Livestream Uitvaart

Max en Anne-Marie, toen wij kerst 1979 als beginnende huiseigenaren naast jullie kwamen wonen konden jullie ons van advies voorzien. Dat hebben we dankbaar aanvaard. Met dat we allemaal werkten was er niet veel over en weer contact, maar als het er was was het altijd goed en hartelijk. Jullie waren er bij belangrijke momenten in ons leven: trouwen en de beide geboortes van onze zonen.
Jullie waren er ook als weer eens een babyfoon uitgezet moest worden.
Voor ons jammer dat jullie naar Delft verhuisden en het contact verwaterde. Behalve ieder jaar met kerst, dan kregen we een prachtig boekje. Wat een werk maakte Max daarvan.
Uit het oog, maar nooit uit het hart geraakt.
We hadden het onlangs nog met Gerda Verweij over onze fijne buurt en die begin jaren, met jullie.
Anne-Marie, Marlies, Arlette, schoonzonen en kleinkinderen, we wensen jullie allemaal veel sterkte nu jullie doorgaan zonder Max.
Misschien vinden jullie, net als ik na het overlijden van mijn vader, ook troost uit dit gedicht:
Als je mij nog iets wilt geven
dan zou ik je vragen sterf niet met mij,
omhels het leven.
Je mag bedroefd zijn maar wanhoop niet,
verdrink niet in te groot verdriet.
Als je mij nog iets wilt schenken
dan zou ik willen: blijf de toekomst zien,
blijf hoopvol denken zodat je uitgroeit en voluit leeft,
het leven alle kansen geeft.

Liefs,
Clarien Oosterhuis en Klaas Munneke.

Max, een oprechte conservatief met een groot hart
wars van onzin, uitgesproken.
Voorvechter van schoonheid die wel zijn goedkeuring moest kunnen wegdragen.
Wijs en betrokken.

Dami van Doorninck.

Max van Noort.

Vanaf de oprichtingsvergadering op 18 december 1989 was Max betrokken bij museum Griffioen. Hij werd benoemd tot secretaris van het bestuur van de Stichting Medisch Farmaceutisch Museum de Griffioen, een functie die hij uitoefende tot 2014 dus 25 jaar! Daarna bleef hij nog 2 jaar lid van het bestuur. In 2016 nam hij afscheid maar bleef bij het museum betrokken.
Vooral gedurende de beginjaren was Max een drijvende kracht achter het museum.
Hij werkte mee aan het inrichten van tentoonstellingen en zorgde samen met Bob Griffioen voor de zo noodzakelijke sponsors.
Toen Bob Griffioen in 2015 terug trad als bestuurslid van de Stichting en bij die gelegenheid benoemd werd als Erevoorzitter, was het Max die hem toe sprak en hem roemde om zijn grote inzet en doorzettingsvermogen. Maar ook Max was voor het museum belangrijk. Zonder hem zou het museum niet geworden zijn wat het nu is, een museum waarbij de educatieve doelstelling voorop staat en waar doelgroep georiënteerde rondleidingen worden gegeven.
We herinneren ons Max als een aimabel en zachtmoedig man. Zijn intelligentie en zijn humor zorgden er voor dat de latere vrijwilligers op hem gesteld raakten. Bovendien was hij degene die het meeste wist van de geschiedenis van het museum. Ook al zagen we hem na zijn afscheid niet zo vaak meer in het museum, we merkten zijn betrokkenheid wel.
Wij zullen hem missen en nog vaak aan hem terug denken.
Wij wensen Anne-Marie en (klein)kinderen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.

Bestuur en vrijwilligers Stichting Museum de Griffioen.
23 juni 2020.

Lieve Anne-Marie, Marlies, Arlette en hun echtgenoten en kinderen,
Allereerst wil ik jullie van harte condoleren met het overlijden van jouw man, jullie vader en opa.
Graag had ik de rouwplechtigheid voor Max via de livestream bijgewoond, maar helaas had ik een afspraak met Charlotte en Eltjo bij onze notaris Leysen vanwege het overlijden van Tom. Deze notaris werd ons destijds door Max aanbevolen en dat was een goede keuze. Gelukkig heb ik nog een klein stukje kunnen meemaken.
Ik herinner me Max als een charmante, intelligente en ook traditionele man en heb hele goede herinneringen aan hem. Heel bijzonder vond ik zijn speciale kerstwensen, die hij jarenlang stuurde in de vorm van een prachtig boekje met foto's/kaarten met een special thema en bijzondere teksten erbij.
Dat was echt een lust om te lezen en te zien. Na vele jaren dacht ik, nu zal Max' fantasie wel uitgeput zijn, maar nee hoor, Max bleef doorgaan met de geweldige boekjes, de laatste jaren met medewerking van oudste dochter Marlies. Alle boekjes heb ik bewaard........
Ik wens jullie allen heel veel kracht en moed om dit grote verlies te verwerken.
Met warme groet,
Els Huinder

Als ik aan opa denk, denk ik
Aan heel veel boeken, aan een rustige opa, maar toch gepassioneerd.

Als ik aan opa denk, denk ik
Aan mooie verhalen en al zijn wijshedenwijsheden en uitspraken. Zoals de uitspraak: "Wat je niet hebt, kan je niet uitgeven. "

Als ik aan opa denk, denk ik
Aan een beetje ouderwetse opa, want: waarom heb ik gaten in mijn spijkerbroek? Waarom zit je toch de hele tijd op je telefoon?

Als ik aan opa denk, denk ik
Aan zijn interesse in school en mijn hockeyprestaties.

Als ik aan opa denk, denk ik
Aan de wintersporten in Filzmoos, waar ik dankzij opa heb leren skiën. Wat ik nog steeds leuk vind om te doen.

Als ik aan opa denk, denk ik
Aan de zomers in Knokke. Waar we elk jaar wel even bij opa en oma op bezoek gingen en natuurlijk elle dag van opa een ijsje kregen.

Dankjewel lieve Opa, ik zal je missen

Lieve opa,

Jij betekende zoveel voor mij.
Als er iets was waarvoor ik je nodig had, dan stond je altijd voor mij klaar.

Ik heb zo veel mooie en goede herinneringen als ik aan je denk. Zo hielp je mij met werkstukken en wist je echt alles wat ik vroeg. En wist jij het zelf niet, dan ging je voor mij op zoek naar het antwoord in één van je boeken of krantenartikelen die jij altijd bewaarde. Daarnaast bakte jij de lekkerste eieren van heel Delft en mocht ik tussen de middag altijd bij jou en oma lunchen en ook mijn vrienden en vriendinnen waren altijd welkom.

Jij noemde mij Juffrouw Jansen. En als ik binnenkwam, zei je altijd: “Aah, daar heb je Juffrouw Jansen.”
Aurélie, een goede vriendin van mij, en ik aten tussen de middag 2 keer per week bij opa en oma. Als we binnenkwamen, stond er altijd al een hele tafel met eten klaar en de door opa gebakken eitjes. Aurélie merkte op dat ik door opa Juffrouw Jansen werd genoemd en dat wilde zij ook. Toen vroeg ze aan opa of zij Juffrouw Jansen 2 mocht heten. Vanaf dat moment, werden we bij binnenkomst altijd welkom geheten als Juffrouw Jansen 1 en Juffrouw Jansen 2. En begonnen daarna aan een heerlijke lunch.

Als ik wegging riep jij altijd "Toedeledoki". Dit heb jij tot kort voor je overlijden nog iedere keer gezegd als ik je een kus gaf en gedag zei.

Lieve opa, ik ga je heel erg missen.

Toedeledokie
Kus van Sophie