Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik mis je lieve Marjolein. Sinds je weg bent is alles minder geworden.

We missen je heel erg. Kon je nog maar even bij ons zijn. We zouden zoveel met je willen delen.

Vandaag maakte ik een zondagmiddagwandelingetje door een parkje bij Oegstgeest, een plek waar ik wel vaker loop. Plots zie ik vanuit een ooghoek een bordje, met de woorden Gyas, bestuur, Marjolein en 1989, het was me niet eerder opgevallen. Een bijzondere plaats ook voor dat bordje... het zal toch niet .... slik... Thuis check ik mijn vermoeden op internet en wordt hierin helaas bevestigd. Hoewel we elkaar zeker 20 jaren niet meer gezien hebben ben ik plots met terugwerkende kracht verdrietig. De vergankelijkheid van het leven dreunt in alle heftigheid binnen. Ik wens de nabestaanden alsnog en nog steeds veel sterkte.

Ik had Marjolein een exemplaar van mijn proefschrift willen sturen, waarvoor zij geïnterviewd was. Dit als trekker van het project Ketenregie bij Binnenlandse Zaken, dat in belangrijke mate op haar dreef. De tot stand koning en bloei van haar initiatief staan beschreven in het boek 'De omwenteling die niet kwam'. Ik schrok toen ik na zoeken op deze plek uitkwam. Ik herinner Marjolein als een vernieuwende ambtenaar en heel fijne collega. Daarvan geven de passages in het boek ook duidelijk blijk. Veel sterkte gewenst na haar veel te vroege overlijden, Jan Schrijver.