Herinneren is een vorm van ontmoeten…

kaarsjes neer gezet want ik denk aan je, want je bent een zeer byzonder persoon geweest. Dat koester ik mijn hele leven lang.

Dat is lang geleden.
De site is helemaal veranderd zie ik, maar je foto is verdwenen helaas. Er is heel veel gebeurd de afgelopen 2 jaar. Ik ben 7-12-2012 moeder geworden van een prachtige dochter Nina. De zwangerschap was ontzettend heerlijk, maar de bevalling was best wel traumatisch geweest, maar gelukkig was me kleine meid gezond. Helaas ging het de 6 e dag niet goed met mij. Ik kreeg een kraambed psychose, en moest opgenomen worden voor behandeling, samen met mijn kleine meid. 3 weken ben ik opgenomen geweest en kreeg daarna begeleiding thuis. Dit is geen makkelijke tijd geweest en heb behoorlijk moeten knokken om weer de oude te kunnen zijn en te genieten van alles wat ik nu heb. Ben er achter gekomen dat mijn moeder ook een kraambedpsychose heeft gekregen na de geboorte van mij. Helaas heeft zij niet de begeleiding en medicatie kunnen of mogen krijgen en heeft zij het gevecht toen verloren. Nu 3 weken geleden heb ik een hoofdstuk mogen afsluiten. Het gaat goed en ik voel me goed. Kan weer oprecht genieten van de kleinste dingen om me heen. Ik ben sterker en zelfverzekerder geworden. Op het moment zijn we druk bezig met regelen. Op 13 mei 2015 zal ik mijn ja woord geven aan mijn aanstaande man. Hoop dat het een mooie dag gaat worden, en dat we mooi weer mogen krijgen van boven.

Ik mis mijn dierbare verloren mensen, maar door even stil te staan zijn ze toch nog eventjes dichtbij.
Ik kom gauw weer eens op bezoek bij je graf.
xxx mij

Lieve Martijn  Joke en Moeder   ik zie tot mijn grote spijt dat ik de laatste was die hier iets op schreef dat doet zeer. Wij missen jullie nog steeds iedere dag . Waak nog steeds over ons alsjeblief we hebben dat allemaal nodig . Een hele dikke knuffel voor jullie alle drie xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Lieve Martijn Joke en moederWij hebben een zware tijd achter de rug en zijn er nog lang niet.Willen jullie een beetje over ons waken xxxxGert en Annete hebben 8 november een dochter gekregen Noortje een schat van een baby.Wij missen jullie nog iedere dag de donkere dagen voor kerst zijn weer begonnen lange avonden maar veel sterren aan de hemel.Een dikke kmuffel voor jullie xxxxxxxxxxxxxLiefs Annemarie

Lieve Martijn, morgen is het 12 jaar geleden dat jij bent overleden,we steken enkele kaarsjes aan voor jou,maar ook voor jouw moeder Joke,maarook voor de naaste die zijn achter gebleven. Lieve groetjes van ons ouders van *Claudia Aarts*

Lieve Martijn en Joke, we proberen de kaarsjes bij jullie brandend te houden.
Veel liefs.

Lieve martijn

Al weer een hele poos geleden dat ik je schreef. Ik heb zoveel veranderingen doorstaan de laatste tijd. Ik weet nu zeker dat er meer is tussen hemel en aarde. Nadat je moeder overleden was, is er veel gebeurd. Ik had een buurvrouw antoinet. Ik heb haar leren kennen doordat ik via de thuiszorg waar ik werk, bij haar moest komen werken. 12 weken heb ik daar in gevallen voor haar vaste huishoudelijk hulp. Ze vroeg of ik na dien nog eens een bakkie zou willen komen halen. Maar ja werk en prive moet je wel gescheiden houden vond ik. Maar een klein half jaartje later. werd ik weer ingezet om voor haar vaste huishoudelijk hulp in te vallen 3 weken. In die tijd hebben antoinet en ik een beginnende vriendschap gekregen en na die weken regelmatig op visite te gaan werd die vriendschap alleen maar hechter en hechter. We vertelde altijd alles aan elkaar. konden lachen en huilen samen. Ik hielp haar af en toe naar bed brengen, of haar voeten recht zetten die scheef in bed lagen. Ik ging met haar naar haar moeder waar ze nog nooit was geweest sinds ze verhuisd was, omdat haar kinderen nooit geen tijd hadden/ of wilde gewoon niet daarheen. We gingen zelfs samen gezellig naar de stad, maar het trieste ze moest altijd een leuke dag betalen door met kapotte billen een paar weken in bed te moeten liggen. Vond dat altijd zo zielig, want het was zo'n lief leuk mensje. Ze klaagde altijd van hevige pijnen. en belde me regelmatig op Huilend want ze had dan zo'n pijn. In haar benen en onder bij haar lies. Antoinet had een blaas stoma en een darm stoma.. En ondanks dat ze een dwarslaisy had, geloofde ik dat ze pijn had.
Haar arts stuurde haar steeds door voor onderzoeken. Maar er kwam niets uit. Er werden urine testen gedaan maar er kwam niets uit. Ziekenhuis in ziekenhuis uit. Haar baarmoeder werd onderzocht. Maar haar blaas nooit.
Het ergste wat ik dacht kwam ruim een half jaar later. Tumor in de blaas. Oh wat een verschrikking. Weer iemand die ik vertrouw en waar ik me op me gemak voel, iemand waar ik van ben gaan houden gaat Dood. Huilen geen gebrek. Maar er was hoop Haar blaas kon verwijderd worden en dan zou het euvel over zijn. Ze werd geopereerd. En die zelfde avond zat ik naast haar bed. blij dat de operatie goed verlopen was.
Maar het rare. Rond 21 uur komt de arts of ik haar dochter was, want ze wilde een van de kinderen spreken.....
Fout bericht. Haar blaas zat er nog in. de tumor was te groot. En haar darmen wilde niet op gang komen. Ook haar nieren waren niet meer optimaal. En antoinet was de volgende dag voledig van de kaart. En helemaal niet meer de antoinet die ik kon. Alsof ze ook geestelijk niet meer in staat was dingen te doen.
Na een paar dagen besloten de kinderen dat ze naar huis kon gaan. En de hoop was dat haar darmen toch nog op gang kwamen anders zou ze zeer snel komen te overlijden.

Gelukkig ben ik geaccepteerd door haar kinderen, en ik heb voorgesteld om hun te helpen. Ik heb gewaakt bij antoinet, ik heb mee geholpen met haar verzorging. 2 weken later 14 oktober 2011 is ze overleden aan de onmenselijke ziekte. Ik heb de kracht gehad haar te verzorgen en haar aan te kleden zodat ze toch netjes in de kist zou gaan liggen. Het idee haar Die avond in het mortuarium in een kist te zien liggen kon ik niet geloven.
Maar wat er daarna is gebeurd.
Heel merkwaardig...
Ik had geen rust. 17 oktober 2011 Ik heb mijn neef martijn opgebeld want ik wilde wat leuks doen. Nou ja leuks. Ik ben met hem rond gaan rijden in de auto. en heb een hele spirituele ronde met hem gemaakt. En bij het laatste zei martijn jij gaat vanaf nu een heel ander leven leven. Jah daag dacht ik ik heb alleen maar ellende ik raak iedereen kwijt waar ik me hart voor open geef. dinsdag 18 oktober krijg ik een raar telefoontje van mijn peet oom, of ik thuis ben 20 oktober. Ja raar eigenlijk want 19 oktober werd antoinet gecremeerd.Maar goed kom maar zei ik. voor de crematie had ik samen met niels een enorm mooi bloemstuk laten maken. En de 20-10-2010 komen mijn 2 ooms en me 2 tantes aanzetten.Ze gaan zitten en geven me een envelope om 20:10. In die envelope zit geld.. Ze zeggen Anja dit is geld is voor jou. Alleen voor jou. En jij mag er mee doen wat je wilt. Maar wij hopen dat jij daar 1 ding van gaat doen. Maar ik hoefde niet na te denken want ik zei meteen oh dat is voor me rijbewijs.
De dag er na meteen een afspraak gemaakt. Wel onwerkelijk. maar ik heb in december me eerste rijles genomen. Bij autorijschool Theunisse.
Helaas heeft deze persoon misbruik van de situatie genomen, en mij het gevoel gegeven dat ik niet goed rijden kon. Hij heeft me zo onzeker gemaakt, maar wel heel veel lessen heeft laten nemen. Uiteindelijk adviseerde hij me om een proefles in een automaat te gaan nemen. ja nu had hij genoeg aan me verdiend denk ik en nu moest hij van me af, in de hoop dat ik toch nog bij hem zou blijven zodat ik hem nog veel meer geld zou geven. Maar niels had een proefles bij Van Galen genomen en mijn situatie uitgelegd. Gertjan adviseerde me de proefles automaat af te zeggen en bij hem een gratis proefles te nemen. Die proefles ging zo goed. Maar later kwam het aapje uit de mouw. Die Theunisse had wel zo'n schade aangericht door middel van schelden vloeken en zeer agressieve bewegingen te maken, aan me stuur trekken midden op de snelweg en vol op de rem stampen als hij vond dat ik moest stoppen of zelfs zomaar voor de gein dat ik bijna met me hoofd tegen de raam kleterde.dat ik gelijk dicht klapte als gertjan me tegen sprak al ik iets deed wat niet kon. Gelukkig is dat er nu bijna helemaal uit en ben ik klaar voor het examen.
op 29 augustus heb ik me eerste tussentijdse toets. Ik hoop dat je me wilt steunen tijdens die dag, zodat ik me vrijstellingen met gemak mag halen.
5september heb ik het grote examen. Ook deze dag zal ik me best doen, maar hoop dat jij en alle andere lieverds daar boven mij een flinke steun in de rug willen geven. Dan kan zal ik een gat in de lucht springen. Eindelijk vrijheid.

na de gebeurtenis van antoinet.
voel ik me vrij.
En ik denk omdat ik alles waar ik mee zat eindelijk een plekje heb gegeven.
Me frustratie bij oma omdat ik nooit mocht waken en ik haar wond nooit mocht zien die niet wilde genezen.
Me boosheid dat ik door me pleegouders bij opa's sterven weg gehouden werd.
En me schuldgevoel omdat ik tijdens jouw laatste ziekte tijd je in de steek gelaten had, teveel naar een verkeerde vriendin geluisterd had en daardoor wel naar je toe wilde maar het op een gegeven moment niet durfde.
Ik was ook veel te jong om me aller grootste liefde weg te zien glippen. Dat je eigenlijk wel wilt helpen maar niet kunt.
Gelukkig Heb ik je ouders en vooral je moeder gesproken en is mijn schuldgevoel gehoord en vergeven. Je ouders waren niet kwaad op mij.
Maar bij antoinet Bepaalde ik zelf wat ik deed. en kon ik bij haar zijn en haar begeleiden naar haar laatste levens dagen. Ik heb gewaakt. Ik heb haar wond gezien en mee geholpen met verzorgen. En nu kon ik er wel voor haar zijn. En dat gaf me voldoening.
Alsof alles zo moest zijn.
Ik heb af en toe nog veel verdriet martijn. Maar af en toe een traantje laten lucht soms enorm op, en geeft me weer kracht om genoeg energie te behouden om weer door te gaan met de dagelijkse dingen. En dat is nu gelukkig zijn met me leven. En de mooie herinneringen aan alle dierbare die van boven af en toe mee komen kijken. Nooi maar dan ook nooit vergeten.
Een heel verhaal he. maar ik moest het eventjes van me af schrijven.
Op naar een nieuwe fase.
Tot de volgende keer lieverd.
Wil je de groetjes doen daar boven aan alle lieve mensen die ik ken.
dikke knuffel van mij

Lieve martijn

Al weer een hele poos geleden dat ik je schreef. Ik heb zoveel veranderingen doorstaan de laatste tijd. Ik weet nu zeker dat er meer is tussen hemel en aarde. Nadat je moeder overleden was, is er veel gebeurd. Ik had een buurvrouw antoinet. Ik heb haar leren kennen doordat ik via de thuiszorg waar ik werk, bij haar moest komen werken. 12 weken heb ik daar in gevallen voor haar vaste huishoudelijk hulp. Ze vroeg of ik na dien nog eens een bakkie zou willen komen halen. Maar ja werk en prive moet je wel gescheiden houden vond ik. Maar een klein half jaartje later. werd ik weer ingezet om voor haar vaste huishoudelijk hulp in te vallen 3 weken. In die tijd hebben antoinet en ik een beginnende vriendschap gekregen en na die weken regelmatig op visite te gaan werd die vriendschap alleen maar hechter en hechter. We vertelde altijd alles aan elkaar. konden lachen en huilen samen. Ik hielp haar af en toe naar bed brengen, of haar voeten recht zetten die scheef in bed lagen. Ik ging met haar naar haar moeder waar ze nog nooit was geweest sinds ze verhuisd was, omdat haar kinderen nooit geen tijd hadden/ of wilde gewoon niet daarheen. We gingen zelfs samen gezellig naar de stad, maar het trieste ze moest altijd een leuke dag betalen door met kapotte billen een paar weken in bed te moeten liggen. Vond dat altijd zo zielig, want het was zo'n lief leuk mensje. Ze klaagde altijd van hevige pijnen. en belde me regelmatig op Huilend want ze had dan zo'n pijn. In haar benen en onder bij haar lies. Antoinet had een blaas stoma en een darm stoma.. En ondanks dat ze een dwarslaisy had, geloofde ik dat ze pijn had.
Haar arts stuurde haar steeds door voor onderzoeken. Maar er kwam niets uit. Er werden urine testen gedaan maar er kwam niets uit. Ziekenhuis in ziekenhuis uit. Haar baarmoeder werd onderzocht. Maar haar blaas nooit.
Het ergste wat ik dacht kwam ruim een half jaar later. Tumor in de blaas. Oh wat een verschrikking. Weer iemand die ik vertrouw en waar ik me op me gemak voel, iemand waar ik van ben gaan houden gaat Dood. Huilen geen gebrek. Maar er was hoop Haar blaas kon verwijderd worden en dan zou het euvel over zijn. Ze werd geopereerd. En die zelfde avond zat ik naast haar bed. blij dat de operatie goed verlopen was.
Maar het rare. Rond 21 uur komt de arts of ik haar dochter was, want ze wilde een van de kinderen spreken.....
Fout bericht. Haar blaas zat er nog in. de tumor was te groot. En haar darmen wilde niet op gang komen. Ook haar nieren waren niet meer optimaal. En antoinet was de volgende dag voledig van de kaart. En helemaal niet meer de antoinet die ik kon. Alsof ze ook geestelijk niet meer in staat was dingen te doen.
Na een paar dagen besloten de kinderen dat ze naar huis kon gaan. En de hoop was dat haar darmen toch nog op gang kwamen anders zou ze zeer snel komen te overlijden.

Gelukkig ben ik geaccepteerd door haar kinderen, en ik heb voorgesteld om hun te helpen. Ik heb gewaakt bij antoinet, ik heb mee geholpen met haar verzorging. 2 weken later 14 oktober 2011 is ze overleden aan de onmenselijke ziekte. Ik heb de kracht gehad haar te verzorgen en haar aan te kleden zodat ze toch netjes in de kist zou gaan liggen. Het idee haar Die avond in het mortuarium in een kist te zien liggen kon ik niet geloven.
Maar wat er daarna is gebeurd.
Heel merkwaardig...
Ik had geen rust. 17 oktober 2011 Ik heb mijn neef martijn opgebeld want ik wilde wat leuks doen. Nou ja leuks. Ik ben met hem rond gaan rijden in de auto. en heb een hele spirituele ronde met hem gemaakt. En bij het laatste zei martijn jij gaat vanaf nu een heel ander leven leven. Jah daag dacht ik ik heb alleen maar ellende ik raak iedereen kwijt waar ik me hart voor open geef. dinsdag 18 oktober krijg ik een raar telefoontje van mijn peet oom, of ik thuis ben 20 oktober. Ja raar eigenlijk want 19 oktober werd antoinet gecremeerd.Maar goed kom maar zei ik. voor de crematie had ik samen met niels een enorm mooi bloemstuk laten maken. En de 20-10-2010 komen mijn 2 ooms en me 2 tantes aanzetten.Ze gaan zitten en geven me een envelope om 20:10. In die envelope zit geld.. Ze zeggen Anja dit is geld is voor jou. Alleen voor jou. En jij mag er mee doen wat je wilt. Maar wij hopen dat jij daar 1 ding van gaat doen. Maar ik hoefde niet na te denken want ik zei meteen oh dat is voor me rijbewijs.
De dag er na meteen een afspraak gemaakt. Wel onwerkelijk. maar ik heb in december me eerste rijles genomen. Bij autorijschool Theunisse.
Helaas heeft deze persoon misbruik van de situatie genomen, en mij het gevoel gegeven dat ik niet goed rijden kon. Hij heeft me zo onzeker gemaakt, maar wel heel veel lessen heeft laten nemen. Uiteindelijk adviseerde hij me om een proefles in een automaat te gaan nemen. ja nu had hij genoeg aan me verdiend denk ik en nu moest hij van me af, in de hoop dat ik toch nog bij hem zou blijven zodat ik hem nog veel meer geld zou geven. Maar niels had een proefles bij Van Galen genomen en mijn situatie uitgelegd. Gertjan adviseerde me de proefles automaat af te zeggen en bij hem een gratis proefles te nemen. Die proefles ging zo goed. Maar later kwam het aapje uit de mouw. Die Theunisse had wel zo'n schade aangericht door middel van schelden vloeken en zeer agressieve bewegingen te maken, aan me stuur trekken midden op de snelweg en vol op de rem stampen als hij vond dat ik moest stoppen of zelfs zomaar voor de gein dat ik bijna met me hoofd tegen de raam kleterde.dat ik gelijk dicht klapte als gertjan me tegen sprak al ik iets deed wat niet kon. Gelukkig is dat er nu bijna helemaal uit en ben ik klaar voor het examen.
op 29 augustus heb ik me eerste tussentijdse toets. Ik hoop dat je me wilt steunen tijdens die dag, zodat ik me vrijstellingen met gemak mag halen.
5september heb ik het grote examen. Ook deze dag zal ik me best doen, maar hoop dat jij en alle andere lieverds daar boven mij een flinke steun in de rug willen geven. Dan kan zal ik een gat in de lucht springen. Eindelijk vrijheid.

na de gebeurtenis van antoinet.
voel ik me vrij.
En ik denk omdat ik alles waar ik mee zat eindelijk een plekje heb gegeven.
Me frustratie bij oma omdat ik nooit mocht waken en ik haar wond nooit mocht zien die niet wilde genezen.
Me boosheid dat ik door me pleegouders bij opa's sterven weg gehouden werd.
En me schuldgevoel omdat ik tijdens jouw laatste ziekte tijd je in de steek gelaten had, teveel naar een verkeerde vriendin geluisterd had en daardoor wel naar je toe wilde maar het op een gegeven moment niet durfde.
Ik was ook veel te jong om me aller grootste liefde weg te zien glippen. Dat je eigenlijk wel wilt helpen maar niet kunt.
Gelukkig Heb ik je ouders en vooral je moeder gesproken en is mijn schuldgevoel gehoord en vergeven. Je ouders waren niet kwaad op mij.
Maar bij antoinet Bepaalde ik zelf wat ik deed. en kon ik bij haar zijn en haar begeleiden naar haar laatste levens dagen. Ik heb gewaakt. Ik heb haar wond gezien en mee geholpen met verzorgen. En nu kon ik er wel voor haar zijn. En dat gaf me voldoening.
Alsof alles zo moest zijn.
Ik heb af en toe nog veel verdriet martijn. Maar af en toe een traantje laten lucht soms enorm op, en geeft me weer kracht om genoeg energie te behouden om weer door te gaan met de dagelijkse dingen. En dat is nu gelukkig zijn met me leven. En de mooie herinneringen aan alle dierbare die van boven af en toe mee komen kijken. Nooi maar dan ook nooit vergeten.
Een heel verhaal he. maar ik moest het eventjes van me af schrijven.
Op naar een nieuwe fase.
Tot de volgende keer lieverd.
Wil je de groetjes doen daar boven aan alle lieve mensen die ik ken.
dikke knuffel van mij