We werkten vanuit de gemeente Leiden samen Vastgoed en Humanities samen aan de nieuwe Humanities Campus. Ik zag er naar uit je weer te ontmoeten in de volgende stuurgroep. Daar heb je telkens een scherpe, vriendelijke inbreng gehad. Jammer dat je het eindresultaat niet meer zal zien. Straks staat het er met ergens binnenin jouw bijdrage van de afgelopen jaren.

Beste Jorrita, Maarten en Sander,
Jullie verliezen in Menno een fantastische man en vader.
Wij verliezen een hele goede vriend.
Zoals Menno placht te zeggen: “Laten we elkaar vasthouden”.
Cocky en Willem te Beest

Lieve Familie,

Wij zijn enorm geschrokken van het overlijden van Menno.
Wij hebben Menno leren kennen als een aimabele, aardige man.
Hij was heel laagdrempelig en had altijd tijd voor je.

Wij wensen jullie heel veel sterkte met het verwerken van het verlies.

Lieve groet,

Priscilla, Hélène en Conny
Voormalige P&O administratie FSW - Universiteit Leiden

Beste familie,
Ik heb Menno mee mogen maken tijdens de besprekingen van onze rapportages binnen de Universiteit Leiden. Menno is op mij altijd overgekomen als een zeer warme persoonlijkheid, waarmee het heel goed discussiëren was over onze bevindingen. Niet te bevatten dat hij jullie zo plotseling is ontvallen. Ik wens jullie heel veel sterkte en koester de herinneringen!
Groeten,
Rob van Amsterdam

Lieve familie,
Menno leerde ik kennen tijdens een uitje in Haarlem van de directeuren bedrijfsvoering van de universiteit. Wij vormden samen een - zo niet: het - kookgroepje in de Haarlemse Kookstudio. Hij sprak over jullie en verhaalde hoe trots hij op jullie was, en wat een gelukkig man hij was. Wij kregen een fenomenaal recept; op het lijf van Menno geschreven: een groot stuk vlees. Hij toonde zich een waarachtig kok en vooral ook leider, stuurde mij van links naar rechts in de keuken, hield de controle terwijl hij aan zijn glas rode wijn nipte. Een keukenheld. Iedereen genoot. Van hem en het heerlijke gerecht.
Vlak voordat hij aan het werk zou gaan als adviseur bedrijfsvoering bij zijn oude geliefde rechtenfaculteit - waar het allemaal begonnen was, zoals hij doorgaans zei - nodigde hij mij bij jullie thuis uit voor een lunch. En werkelijk: ik heb nog nooit zulke lekkere tosti's gegeten! Terwijl Menno deze maakte, liet hij mij roeren in een pannetje kersenjam. Ik zei dat ik veel van jam hield, en kreeg stante pede een potje mee naar huis. Toen ik hem onlangs foto's stuurde van een bruine boterham met zijn jam, appte hij mij het volgende terug:
'Weet je, Mirjam, wat het geheim is van die jam: toevoegen van een passende doch rijke hoeveelheid Crème de Cassis aan het kersenmost voordat het de potten ingaat; een fijnbesnaarde essence...'
Menno vertelde mij vaak hoe blij hij was dat zijn carrière zou eindigen bij waar deze begonnen was: aan de rechtenfaculteit. En de wijze waarop hij zijn bestuurlijk inzicht combineerde met gevoel voor inhoud, verhoudingen en mensen, met daarbij gerichte strengheid vermengd met humor, blijft indrukwekkend. Het was nog niet af, te vroeg... Wat gaan we hem missen, zo lief, warm en kundig. Mede namens Z IJ N rechtenfaculteit wens ik jullie heel veel sterkte met dit enorme verlies. Wij denken aan jullie en aan koesteren Menno. Lieve groet, Mirjam Sombroek

Beste Familie,
Het nieuws dat Menno plotseling is overleden sloeg bij me in als een bom. Ik kan het nog steeds niet bevatten en heb het er moeilijk mee, al valt dat in het niet met wat jullie nu door moeten maken.
Ik heb Menno de afgelopen vier jaren heel intensief meegemaakt vanuit mijn functie als bestuurssecretaris bij de Faculteit der Geesteswetenschappen. Elke week had ik een persoonlijk overleg met hem en daarnaast zat ik meerdere keren per week met hem in een ander overleg. Ik kon het erg goed goed met hem vinden en vond hem een hele fijne leidinggevende. Hij gaf mij en mijn medewerkers alle ruimte en spoorde mij en mijn medewerkers aan om zich te ontwikkelen, hij zorgde er daarbij ook voor dat je daar op een of andere manier voor werd beloond. Daarnaast konden we samen vaak lachen over de situaties waarin we terechtkwamen binnen de faculteit. Hij had daarbij altijd aandacht voor de menselijke kanten en persoonlijke relaties, iets wat je maar al te snel kunt vergeten al werkend op een universiteit.
Vorig jaar werd ik ernstig ziek en Menno is in die periode om de paar weken bij me langsgekomen om samen koffie te drinken. Dat zal ik nooit vergeten, heel bijzonder dat een bestuurder dat voor je doet. Maar het geeft goed aan waar Menno wat mij betreft voor staat: een echte mensenmens. Ik vind het heel verdrietig voor hem en voor jullie als familie dat het jullie niet gegeven is om nog langer van elkaars gezelschap te mogen en te kunnen genieten. Weet dat velen aan jullie denken in deze voor jullie hele zware tijd. Veel sterkte de komende dagen en de maanden die daar op volgen.

Johan Verweij