk, 11 en 8 jaar, dan snijd het mij door mijn ziel, zo jong hun mama al te moeten missen.
Maar er zijn helaas zoveel mensen die het allemaal door moeten maken.
Misschien dat we ooit de pijn voelen verzwakken maar het gemis zal altijd blijven, dat gat kan niemand ooit nog opvullen.
Ik brand ook dag en nacht een kaarsje bij de foto van Judith met mijn (toen) pas geboren dochtertje.
Laatst waren we een week naar Duitsland en daar ben ik toen helemaal geflipt.
Wat bleek, ik had daar helemaal niets van Judith om mij heen, thuis heb ik overal foto's van haar dus heb ik haar de hele tijd toch om mij heen. Dat is weliswaar een schrale troost, maar beter iets dan helemaal niets.
Lieve Babette, ik denk aan jou en je lieve moeder, en ik beloof dat ik regelmatig kaarsjes voor jou en je moeder aan zal steken op deze pagina.
Ik wens je wederom heel veel liefde en kracht voor zolang je het nodig hebt...
Liefs van Caroline xxx

Dag lieve Mama,
Het lijkt nog zo kort geleden dat deze nachtmerrie begon.Er is een heel jaar voorbij gegaan.Ik dacht dat het naar een jaar minder zeer ging doen, maar daar heb ik mij in vergist.Het gemis is alleen maar groter geworden en het idee dat je nooit meer terug komt steeds ondraaglijker.Ik mis je stem, je lach, je grapjes, je aanwezigheid, ik mis alles.Maar ik denk dat je wel trots op mij bent en op je andere dochter Paula.We gaan door ondanks dat dat soms niet makkelijk is.Kijk je mee over onze schouders?Ik hoop van wel want soms gebeuren er best vreemde dingen.
Dikke kus voor de liefste vrouw van de hele wereld.Mijn mama.I love you.

Lieve Babette,
Jee meisss wat hebben wij een hoop gemeen, dat was het eerste wat ik dacht toen ik dit las.
Mijn zus is op 10 december 2003 overleden op 42 jarige leeftijd aan borstkanker.
Ook ik weet niet waar ik het steeds zoeken moet, mijn dochtertje werd onlangs ook 3 jaar en mijn lieve zus was er ook voor het eerst niet bij.
Zij was als een moeder voor mij, wij schelen 9 jaar.
Jouw moeder is jarig op 16 mei, ik heb een oudere broer die ook op 16 mei jarig is.
Toen ik jou verdriet las, sprongen de tranen in mijn ogen, omdat ik precies hetzelfde doormaak en het dus zo ontzettend goed begrijp hoe jij je voelt.
Ze zeggen dat de tijd alle wonden heelt, maar bij mij lijkt de tijd de wond alleen maar groter te maken.
Het gemis is ondraaglijk, je voelt je zo eenzaam zonder die persoon waar je zo veel van houd.
Meissss ik kan er verder helaas ook niets zinnigs over zeggen, maar weet dat ik je in gedachten steun, ook al heb ik hetzelfde verdriet. Maar voor mij troost het ietsje dat er meer mensen zijn die hetzelfde doormaken.
Ik weet nu al dat dit verdriet nooit meer overgaat, misschien dat we het ooit een plekje kunnen geven, maar het gemis en verdriet gaat nooit meer over.
Ik troost mij met de gedachte dat we elkaar ooit weer terug zullen zien, al is dat maar een kleine troost.

Lieve Babette, heel veel sterkte voor jou en kracht.
En ik steek ook gelijk een paar kaarsjes aan voor jou lieve moeder.

Liefs van Caroline, zus van Judith van Paridon, staat ook op deze site.

Lieve Babette, een heel jaar ging voorbij. Een jaar zonder de klank van haar stem of lach te hebben gehoord. Een heel jaar waar in ze zo ver weg en o zo dichtbij je was iedere dag...geen moment uit je gedachte...
Ik denk aan je!
Liefs Wendy

Lieve Babette, jouw lieve woorden bij mijn moeder verlichtte iets van mijn dag. Ik hoop dat ook voor jou te kunnen doen.
Liefs Wendy

Dag lieve Mama,
Vandaag is je kleindochter drie jaar geworden.De dag ervoor was ik verschrikkelijk gespannen en verdrietig,
omdat dit haar eerste verjaardag zou zijn waar je niet bij bent.Je belt niet, geen kaartje, er komt helemaal niks.Het was best wel een leuke dag.Maar ik heb de hele dag aan je gedacht en je verschrikkelijk gemist.Vandaag over twee weken ben ik jarig en ook dan is het stil zonder jou.Gelukkig heb ik dan een bruiloft zodat ik in ieder geval deze dag op een andere manier kan doorbrengen.Gaat dit gemis ooit wennen?Kan ik het ooit een plek geven?Hoe moet ik verder?
Ik mis je elke dag steeds meer.

Lieve Babet
Heb weer wat extra kaarsjes voor je aangetoken,gisteren heb ik bij mij thuis een kaars voor jou en je moeder laten branden,in gedachte was ik bij jou,wou dat ik meer kon doen,maar dat is niet mogelijk op dit moment.Lieverd ik hoop zo dat je de dag een beetje bent door gekomen.Wil je alle kracht en liefde toewensen.Weet dat ik aan je denk.Liefs Petra x

Lieve Mama,
Vandaag hebben Paula,ik,Benny,Melody,Ria en Henry bij jouw geboortedag stilgestaan.Dave had een mooie kaart voor je meegegeven.Willem en Richard en Sandra konden er helaas niet bij zijn, maar ik weet zeker dat ze aan je gedacht hebben.Je plekje is weer helemaal opgeknapt met nieuwe frisse steentjes en plantjes.Iedereen vond het hartstikke mooi.Het was ondanks jouw afwezigheid toch een dag vol liefde en betrokkenheid.s'Ochtends moest ik wel erg huilen,want jouw eerste verjaardag waar jezelf niet meer bij bent doet erg pijn.

Geef mij je hand
Geef mij ze allebei
En zeg me dan heel even
Dat je niet kunt leven
Zonder mij

Hoe gaat het nou met je? Ik heb nog vaak aan je gedacht vanwege de overeenkomsten die onze moeders hebben. Gisteren zijn we terug gekomen van de vakantie en dat viel me zwaarder dan moederdag op zich. Geen briefje of bloemetjes van haar, geen telefoontje kunnen plegen, geen bezoekje kunnen afleggen. Vorig jaar raakte ze een dag na onze terugkomst in coma om een week later te overlijden. Tuurlijk ik heb mijn vader nog, maar dat is toch echt niet hetzelfde (hoeveel ik ook van hem hou)
Ik hoop dat je zondag een beetje bent door gekomen en ik denk aan je.
Liefs Wendy, dochter van *Gerda Alders-Arends

lieve mamma ik ben nu bij deventer digitaal mijn eerste computer cursus aan het volgen en zo heb iknu de gelegenheid om jou site te bezoeken maar maandag komen ze de computer brengen en internet installeren dus dan kan ik vaker op jou site zijn.ik zie wel tegen koninginnedag op wij gingen elk jaar met elkaar naar amsterdam helaas was bab er vorig jaar niet bij maar ze heeft ook niet echt veel gemist want het goot van de regen.mijn hart huilt dat morgen wanneer bab en ik in amsterdam langs alle leuke spulletjes lopen jij er niet bij zult zijn,en dat jij er nooit meer bij zult zijn . bab morgen zullen wij weer zo als wij de afgelopen tijd hebben gedaan elkaar steunen want waar we ook heengaan en wat we ook doen mamma zal altijd in ons herinnering en in ons hart bij ons zijn en dat kan niemand ons ooit afnemen! mamma ik hou heel veel van je. sterkte bab ik zie je