Lieve Marja,
Ik denk de eerste keer dat ik je leerde kennen en meegemaakt was op Hillesluis. Het busreisje naar Denemarken was je bij, omdat Sandy bij de meisjes speelde. Daarna volgende de klaverjasavonden op de club, en niet te vergeten de bardiensten. Het was een goeie groep die we hadden. De wintersporten waren natuurlijk pareltjes haha. Wat hebben we daar ook gelachen. Want wat natuurlijk nooit meer weggaat is dat jij in je spierwitte skippak een heuze modderpoel indook. Als ik daaraan denk pis ik haast weer in mijn broek. Ik was natuurlijk overal voor de porren dus wij hebben een avondje Gold Strike gedronken, daar hebben wij het 2 weken geleden nog over gehad, conclusie: die zooi hebben wij nooit meer aangeraakt. Jij probeerde mij altijd wel klaverjassen te leren, ook jou is dat niet gelukt. Toen jij mij vroeg: als ik met een 10 kom, kom jij dan terug? Ik had weer geen flauw idee wat je bedoelde maar andere noemde het seinen. Zo zijn er tal van dingen die ik nooit meer vergeet. Natuurlijk hebben ook nog een andere tijd meegemaakt maar die heb ik gelukkig in het positieve kunnen keren. En als klap op de vuurpijl gingen wij met zijn viertjes naar Lermoos, voorverkenning voor de de wintersport. Toen waren zoveel mensen verbaasd en wij genoten daar natuurlijk van. Regelmatig kwam ik langs op de Hordijk, het waren bliksembezoekjes. Als ik binnenstapte om wat af te geven zei jij altijd: je heb zeker geen tijd. Maar soms bleef ik hangen en dan kletsten ( of roddelde ) lekker. En dan krijg je het bericht dat het slecht met je gaat, en dan ook echt slecht. Nadat je uit het ziekenhuis was en weer lekker thuis op de bak zat ben ik langs gekomen. Nee.. dit keer geen bliksembezoek, het was een latertje geworden maar het was het dubbel en dwars waard. Je vroeg aan mij: doe je niet meer feuten in de nachtdienst? Jawel hoor, ik heb je een uitnodiging gestuurd en jij bent aan zet....
Een laatste keer proost, lieve Marja ik ga je missen
Patricia xxx
