Beste Martijn,

Familie en vrienden,

Ik heb je in 1991 in Groningen leren kennen. Zoals de meesten kwamen we van elders in het land en moesten we nog leren op eigen benen te staan en onze draai vinden in de grote onbekende studentenstad. Arno, Rutgert jij en ik trokken samen op tijdens de studie maar ook daarbuiten. Zo zijn we het eerste jaar gestart. Geleidelijk is een ieder meer en meer zijn eigen weg is gegaan. Ik vond het jammer dat je aan het einde van dat eerste jaar de studie hebt moeten staken. We hebben ons best gedaan je er doorheen te loodsen, maar je hebt de motivatie helaas niet kunnen vinden. Je wilde het echt niet en het was dan ook goed zo.

Ik ben je nog wel tegengekomen, maar het contact is langzaam minder geworden. Zelf heb ik het noorden verlaten en heb je toevallig nog een keer gezien in 2003 tijdens oud en nieuw. Nog steeds vol energie en enthousiasme. Geen steek veranderd! Ik was blij je weer eens te zien. Nu achteraf ben ik daar nog veel blijer om.

Nu jaren later heb ik, tijdens het jaarlijkse zeilweekendje (met nota bene diezelfde Arno en Rutgert), gehoord dat je bent overleden. Dat kwam volledig als een verrassing. Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen dat zo’n energiek persoon, op nog maar zo’n jonge leeftijd, is overleden.

Het is helaas niet anders. Wat ik hier wil uitspreken is mijn waardering voor je milde karakter. Je was heel druk en aanwezig, maar je was echt een lieve jongen. Tegen ons ben je altijd heel aardig geweest en je bedoelingen waren altijd positief. Dat ga ik onthouden.

Tjongejonge,,, dat zijn van die momenten die je niet graag meemaakt. Ik zag zojuist (het is nu 1 februari...) pas het bericht dat Martijn is overleden. Natuurlijk via internet verder gezocht, en hier uitgekomen. Ten eerste natuurlijk: familie en vrienden heel veel sterkte.
Het mag u wellicht sterken in de het grote aantal condoleances. Martijn was bekend, berucht, geliefd en altijd aanwezig. Je kon niet om hem heen. En zo heb ik ook hem leren kennen. Direct de allereerste keer was het goed raak en heeft hij een onuitwisbare indruk achtergelaten (voor altijd). Daar stond hij: voorin de bus van Harwich naar Hemsby. Met een doos vol cassette-bandjes. Hij zou wel even voor de muziek zorgen... Nou dat hebben we geweten (de chauffeur moet wel gedacht hebben: Wat heb ik nou aan mijn fietsbel hangen!). Maar onverstoorbaar spoelde Martijn zijn bandjes naar het juiste nummer. Een van de eerste nummers die hij draaide wat 'Rockabilly Rebel' van Matchbox. Ik dacht nog: Jeetje Martijn, die heb ik in een lange tijd niet meer gehoord!
Martijn was 1 van die jongens in de rock and roll scene die zich niet conformeerde aan het gewone leven. Ik schaarde hem in het rijtje Jan van Parijs en H.J. Allemaal leuke gasten die gewoon hun weg uitkiezen in het leven. En zo was ook Martijn. Maar Martijn deed het met nog meer overgave dan een ander. Hij bopte soms echt 'alsof zijn leven ervan af hing'. Dan was hij in een flow en het enige wat je zag was die enorme grijs / glimlach op zijn gezicht. Dan was hij in zijn element. Rock and Roll was zijn passie en daardoor vergaarde hij ook zijn vriendenkring. Het is bijna niet te bevatten dat deze levenslustige gozer nu niet meer rondloopt. Gestorven op 42 jarige leeftijd. Net zo oud als Elvis geworden is... Zie je het voor je? Martijn die aan de hemelpoort verschijnt met die mega Stray Cats kuif van hem? Dat Elvis de deur open doet en het enige wat Martijn dan zegt...." Potje Boppen..!?"

Ik heb Martijn ooit leren kennen via gemeenschappelijke vrienden, maar kende hem niet heel goed. Ik kende hem van de sportschool en van café de drie uiltjes. In dat café kwam hij jaren geleden wel vaker. Als ik daar plaatjes moest draaien, moest ik natuurlijk ook even een rock 'n roll plaatje voor hem draaien, maar dat had ik nooit echt. Hij vroeg dan of ik misschien de Stray Cats had, maar ook dat had ik helaas niet voor hem. Toch vermaakte hij zich altijd prima en danste wel op andere muziek. Voor zover ik hem kenden vond ik het een rustige en lieve vent. Ik vond zijn haar altijd gaaf en dat trok ook altijd veel aandacht. Ik wens familie en vrienden heel veel sterkte met jullie verlies.
Lieve groet, Melissa

Ons welgemeende medeleven met dit ongelooflijke verlies. Op Terschelling zullen we hem verschrikkelijk missen.

Heel veel sterkte.

Ik kende Martijn alleen van zien en 'hoi' maar ook vanuit dat kleine beetje 'kennen', voel ik dat Groningen een heel markant en bijzonder persoon heeft verloren.
Alle sterkte voor de familie en vrienden.

Martijn, ik hoorde van jouw heengaan. Veel te jong! Ik vond je wel een prettige mafketel. Altijd dook je weer ergens op. Ik herinner mij een hilarische autorit toen je voor ons chauffeurde. Het ga je goed...

hallo martijn, mag het boven net zo mooi zijn als in "ons wereldje" met rock and roll en fijne momenten met je diebaren.. alle kracht en steun wens ik jouw familie en dierbaren toe.

We hoorden vrij laat het ongelofelijke bericht over Martijn. Gestorven 'with his boots on' op de dansvloer. De woorden van Johnny Cash in 'The Man Comes Around' (https://www.youtube.com/watch?v=0aAeif20Vc0) kwamen boven drijven. Over de willekeur van het allemaal:

“There's a man coming round taking names.
And he decides who to free and who to blame.
Everybody won't be treated all the same.....”

Wat schrok ik van dit bericht, ik kan het nog niet geloven.
Je zat zo vol energie en kon geen tel stil staan.
Altijd tijd voor een praatje en altijd geintresseerd in anderen.
Aanwezig en toch bescheiden
Op de Rockabilly Blitz in Leeuwarden nog met elkaar gesproken
over je caravan en hoe leuk je het vond om die mee naar festivals te nemen.
Ik hoop dat je daarboven de boel net zo op z'n kop gaat zetten als hier beneden.

Martijn, keep on rockin and boppin.