Lieve Marije, lieve mensen.
Naast Luc heb je nog een grote liefde. De paarden. Het virus heb ik bewust of onbewust, dit laat ik maar in het midden, aan je doorgegeven.
Bij A binnenkomen in arbeidsdraf, C rechterhand. Dit hebben we vaak voor je voorgelezen. Want zo begint de proef.
Je was 6 toen je bij Manege Meulendijks in Geldrop met ponyrijden begon. Elke week een uurtje. Je hebt dit jarenlang vol gehouden. Toen kregen we een eigen paard en samen hebben voor het paard gezorgd. Je eerste prijzen met Ginny, won je in 1993, je was toen 15 jaar. Het ene weekend ging jij op concours en hielp ik jou en het andere weekend ging ik op concours en hielp jij mij. Manen vlechten kon je sowieso beter dan ik.
Ondertussen had Ginny een andere stal gekregen en kwam Jara. Je ging in Tilburg studeren en kwam elk weekend naar huis. Door de weeks reed ik Jara en in het weekend jij. Zaterdags gingen we naar rijles en vaak zondags op concours. We zijn in Gemert, Didam, Deurne, Heteren, Uden, om maar een paar plaatsen te noemen, geweest. Hetzelfde bleef je doen toen je in Leeuwarden studeerde. Ik heb diep respect voor je hoe je dit allemaal gedaan hebt.
Na de studie kreeg je een baan. Eindelijk kon je sparen voor je eigen paard. Alex. Helaas paste jullie twee niet zo goed bij elkaar en na 2 jaar heb je een ander paard gevonden, Kermit. Ook Kermit was niet het makkelijkste paard, maar je was een doorzetter en bleef volhouden. Werken, paardrijden, studeren, op concours je deed het allemaal.
Uiteindelijk heb je samen met Luc, Noortje gevonden. We moesten er wel een paar kilometer voor rijden, maar dan heb je ook wat. Wat heb je een plezier met dit paard beleefd. Wel weer spannend, een jong paard, maar je durfde het aan. En met haar ben je vereeuwigd als clubkampioen 2016. Ook iets wat op je bucketlist stond. Wat we ook niet zullen vergeten zijn onze buitenritten. Gelukkig wist jij de weg in het bos, anders waren we nooit thuis gekomen. Daarna op stal een borreltje met Math en Tiny. Even bijkletsen onder het genot van een wijntje.
Je hebt tot de laatste periode kunnen genieten van Noortje. De artsen stonden er versteld van dat je dit nog zo lang hebt kunnen volhouden. Gelukkig, want je hebt nog buitenritjes kunnen maken. Iets wat je zo graag deed.
Maar het zijn niet alleen de wedstrijden die we samen, met papa en later met Luc, gedaan hebben.
We zijn naar de WK jonge paarden in Verden geweest, de PAVO cup in Ermelo. Natuurlijk de Equitana in Essen om te shoppen. De Olympische Spelen in London. Een avontuur op zich. Maar we hebben van alles genoten!!
We hebben veulentjes bij Jara gefokt. Samen de naar de hengstenshows geweest om de beste hengst te bekijken.
Ja, Luc, je was met een paardenmeisje getrouwd. Dat was voor jou wel even wennen.
Je was toe aan een nieuwe auto en kwam met allerlei folders aan met de mooiste bolides. De eerste vraag die Marije dan stelde: kan ie een trailer trekken? En kijk wat er nu op de oprit staat een auto die een trailer kan trekken. Dat bedoel ik maar!! Dat is aanpassen!!
Fijn dat je haar altijd hebt gesteund in haar liefde voor paarden. Dank je wel hiervoor. Ze heeft ervan genoten.
Marije, je vertelde van de week nog dat er na de dood nog iets is. Wat dat zou kunnen zijn wist je niet te zeggen. Ik hoop dat daar ook paarden zijn waarmee je nog vele mooie bosritten kunt maken.
Lieve schat, je bent bij de laatste oefening van je proef aangekomen: Bij A afwenden, X halthouden, groeten en in vrije stap de baan verlaten.
Rust zacht, ik hou van je.
Mama
