VlinderWies op 1-11-19 kreeg jij je vleugels.
En bleven wij ontredderd achter, volledig de weg kwijt.
1 jaar lang hebben we terug gekeken, herbeleefd, intens gerouwd.... met nog steeds dezelfde uitkomst.
Hier op aarde gaan wij elkaar in deze vorm niet meer ontmoeten.
Wat ons rest is om jouw verhaal van de daken te schreeuwen. Om je naam te blijven noemen. En om te vechten voor een toekomst voor kinderen met kanker.
Wies, als mama had ik je het eeuwige leven gegund. Het heeft niet zo mogen zijn. Wat nu nog rest is eeuwige roem voor jouw verhaal. Denk wel dat je trots bent op hoe we voortleven. Tot over een tijdje.
Je eeuwig beminnende mama.

Maak er maar een schitterend feest van daarboven🦋