Herinneren is een vorm van ontmoeten…

And there was so much pain
when it was time to let you go.

That's why this special message
is sent to heaven above.
For the angels to take care of you
and give you all my love.

29-04-2017

Vanmiddag nemen wij afscheid van Maurice van der Sluis, van Maus, voorgoed. Een afscheid dat we liever veel verder in de toekomst hadden gezien. Niet nu al. Niet te bevatten dat Maurice zo ineens is gegaan over de grens van onze horizon. Was dit maar een boze droom. Zo onwerkelijk, dat van het een op het andere moment zomaar ineens de toekomst achter je ligt, is vervlogen. Door de vingers geglipt als zand.

En toch …… toch is Maurice niet helemaal weg. Al is hij zo plots uit het leven weggegleden, toch blijft hij jou altijd in dierbare herinneringen nabij. Stilletjes, heel diep van binnen denk je wel, kon ik je nog maar eventjes omhelzen, met je praten. Even weer denken wat zeg je nou. Maurice mag zijn dierbaren immers graag wat plagen. Hij heeft veel humor, houdt van een beetje ouwehoeren. Heeft pret als hij de ander voor de gek houdt. Nicole weet daar alles van. Nee, hij heeft zich helemaal niet in de vingers gesneden tijdens het koken. Het is bietensap wat zijn vingers zo rood kleurt. Hield Maus ons ook nu maar voor de gek, want het kan gewoon toch niet waar zijn dat hij er zomaar niet meer is. Had hij die ongenode gast maar de deur kunnen wijzen. De dood had toch immers nog niets te zoeken in zijn leven.

Oog in oog met de dood, met het heengaan van Maurice worden we geconfronteerd met de kwetsbaarheid en de vergankelijkheid van het leven. Dat het leven zelf vaak anders loopt als we hadden gehoopt of verwacht. Nooit hadden we verwacht dat we hier vandaag voor het laatst rond Maurice bijeen zijn. Vele vragen doemen op. Waarom Maus, waarom nu al. Vragen waarop we niets weten te zeggen. Alle woorden en antwoorden lijken op dit moment te veel en te weinig, te groot en te klein.

Maurice had zoveel plannen nog. Chanel vertelde zojuist al over het huwelijksaanzoek in Rome van Maurice aan zijn Nicole. Zo intens gelukkig dat zijn meisje Ja zegt. Vooraf in Nederland vader Bos al wel om de hand van zijn dochter gevraagd. Maurice heeft alles al voor ogen. Het moet in 2018 niet zomaar een bruiloft worden. Hij wil het goed doen. Je trouwt maar een keer en dan wil hij er ook vol voor gaan. Schakelt al hulptroepen in, zodat Nicole wel een heel mooie jurk gaat uitzoeken. Hij heeft al een prachtige trouwauto op het oog. Het zal niemand verbazen dat dit een prachtige sportbolide is. Diep van binnen zal hij misschien al wel eens gedacht hebben: ik laat de motor van de bolide even flink op toeren komen en rijdt zielsgelukkig met Nicole onze verdere toekomst tegemoet. Maar dan slaat geheel onverwachts de motor van zijn eigen leven hier bij ons af. Zeg me dat het niet waar is.

In de afgelopen dagen zijn in de gesprekken die je met elkaar voert vele herinneringen naar boven gekomen. Je beseft Maurice laat sporen na, heel persoonlijke. Je ziet de lieve en zorgzame man weer voor je die hij altijd is geweest. Heel sociaal. Maurice richt zijn oog op de ander. Als het met de ander maar goed gaat. Heel belangrijk voor Maurice, zichzelf daarbij vergetend. Tegen onrecht kan hij niet. Dat komt in zijn jeugdjaren al naar voren. Kom niet aan zijn zusje. Familie en ook vrienden zijn belangrijk voor Maus. Zo fijn als hij ieder om zich heen heeft. De Kerstdagen zijn dan ook hoogtijdagen, maar samen met Nicole en met vrienden naar een hardcore festival is ook intens genieten. Maus kan het met ieder goed vinden. Legt altijd gemakkelijk contact. Praat en lacht heel wat af, alleen praten over zijn eigen diepere gevoelens doet hij niet. Terwijl Nicole een open boek is, is Maus gesloten, al komt hij aan haar zijde beetje bij beetje meer los.

Een eigen wil heeft Maurice zeker. Wil hij iets niet, dan houdt hij daaraan vast. Een beetje zie je dat ook wel terug wanneer hij heerlijk aan het klieren is. Maurice weet van geen ophouden. Net als pa van der Sluis kan hij zo ouwehoeren. Niet bewust, het gebeurt gewoon. En dan kan het aan het Noordenveld ook gebeuren, dat zomaar ineens het hele huis onder de vla zit. Papa, Levi en Liam hebben de grootste pret.

Pret heeft Maurice ook altijd met goede vriendin Linda. Ze voelen elkaar feilloos aan en vaak is de vraag wie van die twee heeft bij een feestje als eerste taart in het gezicht. Naast wat geplaag over en weer verbindt hen ook een hechte vriendschap. Zo mooi dat het over en weer met hun partners, Nicole en Patrick, ook zo goed klikt. En de beide meiden van Linda en Patrick, of beter gezegd Cookie, die vinden ome muis ook heel lief. Hier sluiten velen zich bij aan. We hebben het de afgelopen dagen mogen zien, horen en voelen En wat zijn Linda en Patrick voor de naasten een grote steun. Dat is van grote waarde.

Maurice laat een onuitwisbare indruk achter. Dat zal altijd zo blijven nu hij veel te vlug verhaal, veel te vroeg herinnering is geworden. We gaan hem zo missen. Zeker zijn ouders, zussen en zwager, zijn schoonfamilie, alle verdere familie en vrienden en bovenal Nicole, Levi en Liam. Maar we blijven over Maus vertellen. Veel verhalen zijn de afgelopen dagen al naar boven gekomen. Ieder heeft zo zijn eigen verhaal met Maurice, waarin steeds de verbondenheid met hem doorklinkt. Die verbondenheid blijft en je beseft ten zeerste; heel af en toe ontmoet je iemand die het verschil maakt, gewoon door er te zijn. Heel gewoon, heel bijzonder.

Vandaag willen wij het verhaal van Maurice zijn leven hier bij ons vertellen. Van dat grote avontuur, waar hij ooit bij zijn geboorte op 6 april 1985 aan begint. Geboren in het gezin van der Sluis, pa, ma en halfzus Reina. Vier jaar later komt er nog een zusje bij, Chanel. Pa en ma ontdekken al snel dat Maurice een heel ondernemend, druk manneke is. In de regen met laarsjes aan in de plassen stampen is zo mooi, maar heel leuk ook om dan samen met een vriendje over een auto helemaal heen te lopen. Achter er op klimmen, over het dak heen, via de motorkap er weer af. Ja met Maurice beleef je wel eens wat.

Zijn eerste jeugdjaren brengt Maurice in Nieuw Buinen door, maar daarna verhuist het gezin van der Sluis naar Stadskanaal. Ze wonen op een mooi plekje. Een plekje waar wanneer het onweert Maurice en ma samen buiten op het trappetje bij de vijver zitten. Die twee houd je niet binnen. Ze moeten het natuurgeweld buiten beleven. Een waar moeder-zoon momentje altijd.

Op school is ma actief bij allerhande zaken betrokken. Wel vreemd dat iedere keer als zij komt, ze Maurice op de gang ziet staan. Zo leer je toch niets. Een andere school wordt gezocht, die hij met gemak doorloopt. De middelbare school verlaat hij na vier jaar met zijn Mavo-diploma op zak. De computer heeft altijd zijn interesse en niet verwonderlijk dat hij op het Noorderpoort een ICT-opleiding gaat volgen.

Tijd voor ontspanning is er ook. De gezinsvakantie samen met andere families vindt ook Maurice prachtig. Zo gezellig met elkaar. Heerlijk wanneer ze zich met zijn allen op de surfsport gaan richten. Dat zorgt er niet alleen voor dat het gezin van der Sluis de vakanties nabij het Veerse Meer of het IJsselmeer doorbrengt, maar ook dat ze gaan kijken bij het Nederlands Kampioenschap Surfen in Scheveningen.

Met pa, vaders kameraad Harm en zijn zoon Hendrikus is Maurice ook veel langs de waterkant te vinden. Heel wat mooie plekjes zoeken ze op om te vissen. Geen beet, dan begint Maurice op het viskoffertje te tikken. Zo wordt het hem ook niet meer. Zwemmen dan maar. Veel pret hebben de heren altijd onder elkaar. Ook in latere jaren. Geweldig die week vissen in Denemarken dan. Maar niet alleen het vissen ook de onderlinge gezelligheid waardeert Maurice zo. Er worden die week ook wel heel wat geintjes uitgehaald.

Weer thuis is het hard werken. Na zijn opleiding kan Maurice direct aan de slag. Hij doorloopt zijn stage zo goed dat een bedrijf uit Assen hem heel graag meteen na voltooiing van zijn opleiding aanneemt. Het is een drukke baan. Voor het werk moet hij overal heen. Ook wel naar Finland waar de leverancier van de automatiseringsproducten is gevestigd.

Het is ook daar waar via Hyves het eerste contact met Nicole Bos wordt gelegd. Door vriendin Lianne worden deze twee gekoppeld. Beide nog vrijgezel, terwijl het net is of die twee toch echt bij elkaar horen. In Finland ontvangt Maus het berichtje van Nicole. Hij gaat eerst nog richting kroeg met collega’s, maar weer op de hotelkamer meldt hij zich meteen.

Dan volgt na een week de eerste date. Best spannend. Blijft het bij het bezoekje aan de dierentuin. Nicole stelt voor nog ergens te eten. Daarna chillen bij Nicole thuis in Klazienaveen. En dan … dan de eerste kus. Duidelijk is dat de vonk overspringt. Drie dagen later ontmoeten ze elkaar weer om vanaf dan onafscheidelijk te zijn. De koppelpoging is meer dan geslaagd.

Drie maanden later trekt Nicole bij Maus aan het Noordenveld in Veendam in. Ze vullen elkaar heel goed aan en zijn zo gelukkig. Helemaal wanneer Nicole aan het eind van het jaar zwanger blijkt te zijn. Steeds heeft Maus tegen zijn moeder al gezegd, dat ze voor haar vijftigste oma zal worden. Opgevallen is altijd al wel dat hij zo wijs met kinderen is. Met buurkindertjes, met kinderen op de camping.

Wanneer zijn eigen zoon Levi wordt geboren, kan Maus zijn geluk niet op. Zo trots, zo zorgzaam, heel beschermend. Zo moet ieder maar buiten roken en Levi binnen blijven. Zijn babyzoon moet niet in de rook zitten.

Geweldig wanneer Levi er een broertje bij krijgt, Liam. Voor zijn zoons heeft Maus alles over. Zo wijs met die twee. Heerlijk om samen op een terrasje te zitten en een ijsje te eten. Prachtig om met Levi op de bank samen onder een dekentje te kruipen en op tv al de verrichtingen van Max Verstappen te volgen. Al voor Max zijn successen volgt Maus de Formule 1 wedstrijden op de voet. Lekker vindt deze papa het ook om in de vakantie met zijn zoons te zwemmen en bovenal lekker gek te doen samen. Wat een pret. In de auto lekker hard de radio aan en dan zingen deze drie mannen uit volle borst.

Maar Nicole is ook zijn alles. Hij verwent haar maar al te graag. Ten tijde van haar zwangerschap van Levi krijgt ze iedere morgen ontbijt op bed. Na de geboorte van de zoons pakken ze af en toe hun momentjes samen ook. Even geen papa en mama zijn, maar gezellig met vrienden naar een hardcore-festival. Oftewel zoals ze in de vriendengroep zeggen, het gekke bekkenfestival. Heel wat gekke selfies worden immers gemaakt. Wat een pret dan.

Maurice vindt zulke evenementen geweldig, maar kan daarnaast ook zo genieten van een etentje voor twee. Het luxe dineren ontdekt door een etentje dat zijn werkgever aanbiedt. Vanaf dan toch maar ieder jaar dit een keertje met Nicole doen. Het bijzondere, het luxe, het spreekt hem zo aan. En het gefrituurde ijs is ook ongelooflijk lekker.

Zelf kan hij ook veel lekkers in de keuken klaarmaken. Met name met Kerst. Verder vindt hij het dan heel fijn zijn familie, als ook Nicole haar familie om zich heen te hebben. Vanaf zijn eerste binnenkomst in het gezin Bos hoort hij er helemaal bij. Hij voelt zich in dit warme nest zo thuis.

Op zijn werkplek met de jaren minder. Maar veel van huis zijn, valt niet mee. Maurice wil graag veel meer tijd met zijn jonge gezin doorbrengen. Dit lukt vanaf vorig jaar. Hij gaat aan de slag bij KPN Werkplek en weet hier meteen helemaal zijn draai te vinden. Hier is hij op zijn plek, hier wil hij binnen het bedrijf verder groeien. Dat zit er zeker in. Zo fijn de waardering die hij op de werkvloer ook krijgt.

Maar daarnaast ook zo fijn om nu veel meer tijd voor Nicole, Levi en Liam te hebben. Meer tijd voor familie en vrienden. Daarnaast besteedt hij met veel plezier en enthousiasme veel tijd aan bodybuilding. Stelt heel serieus zijn voedingsschema’s op. Legt hierin veel discipline aan de dag. Dat is ook zo Maus. Doet hij iets, gaat hij er helemaal voor. Is zo perfectionistisch. Alles moet goed zijn.

En nu … nu lijkt niets meer goed nu Maurice is gegaan over de grens van wat eens was naar nooit meer zal zijn. Zomaar ineens is alles ongekend anders. Nooit zullen we Maus vergeten. Zijn leven tekort, maar van oneindige waarde!

Al is Maus nu niet meer in het leven van alledag, hij is en blijft met zijn dierbaren verbonden in een liefde, die altijd zal blijven bestaan. Het is immers liefde die verbindt, die blijft verbinden, liefde door de dood heen.


Jij blijft in onze toekomst,
jij kent geen einde in ons leven,
je hoort erbij