Gisteren pas te horen gekregen dat je er niet meer bent, heel onwerkelijk. Iedereen heel veel sterkte.

Selma straatman

Lieve Esther, kinderen en overige familieleden,

Wat een triest bericht. Een gat in het pad dat voor jullie lag.
Ineens is het dan toch gebeurd.
Zie hier maar weer eens over heen te komen.
Met de juiste familie en vrienden om je heen zijn de kansen het grootst.
Wij wensen jou en je naasten al de kracht die hiervoor nodig is.
Dikke knuffel
Mede namens heel Team Lekker Belangrijk
Rony en Walther Hoeijmans

Vrolijk dat is het woord dat in mij opkomt als ik aan Max denk.
In de 18 jaar dat ik bij Max marketing werk en Max vaak het drukwerk op ons kantoor kwam bezorgen en daarna de jaren dat we elkaar vaker tegenkwamen bij Snep, had hij altijd een grote glimlach op zijn gezicht en zijn opgewekte karakter straalde gewoon van hem af.
De wereld is een stuk minder vrolijk nu hij er niet meer is...
Ik wens al zijn dierbaren heel veel sterkte en kracht toe bij dit grote verlies.

Het leven is soms niet te begrijpen. Max is veel te vroeg van ons heen gegaan. Sterkte Esther en de kinderen.
Marc Dijstelbloem

Terugkijkend op de tijd dat we elkaar hebben ontmoet komt er direct een fijn gevoel bij me op en een glimlach op mijn gezicht.
Eind jaren 90 maakte Max deel uit van de Commissie Toernooien en Wedstrijden van de Nederlandse Tafeltennisbond (CTW). In vergaderingen gaf Max zijn visie hoe met hekele onderwerpen omgegaan kon worden en werkte hij mee om oplossingen hiervoor te creëren. Maar ook als deelnemer aan de gezellige vrijwilligersdagen van de CTW bleef hij op een positieve wijze niet onopgemerkt.

Bedroefd om het verlies van Max wens ik Esther, de kinderen, familie en zeker ook de tafeltennisgemeenschap Unicum en allen die hem dierbaar zijn, veel sterkte toe.
Uit eigen ervaring weet ik dat het niet zal meevallen om het intense verdriet om te zetten in mooie herinneringen aan Max. Maar toch: 'Memories will never die.'

Ton Willems, Mariahout

Max

De herinneringen aan jou zijn er veel dus het wordt een heel verhaal.

Net als velen heb ik je leren kennen bij Unicum maar in tegenstelling tot de anderen niet achter de tafel of aan de bar maar op het voetbalveld.

Destijds speelde we op het einde van het seizoen een voetbal wedstrijd tussen de jeugd en de senioren. De grens bleef liggen op 1-12-1970 zodat Esther nog net bij de jeugd hoorde. Jij stond bij de senioren in de spits en ik bij de jeugd als laatste man om jou van het scoren af te houden. Mooie duels hebben we hier uitgevochten en daarna in de 3e helft ook veel plezier gehad. Tijdens de wedstrijd leerde we elkaar kennen. Fanatiek en elkaar constant tot het uiterste drijven zowel fysiek als verbaal.

Daarna leerde ik je beter kennen toen je een relatie kreeg met Esther. We zagen elkaar vaker op feesten en in de kroeg en hadden samen één onderwerp wat ons beide trok namelijk sport. Jij meer actief in het beoefenen dan ik maar beide net zo actief in het sport kijken. Tenniswedstrijden met Eric en Evert stonden jaarlijks op het programma maar ook eredivisie wedstrijden kijken en de wedstrijden van Oranje. Bij die laatste waren we in ieder geval voor hetzelfde team

Max, de vent die ik alleen maar ken met een glimlach op zijn gezicht; wat een gemis voor velen moet dit zijn...

Beste Max. Veel te vroeg heb je ons verlaten. Gelukkig heb ik nog heel veel mooie herinneringen die ik zal blijven koesteren. Vaak waren ze gericht op sporten zoals de dubbel tenniswedstrijd tussen jij en Eric en Janco en mij. Of het spinnen bij Harks. Of de vele squash battles die we hebben uitgevochten. Herinneringen aan ons TLE avontuur of aan de ski vakanties. Herinneringen aan het samen spelen in een team met Lex en Marinjo en het samen op de fiets naar de meppers. Herinneringen aan de jaren 2001 tm 2005 waarin we om en om bij elkaar beschuit met muisjes aten. Herinneringen aan de uitstapjes naar Groningen. We hadden weinig nodig voor veel plezier. Een koffiepot of mandarijnen waren meer dan genoeg. Rust zacht vriend