Jeetje kerel wat een triest bericht ontving ik gisteren. je bent er niet meer. Ik heb nog vaak aan je gedacht zeer zeker in de wintermaanden., schaatsen in Geleen de woensdagmiddag en/of de zaterdagochtend. Schaatsen van jou geleerd en mijn eerste 8 op het ijs. Frietjes eten in de kantine en weer op de fiets naar huis met onderweg veel lol natuurlijk. De straten in Stein afschuimen en mensen laten schrikken, Johnny van Hout lieten we in een lantaarnpaal klimmen en als hij boven was renden wij hard weg, wat een leuke tijd.
Ik herinner mij jou altijd lachend, vrolijk en ook geduldig dat moest wel wilde je zo'n paniek kip als ik leren schaatsen. Ik ben heel blij dat ik je mooie zusje Marina na al die jaren op facebook terug zie. Wat was het toch leuk bij jullie thuis en wat liet jij je moeder vaak schrikken en dat ze jou op je donder gaf en Marina ook en dan die onschuldige blik in je ogen zo van...ik doe niets! Ik koester de gedachte aan jou dat doe ik al jaren. Nu weet ik waar je bent en dat je over Marina waakt, dat is een goed gevoel! xxxx
