Menno was een vaderfiguur voor velen. Haast onwennig voelde het zoveel warmte te voelen op “de vijfde” en zijn glimlach te zien die al snel uitmondde in een daverende lach als we weer wat brutaals vroegen voor leuke dingen als studenten. Altijd stond de deur open en hij wist ook mooi woorden te geven aan zijn liefde voor de jonge en zoekende mensen die genoten van zijn coaching en adviezen. De groep BSK was uniek en hij bond alles samen. De groep fantastische docenten en vooral ook studenten (Lennard, Aiko, Liesbeth, Paula, en tientallen anderen) hebben nog altijd een band dankzij Menno. Als ik terugkijk ervaar ik Menno als de planeet waar zoveel satellieten een extra rondje omheen mochten draaien voor we goedgericht en vol energie de ruimte in werden geslingerd door zijn zwaartekracht. Ik ben hem enorm dankbaar voor en hij heeft blijvende invloed gehad op de manier waarop ik in het leven sta. Menno is nu de ster aan een ander firmament en dat had nog lang niet zo moeten zijn. Enorm veel sterkte aan zijn jongens en Jorita. Wat een gat zal hij achterlaten.

Menno en ik hadden veel gemeen. Niet alleen dezelfde promotor (prof. F. van der Burg, bij wie ik als eerste en Menno als tweede promoveerde), maar ook dezelfde onvoorwaardelijke loyaliteit en toegewijdheid aan de universiteit als de 'alma mater'. Voor alles inzetbaar en voor ieder bereikbaar. Menig student die de eindstreep heeft gehaald door zijn inzet en zijn begeleiding. Veel facultaire onderwijsprojecten en innovaties gerealiseerd, maar veelal niet met de waardering die dat behoefde.
Rust zacht goede vriend.

Beste familie en vrienden van Menno, met grote verslagenheid heb ik kennis genomen van het feit dat Menno zo plotseling is overleden. Ik heb het geluk gehad dat ik jarenlang zijn naaste collega en vriend mocht zijn. Samen met Paul t Hart, Theo Toonen en vele andere hebben we ons sterk gemaakt voor een prachtige en sterke vakgroep bestuurskunde. Menno was een verbinder die altijd in staat was om met wie dan ook samen te werken. Daarnaast beschikte hij over een enorme hoeveelheid kennis en kennissen. Sterk oplossingsgericht met een geweldig gevoel voor humor . Genieter van de mooie dingen in het leven maar toch gedreven en toegewijd. Ik zal nooit onze trip naar de Elzas vergeten, onder het licht van de maan in een wijnrankenveld onder het genot van een heerlijke Riesling Brandluft, praten over een wijn met de bijnaam Schenkel Spalter. Ik zal je missen goede collega vriend en prachtig mens. Diemer

Beste familie, vrienden en bekenden van Menno, wat een verschrikkelijk bericht dat Menno zo onverwacht is overleden. Mijn connectie met Menno gaat terug naar mijn tijd als student bestuurskunde. Met ontzettend veel dankbaarheid denk ik terug aan Menno. Ik heb een prachtige tijd beleefd tijdens mijn periode als onderwijsassistent bij het Departement bestuurskunde. Via Menno startte ik met - jawel - onderwijs op afstand voor de aansluitingsmodule vwo-wo in 2001? Daarna gaf Menno mij samen met Lennart de Jong - tegen de stroom in - om als niet aio, de kans om werkgroep bestuurskunde I te gaan geven. Die twee ervaringen hebben er uiteindelijk toe geleid dat ik mijn onderwijsbevoegdheid ben gaan halen! Je kunt dus wel zeggen dat Menno aan de basis staat van mijn onderwijsloopbaan. Hij was een enorme verbinder. Zo zorgde hij dat we met de ploeg onderwijsassistenten een (h)echte groep vormden. Hij was betrokken bij onze levens. Menno maakte mogelijk dat Jorrit de Jong naast Arre Zuurmond mijn scriptie begeleider mocht zijn en was zelf voorzitter van de examencommissie. Ik ben hem veel dank verschuldigd. Ik denk dat ik niet de enige ben die hem als een soort ‘vader’ zag van het departement. Zijn grote betrokkenheid, zijn enorme hart voor de zaak maakte hem een aimabel mens. Het contact is verloren gegaan na mijn vertrek uit Leiden, hoewel we nog een mooie spelletjesavond hebben gehad in ons eerste huisje in Voorburg. Die foto stuur ik graag mee als mooie herinnering evenals de foto van mijn afstuderen. Wat verschrikkelijk dat Menno eigenlijk nog zo jong is overleden. En heel veel sterkte voor Jorrita, Maarten en Sander en hun partners. Liesbeth Augustijn

Beste familie, vrienden en collega’s van Menno,

Ik heb een jaar gewerkt als student assistent bij bestuursondersteuning van FGW. Ondanks zijn drukke baan nam Menno altijd even de tijd voor een praatje. Soms liet hij een kleinigheidje achter op mijn bureau en toen ik wegging, mocht ik de waterkoker van zijn kamer meenemen voor mijn studentenhuis, omdat hij hem naar eigen zeggen toch niet gebruikte. Ik denk dat dit hem typeerde, als bestuurder, collega én mens. Veel sterkte gewenst aan zijn vrouw, kinderen, familie, vrienden en collega’s in deze moeilijke tijd.

Menno heeft mij in 1989 aangenomen bij de vakgroep Bestuurskunde samen met Uri en Renk. Nadat hij mij had gezegd dat ik was aangenomen als UD begon Menno mij te vragen of ik komend vanuit het hoge Noorden (Friesland / Groningen) familie of vrienden in de Randstad had. Ik was toen nog vrijgezel (single heet dat tegenwoordig). Toen ik Menno vertelde dat dat niet het geval was, kreeg hij medelijden met mij. Helemaal alleen naar de Randstad vanuit het Noorden(!). Ik zag dat niet als een probleem, maar Menno kon dat niet zo goed begrijpen. Hij introduceerde mij al voor mijn formele aanstelling met mijn nieuwe collega's waaronder Frits, Renk en Jouke. En ik moest bij hem en Jorrita langs komen en wij gingen samen fietsen. Immers ik moest niet eenzaam worden op een klein kamertje in Leiden. Typisch Menno. Zeer veel sterkte Jorrita en kinderen. Birgit en ik halen deze dagen veelvuldig dierbare herinneringen aan Menno op.